ଜହନ୍ 11
1 ବେତ୍ନିୟା ନିକାନ୍ ଲାଜାର୍ ତର୍ଦାକାନ୍ ରୱାନ୍ ମାନାୟ୍ ବେମାର୍ ମାଚାନ୍; ମରିୟମ୍ ଆରି ତା ତଣ୍ଦେହି ମାର୍ତା ହେ ନାସ୍ତ ମାଚିକ୍ ।
Now a man named Lazarus, of Bethany, was lying ill; he belonged to the same village as Mary and her sister Martha.
2 ଇ ମରିୟମ୍ ମାପ୍ରୁଙ୍ଗ୍ କାଲ୍ ଜପି ବାସ୍ନା ଚିକାଣ୍ତାଂ ନେନ୍ଦି ତା ତେମୁଲ୍ତାଂ ତା ପାନା ନୁଜ଼୍ଜି ମାଚାତ୍ ତା ଟଣ୍ଡାହି ଲାଜାର୍ ବେମାର୍ ମାଚାନ୍,
This Mary, whose brother Lazarus was ill, was the Mary who anointed the Master with perfume, and wiped his feet with her hair.
3 ଲାଗିଂ ହେ ତଣ୍ଦେକ୍ ତା ତାକେ କାବୁର୍ ପକ୍ତିକ୍, “ମାପ୍ରୁ, ହୁଡ଼ା, ଇନେରିଂ ଏନ୍ ୱାରି କିନାୟା, ହେୱାନ୍ ବେମାର୍ତ ମାନାନ୍ ।”
The sisters, therefore, sent this message to Jesus – ‘Master, your friend is ill’;
4 ଇ କାବୁର୍ ଜିସୁ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ଇଚାନ୍, “ଇ ରଗ୍ତ ଲାଜାର୍ ହାଉନ୍, ମାତର୍ ମାପ୍ରୁତି ଜାଜ୍ମାଲ୍ କାଜିଂ, ଇନେସ୍କି ଇ ଲାକେ ଇସ୍ୱର୍ତି ମାଜ଼ି ଜାଜ୍ମାଲ୍ ପାୟା ଆନାର୍ ।”
and, when Jesus heard it, he said, “This illness is not to end in death, but is to redound to the honor of God, in order that the Son of God may be honored through it.”
5 ଜିସୁ ମାର୍ତା, ମରିୟମ୍ ତା ତଣ୍ଦେହି ଆରେ ଲାଜାର୍ତିଂ ଜିଉ ନଜ଼ି ମାଚାନ୍ ।
Jesus loved Martha and her sister, and Lazarus.
6 ଆତିସ୍ପା, ଲାଜାର୍ ବେମାର୍ତ ମାନାନ୍ ଇଞ୍ଜି ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ହେୱାନ୍ ୱେଚାନ୍, ହେ ପାଦ୍ନା ହେୱାନ୍ ଇମ୍ଣି ବାହାତ ମାଚାନ୍, ହେ ବାହାତ ଆରେ ରି ଦିନ୍ ମାଚାନ୍ ।
Yet, when he heard of the illness of Lazarus, he still stayed two days in the place where he was.
7 ତା ପାଚେ ଜିସୁ ଚେଲାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଜାଡ ଆସେଙ୍ଗ୍ ଆରେ ରଗ ଜିହୁଦା ଦେସ୍ତ ମାସ୍ଦି ହାନାସ୍ ।”
Then, after that, he said to his disciples, “Let us go to Judea again.”
8 ଚେଲାର୍ ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, “ଏ ଗୁରୁ,” ଜିହୁଦିର୍ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କେତ୍ଦିନ୍ ଆଗେ ଇଡ଼୍କାଦେଂ ସେସ୍ଟା କିଜ଼ି ମାନ୍ଚାର୍, “ଆରେ ଏନ୍ ଆରି ରଗ ହେବେ ହାନାୟା?”
“Rabbi,” they replied, “the authorities there were but just now seeking to stone you; and are you going there again?”
9 ଜିସୁ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ୱେଡ଼ାଲିଂ ଇନାକା ବାର ଗଣ୍ଟା ଆକାୟ୍? ଇନେର୍ ୱେଡ଼ାଲିଂ ତାଙ୍ଗ୍ତିସ୍ ଉଜ଼୍ର୍, ଇନାକିଦେଂକି ହେୱାନ୍ ଇ ପୁର୍ତିନି ଅଜଡ଼୍ ହୁଡ଼୍ନାନ୍;
“Are not there twelve hours in the day?” answered Jesus. “If someone walks about in the daytime, they don’t stumble, because they can see the light of the sun;
10 ମାତର୍ ନାଣା ତାଙ୍ଗ୍ତିସ୍ ହେୱାନ୍ ଉଜ଼୍ନାନ୍, ଇନାକିଦେଂକି ୱାସ୍କିତ ଅଜଡ଼୍ ହିଲୁତ୍ ।”
but, if they walk about at night, they stumble, because they have not the light.”
11 ଜିସୁ ଇ ୱିଜ଼ୁ କାତା ଇଚି ପାଚେ ହେୱାରିଂ ଆରେ ଇଚାନ୍, “ମା ବନ୍ଦୁ ଲାଜାର୍ ହୁଞ୍ଜ୍ନାନା, ମାତର୍ ତାଙ୍ଗ୍ ହୁନ୍ଚାକାନିଂ ନିକ୍ନି କାଜିଂ ଆନ୍ ହାନାଙ୍ଗା ।”
And, when he had said this, he added, “Our friend Lazarus has fallen asleep; but I am going so that I may wake him.”
12 ହେବେତାଂ ଚେଲାହିର୍ ତାଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି ମାଚାର୍, ମାପ୍ରୁ, “ଜଦି ହେୱାନ୍ ହୁନ୍ଚାନ୍ନା ତା ଆତିସ୍ ହେୱାନ୍ ଉଜ୍ ଆନାନ୍ ।”
“If he has fallen asleep, Master, he will get well,” said the disciples.
13 ଜିସୁ ଲାଜାର୍ ହାତି ବିସ୍ରେ ଇଚାନ୍, ମାତର୍ ହେୱାନ୍ ହୁନ୍ଞ୍ଜ୍ନି ବିସ୍ରେ ଇଚାନ୍ ଇଞ୍ଜି ହେୱାର୍ ବାବିକିତାର୍ ।
But Jesus meant that he was dead; they, however, supposed that he was speaking of natural sleep.
14 ହେଦାଂ କାଜିଂ ଜିସୁ ହେ ପାଦ୍ନା ହେୱାରିଂ ହାର୍ଦାଂ ଇଚାନ୍, “ଲାଜାର୍ ହାତାନ୍ନା;
Then he said to them plainly, “Lazarus is dead;
15 ଆରେ, ଆନ୍ ଜେ ହେବାତ ହିଲ୍ୱିତିସ୍, ଇଦାଂ ଲାଗିଂ ମି କାଜିଂ ୱାରି କିନାଙ୍ଗା, ଇନେସ୍କି ଏପେଙ୍ଗ୍ ପାର୍ତି କିନାଦେର୍; ମାତର୍ ଜାଡୁ, ଆସେଙ୍ଗ୍ ତା କଚଣ୍ ହାନାସ୍ ।”
and I am glad for your sakes that I was not there, so that you may learn to believe in me. But let us go to him.”
16 ହେବେତାଂ ତମା, ଇନେରିଂ ଦିଦୁମ୍ ଇଞ୍ଜି ଇନାର୍, ହେୱାନ୍ ଜାର୍ ହାଙ୍ଗ୍ ଚେଲାହିରିଂ ଇଚାନ୍, “ଜାଡୁ ଆସେଙ୍ଗ୍ ପା ଗୁରୁ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ହାଲ୍ଜି ତା ଲାହାଂ ହାନାସ୍ ।”
At this, Thomas, who was called ‘The Twin,’ said to his fellow disciples, “Let us go too, so that we may die with him.”
17 ଜିସୁ ବେତ୍ନ୍ୟାତ ଏକିସ୍ ୱେଚାନ୍ ଜେ, ହେୱାନ୍ ଦୁଗେର୍ତ ଇଡ଼୍ଜି ଚାରି ଦିନ୍ ଆତାତ୍ ଦୁଗେର୍ତ ଇଟ୍ୟା ଆତାନେ ।
When Jesus reached the place, he found that Lazarus had been four days in the tomb already.
18 ବେତ୍ନିୟା ଜିରୁସାଲମ୍ କଚଣ୍ତ ମାଚାତ୍, ଆନ୍ମାନ୍ତାଂ ତିନି କିଲମିଟର୍ ଦେହା;
Bethany being only about two miles from Jerusalem,
19 ଆରେ, ଜିହୁଦି ଦେସ୍ନି ହେନି ମାନାୟ୍ ବିତ୍ରେ ମାର୍ତା ଆରି ମରିୟମ୍ତିଂ ହେୱାର୍ତି ଟଣ୍ଡେନ୍ ବିସ୍ରେ ଦୁକ୍ଜାଣାଇ କିଦେଙ୍ଗ୍ କାଜିଂ ହେୱାର୍ କଚଣ୍ ୱାଜ଼ି ମାଚାର୍ ।
a number of the people had come there to comfort Martha and Mary because of their brother’s death.
20 ହେବେତାଂ ଜିସୁ ୱାନାନା ଇଞ୍ଜି ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ମାର୍ତା ୱେଚାତ୍, ହେ ପାଦ୍ନା ହେଦେଲ୍ ବେଟାଆଦେଂ ହାତାତ୍, ମାତର୍ ମରିୟମ୍ ଇଞ୍ଜ ମାଚାନ୍
When Martha heard that Jesus was coming, she went to meet him; but Mary sat quietly at home.
21 ମାର୍ତା ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଇଚାତ୍, “ମାପ୍ରୁ ଜଦି ଏନ୍ ଇବେ ୱାଜ଼ି ମାଚିସ୍, ତା ଆତିସ୍ ନା ଟଣ୍ଡେନ୍ ହାୱାତାନ୍ମା,
“Master,” Martha said to Jesus, “if you had been here, my brother would not have died.
22 ମାତର୍ ନଙ୍ଗ୍ ପା ଆନ୍ ପୁନାଙ୍ଗ୍, ମାତର୍ ଏନ୍ ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ଇନାକାପା ଏନ୍ନାୟ୍, ଇସ୍ୱର୍ ଜେ ହେଦାଂ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହିଦ୍ନାନ୍ ।”
Even now, I know that God will grant you whatever you ask him.”
23 ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ମି ଟଣ୍ଡେନ୍ ଆରେ ଜିବୁନ୍ ପାୟା ଆଜ଼ି ନିଙ୍ଗ୍ନାନ୍ ।”
“Your brother will rise to life,” said Jesus.
24 ମାର୍ତା ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଇଚାତ୍, “ହେୱାନ୍ ଜେ ହାରିହାରା ଦିନ୍ତ ଆରେ ନିଂନି ସମୁତ ନିଙ୍ଗ୍ନାନ୍ ଇଦାଂ ଆନ୍ ପୁନାଙ୍ଗ୍ ।”
“I know that he will,” replied Martha, “in the resurrection at the Last day.”
25 ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ଆନ୍ ଆରେ ନିଂନାକାଂ ଆରି ଜିବୁନ୍, ଇନେର୍ ନା କଚଣ୍ ପାର୍ତି କିଦ୍ନାନ୍, ହେୱାନ୍ ଜଦି ହାନାନ୍, ଆତିସ୍ପା ହେୱାନ୍ ଜିନାନ୍,
“I am the resurrection and the life,” said Jesus. “He who believes in me will live, though he die;
26 ଆରେ ଇନେର୍କି ଜିନାନ୍ ଆରି ନାବେ ପାର୍ତି କିନାନ୍, ହେୱାନ୍ ମୁଡ଼୍କେ ହାଉନ୍; ଇଦାଂ ଇନାକା ପାର୍ତି କିନାଦେରା?” (aiōn g165)
and he who lives and believes in me will never die. Do you believe this?” (aiōn g165)
27 ମାର୍ତା ହେୱାନିଂ ଇଚାତ୍, “ଆଁ, ମାପ୍ରୁ, ଇନେର୍କି ପୁର୍ତିତ ୱାନାକା ମାଚାତ୍, ଏନ୍ ଜେ ଇସ୍ୱର୍ତି ମାଜ଼ି ହେ କ୍ରିସ୍ଟ, ଇଦାଂ ନା ପାର୍ତି ।”
“Yes Master,” she answered. “I have learned to believe that you are the Christ, the Son of God, who was to come into the world.”
28 ଇଦାଂ ଇଚି ପାଚେ ମାର୍ତା ହାଲ୍ଜି ଜାର୍ ତଣ୍ଦେଲ୍ ମରିୟମ୍ତିଂ ଡ଼ୁଗ୍ଜି କୁକ୍ଚି ଇଚାତ୍, “ଗୁରୁ ୱାତାନେ ଆରେ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କୁକ୍ତାନାନା ।”
After saying this, Martha went and called her sister Mary, and whispered, “The teacher is here, and is asking for you.”
29 ହେୱାନ୍ ଇଦାଂ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ବେଗି ନିଙ୍ଗ୍ଜି ତା କଚଣ୍ ହାଚାର୍ ।
As soon as Mary heard that, she got up quickly, and went to meet him.
30 ଜିସୁ ହେ ପାଦ୍ନା ନାସ୍କୁ ବିତ୍ରେ ୱାୱାଦାଙ୍ଗ୍ ମାଚାନ୍, ମାତର୍ ମାର୍ତା ହେୱେନିଂ ଇମ୍ଣି ବାହାତ ବେଟା ଆଜ଼ି ମାଚାତ୍, ହେପାତେକ୍ ହେୱାନ୍ ହେ ବାହାତ ମାଚାତ୍ ।
Jesus had not then come into the village, but was still at the place where Martha had met him.
31 ବାଟିଙ୍ଗ୍ ଇମ୍ଣି ଜିହୁଦିର୍ ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ ମାନ୍ଞ୍ଜି ତାଙ୍ଗ୍ କ୍ଡପ୍କିସ୍ ମାଚାର୍, ହେୱାର୍ ମରିୟମ୍ତିଂ ବେଗି ନିଙ୍ଗ୍ଜି ହସିହାନାକା ହୁଡ଼୍ଜି, ହେଦେଲ୍ ଦୁଗେର୍ କଚଣ୍ତ ଆଡ଼୍ବିନି କାଜିଂ ହାନାରା, ଇଦାଂ ମାନେ କିଜ଼ି ହେ ପାଚେ ପାଚେ ହାଚାର୍ ।
So the people, who were in the house with Mary, comforting her, when they saw her get up quickly and go out, followed her, thinking that she was going to the tomb to weep there.
32 ହେବେତାଂ ଜିସୁ ଇମ୍ଣି ବାହାତ ମାଚାନ୍, ମରିୟମ୍ ହେ ବାହାତ ଏକିସ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ଜି ହେ କାଲ୍କୁ ତାରେନ୍ ଗୁର୍ଜି ଇଚାତ୍, “ଏ ମାପ୍ରୁ, ଜଦି ଏନ୍ ଇବେ ଏକାୱାତାୟ୍ଚି, ତା ଆତିସ୍ ନା ଟଣ୍ଡେନ୍ ହାୱାତାନ୍ମା ।”
When Mary came where Jesus was and saw him, she threw herself at his feet. “Master,” she exclaimed, “if you had been here, my brother would not have died!”
33 ଲାଗିଂ, ଜିସୁ ତାଙ୍ଗ୍ ଆରି ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ୱାଜ଼ି ମାଚି ଜିହୁଦିରିଂ ଆଡ଼୍ବାନାକା ହୁଡ଼୍ଜି ଜିବୁନ୍ତାଂ ରାସ୍ ଇଚାନ୍, ଆରେ କାମାୟ୍ ପୁରା କିନି କାଜିଂ ହିର୍ଜାଆଜ଼ି ୱେନ୍ବାତାନ୍,
When Jesus saw her weeping, and the people who had come with her weeping also, he groaned deeply, and was greatly distressed.
34 “ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇମେତାକେ ଇଡ଼୍ତାଦେର୍ଣ୍ଣା?” ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, “ମାପ୍ରୁ ୱାଜ଼ି ହୁଡ଼ା ।”
“Where have you buried him?” he asked. “Come and see, Master,” they answered.
35 ଜିସୁ ଆଡ଼୍ବାତାନ୍ ।
Jesus burst into tears.
36 ହେବେତାଂ ଜିହୁଦିର୍ ଇଚାର୍, “ହୁଡ଼ାଟ୍ ହେୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇନେସ୍ ଜିଉନଜ଼ି ମାଚାନ୍ ।”
“How he must have loved him!” the people exclaimed;
37 ମାତର୍ ହେୱାର୍ ବିତ୍ରେ ଇନେର୍ ଇନେର୍ ଇଚାର୍, “ଇ ଇମ୍ଣି ମାନାୟ୍ ହେ କାଣାଂ କାଣ୍କୁ ସାକ୍ତି ହିୱାଦାଂ ମାଚାନ୍ କି? ହେୱାନ୍ ଇନାକା ଇୱାନ୍ତି ହାକି ପା ଜିପ୍ତେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ୱାତାନ୍ମା?”
but some of them said, “Could not this man, who gave sight to the blind man, have also prevented Lazarus from dying?”
38 ହେବେତାଂ ଜିସୁ ଆରେ ରଗ ୱାସ୍କିତାଂ ରିସା ଆଜ଼ି ଦୁଗେର୍ କଚଣ୍ତ ୱାତାନ୍, ହେଦାଂ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ପାରା, ଆରେ ତା ମୁମ୍ଦ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ କାଲ୍ ମାଚାତ୍ ।
Again groaning inwardly, Jesus came to the tomb. It was a cave, and a stone lay against the mouth of it.
39 ଜିସୁ ବଲ୍ ହିତାନ୍ ଇ କାଲ୍ ଗୁଚାୟ୍ କିୟାଟ୍ । ହାତି ମାନାୟ୍ତିଂ ତଣ୍ଦେହି, ମାର୍ତା ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାତ୍, “ମାପ୍ରୁ, ହେୱେନ୍ ଗାନ୍ଦାଆତାନେ, ଇନାକିଦେଂକି ହେୱେନ୍ ଚାରି ଦିନ୍ ଆତାତ୍ ହାତାନେ ।”
“Move the stone away,” said Jesus. “Master,” said Martha, the sister of the dead man, “by this time the smell must be offensive, for this is the fourth day since his death.”
40 ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ଜଦି ଏନ୍ ପାର୍ତି କିନାୟା, ତା ଆତିସ୍ ଇସ୍ୱର୍ତି ଜାଜ୍ମାଲ୍ ହୁଡ଼୍ନାଦେର୍, ଇଦାଂ ଇନାକା ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱେଚ୍ୱାତାଙ୍ଗ୍ ।”
“Didn’t I tell you,” replied Jesus, “that, if you would believe in me, you should see the glory of God?”
41 ହେବେତାଂ ହେୱାର୍ କାଲ୍ ନେକ୍ତାର୍ ଆରେ, ଜିସୁ ଜପି ହୁଡ଼୍ଜି ଇଚାନ୍, “ଆବା, ଏନ୍ ନା ପାର୍ତାନା ୱେଚାୟ୍ ଇଞ୍ଜି ଆନ୍ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଜୁୱାର୍ ହିଦ୍ନାଙ୍ଗା ।
So they moved the stone away; and Jesus, with uplifted eyes, said, “Father, I thank you that you have heard my prayer;
42 ଏନ୍ ଜେ ନିତ୍ରେ ନା ପାର୍ତାନା ୱେନ୍ଞ୍ଜି ମାନାୟା, ଇଦାଂ ଆନ୍ ପୁଚାଙ୍ଗ୍ନା; ମାତର୍ ଇମ୍ଣି ମାନାୟାର୍ ଚାରିବେଣ୍ତାଂ ନିଲ୍ତାର୍ଣ୍ଣା, ଏନ୍ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ପକ୍ତାତାୟ୍ନା ଇଞ୍ଜି ହେୱାର୍ ଇନେସ୍କି ପାର୍ତି କିଦ୍ନାର୍, ଇଦାଂ ଲାଗିଂ ହେୱାର୍ କାଜିଂ ଆନ୍ ଇଦାଂ ଇନ୍ଚାଙ୍ଗ୍ ।”
I know that you always hear me; but I say this for the sake of the people standing near, so that they may believe that you has sent me as your messenger.”
43 ଇଦାଂ ଇଚି ପାଚେ ହେୱାନ୍ ଇଦାଂ ଇଞ୍ଜି ଗାଜା କାଟ୍ତାଂ ହିର୍ବାତାନ୍, “ଲାଜାର୍, ହସି ୱା ।”
Then, after saying this, Jesus called in a loud voice, “Lazarus! Come out!”
44 ହେୱାନ୍ ହସି ୱାତାନ୍; ତା କେଇ ଆରି ପାନା ଦୁଗେର୍ ହେନ୍ଦ୍ରାତାଂ ଗାଚ୍ୟା ଆଜ଼ି ମାଚାତ୍, ଆରେ, ତା ମୁମ୍ଦ ଇଚୁକ୍ ତୁୱାଲ୍ ହୁର୍ପିସ୍ ମାଚାର୍ । ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଇୱାନ୍ତି ଗାଚ୍ଚାକା ରିକ୍ଚି ତାଙ୍ଗ୍ଜି ହାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ହିୟାଟ୍ ।”
The dead man came out, wrapped hand and foot in a winding-sheet; his face, too, had been wrapped in a cloth. “Set him free,” said Jesus, “and let him go.”
45 ଆରେ, ଜିହୁଦିର୍ ବିତ୍ରେ ଆଦେକ୍, ଇଚିସ୍ ଇମ୍ଣାକାର୍ ମରିୟମ୍ କଚଣ୍ ୱାଜ଼ି ମାଚାର୍, ହେୱାର୍ ଜିସୁତି କାରୁମ୍ ହୁଡ଼୍ଜି ମାଚାର୍, ଆରି ହେୱାର୍ ତାତାକେ ପାର୍ତି କିତାର୍;
In consequence of this, many of the people, who had come to visit Mary and had seen what Jesus did, put their faith in him.
46 ମାତର୍, ହେୱାର୍ ବିତ୍ରେ ଇନେର୍ ଇନେର୍ ପାରୁସିର୍ କଚଣ୍ ହାଲ୍ଜି, ଜିସୁ ଇନାକା ଇନାକା କିଜ଼ି ମାଚାନ୍, ହେୱିଜ଼ୁ ହେୱାରିଂ ଜାଣାୟ୍ କିତାର୍ ।
Some of them, however, went to the Pharisees, and told them what he had done.
47 ହେବେତାଂ ମୁଡ଼୍ ମାପ୍ରୁହେବାକିନାକାନ୍ ଆରି ପାରୁସିର୍ ଗାଜା କୁଟୁମ୍ କୁକ୍ଚି ଇଚାର୍, “ଆସେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା କିତାସ୍ନା? ଇ ମାନାୟ୍ ତ ଆଦିକ୍ କାବା କାମାୟ୍ କିନାନା ।
The chief priests and the Pharisees called a meeting of the High Council, and said, “What are we to do, now that this man is giving so many signs?
48 ଜଦି ଆସେଙ୍ଗ୍ ହେୱାନିଂ ଇ ଲାକେ ପିସ୍ତିହିନାସ୍, ତା ଆତିସ୍ ୱିଜ଼ାର୍ ତା ତାକେ ପାର୍ତି କିତାର୍, ଆରେ ରମିୟର୍ ୱାଜ଼ି ମାଦାଂ ଇ ମନ୍ଦିର୍ ଆରି ଜାତିତିଂ ରି କୁଦାତିଂ ନସ୍ଟ କିତାର୍ ।”
If we allow him to continue as we are doing, everyone will believe in him; and the Romans will come and will take from us both our Temple and our nation.”
49 ମାତର୍ ହେୱାର୍ ବିତ୍ରେ ହେ ବାର୍ହୁ କାଜିଂ, ବାଚିକିୟା ଆଜ଼ି ମାଚି ମୁଡ଼୍ ମାପ୍ରୁହେବାକିନାକାନ୍ କୟାପା ଇଚାନ୍, “ଏପେଙ୍ଗ୍ ଏଚେକ୍ ବକ୍ୱା! ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇଦାଂ ବୁଜା ଆଉଦେରା;
One of them, however, Caiaphas, who was high priest that year, said to them,
50 ୱିଜ଼ୁ ଜାତି ୱିଜ଼୍ୱାଦାଂ ମାନାୟାର୍ ବିତ୍ରେ ରକାନ୍ ଜେ ହାନାକା ମି ପାକ୍ୟାତାଂ ହାର୍, ଇଦାଂ ପା ଏପେଙ୍ଗ୍ ବୁଜା ଆଉଦେରା ।”
“You are utterly mistaken. You do not consider that it is better for you that one person should die for the people, rather than the whole nation should be destroyed.”
51 କୟାପା ଇଦାଂ ନିଜେ ମାନ୍ତ ଇନ୍ୱାଦାଂ ମାଚାନ୍ ମାତର୍ ହେୱାନ୍ ହେ ବାର୍ହୁନି ମୁଡ଼୍ ମାପ୍ରୁହେବାକିନାକାନ୍ ଆଜ଼ି ମାଚିଲେ ଇ ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନ୍ ତା ୱେଇଦାଂ ଇଞ୍ଜି ମାଚାନ୍, ଜିସୁ ୱେଚ୍ଚି ମାଚାନ୍ ଜେ ରାଜିନି ଜିହୁଦି ଜାତିନି ଇଚିସ୍,
Now he did not say this of his own accord; but, as high priest that year, he prophesied that Jesus was to die for the nation –
52 ଆରେ କେବଲ୍ ହେ ଜାତି କାଜିଂ ଆକାୟ୍, ମତର୍ ଇସ୍ୱର୍ତି ଚିନ୍ବିନ୍ ହିମ୍ଣାକାଂ ପା ରୁଣ୍ଡାୟ୍ କିଜ଼ି ରବେ କିନି କାଜିଂ ହାଦେଂ ହାନାନା, ଇଦାଂ କାଜିଂ ଇ ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକା ଇଚାନ୍ ।
And not for the nation only, but also that he might unite in one body the children of God now scattered far and wide.
53 ଲାଗିଂ ହେ ନାଜିଂତାଂ ଜିହୁଦି ନେତାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଅସ୍ତେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜି କୁଟ୍ କିତାର୍ ।
So from that day they plotted to put Jesus to death.
54 ଲାଗିଂ, ଜିସୁ ଜିହୁଦିର୍ ବିତ୍ରେ ଆରେ ଡିହାଆୱାଦାଂ ବୁଲାଚାଲା ଆୱାତାନ୍, ମାତର୍ ହେୱାନ୍ ହେ ବାହାତାଂ ହସିହାଲ୍ଜି ବାଟାନି କଚଣ୍ ମାନି ନିପ ଏପ୍ରୟିମ୍ ତର୍ଦି ର ବସ୍ତିତ ହାଚାନ୍, ଆରେ ହେୱେନ୍ ଚେଲାର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ହେବେ ମାନ୍ଗାତାନ୍ ।
In consequence of this, Jesus did not go about publicly among the people any more, but left and went into the country bordering on the wilderness, to a town called Ephraim, where he stayed with his disciples.
55 ଜିହୁଦିର୍ତି “ନିସ୍ତାର୍” ପାର୍ବୁ ଲାଗେ ମାଚାତ୍, ଆରେ ରାଜିତ ମାନି ମାନାୟ୍ ଆଦିକ୍ ଜାର୍ ଜାର୍ତିଂ ସକଟ୍ କିନି କାଜିଂ ନିସ୍ତାର୍ ପାର୍ବୁ ଆଗେ ଜିରୁସାଲମ୍ତ ହାଚାର୍ ।
But the Jewish Festival of the Passover was near; and many people had gone up from the country to Jerusalem, for their purification, before the Festival began.
56 ହେବେତାଂ ହେୱାର୍ ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଡେକୁ ଡେକୁ ମନ୍ଦିର୍ତ ନିଲ୍ଚି ମାନି ସମୁତ ରକାନ୍ ଆରେ ରକାନିଂ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା ମାନେ କିନାଦେରା? ହେୱେନ୍ ପାର୍ବୁତିଂ ୱାନାନ୍ କି ଆକାୟ୍?”
So they looked for Jesus there, and said to one another, as they stood in the Temple Courts, “What do you think? Do you think he will come to the Festival?”
57 ମୁଡ଼୍ ମାପ୍ରୁହେବାକିନାକାନ୍ ଆରି ପାରୁସିର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆହ୍ନି କାଜିଂ ହେୱେନ୍ ଇମେତାକେ ମାନାନ୍, ଇଦାଂ ଜଦି ଇନେର୍ ପୁନାର୍, ହେଦାଂ ହପ୍ତେଂ ବଲ୍ ହିଜ଼ିମାଚାନ୍ ।
The chief priests and the Pharisees had already issued orders that, if anyone learned where Jesus was, he should give information, so that they might arrest him.
