ਯੂਹੰਨਾ ਦੇ ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ 8
ମେଣ୍ଡାତୁର୍ତ୍ୟାରେ ଗୁକ୍ଲିଗ୍ ସିଲ୍ ପାକ୍ଚିକ୍ନେ ବେଲା କିତଂନ୍ନିଆ ଡିଂଲେଃଏ ତେପ୍ୟାଗଣ୍ଟା ଜାକ ସର୍ତେ ବୁଂ ବିଃକେ ।
2 ੨ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਸੱਤਾਂ ਦੂਤਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਜਿਹੜੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਹਜ਼ੂਰ ਖੜ੍ਹੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੱਤ ਤੁਰ੍ਹੀਆਂ ਫੜਾਈਆਂ ਗਈਆਂ।
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ ଇସ୍ପର୍ନେ ଡାଗ୍ରା ତୁଆଁ ଲେଃକ୍ନେ ଗୁକ୍ଲିଗ୍ ଦୁତ୍କେ ନିଂ ଙ୍କେକେ; ଆମେଇଂକେ ଗୁକ୍ଲିଗ୍ ପ୍ନିଃ ବିକେ ।
3 ੩ ਫੇਰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਦੂਤ ਆਇਆ ਅਤੇ ਸੋਨੇ ਦੀ ਧੂਪਦਾਨੀ ਲੈ ਕੇ ਜਗਵੇਦੀ ਉੱਤੇ ਜਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਧੂਪ ਉਹ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਸਭਨਾਂ ਸੰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਉਸ ਸੋਨੇ ਦੀ ਜਗਵੇਦੀ ਉੱਤੇ ਧੁਖਾਉਂਦਾ ਰਹੇ, ਜਿਹੜੀ ਸਿੰਘਾਸਣ ਦੇ ਅੱਗੇ ਹੈ।
ଆରି ମୁଇଂ କିତଂଦୁତ୍ ମୁଇଂ ସୁନା ଦୁପ୍ ଡୁଂୱେଚେ ବେଦି ଡାଗ୍ରା ତୁଆଁକେ । ସିଂଆସନ ଡାଗ୍ରା ଲେଃକ୍ନେ ସୁନା ବେଦି ଆଡ଼ାତ୍ରା ଇସ୍ପର୍ ବକ୍ତଇଂନେ ପାର୍ତନା ରକମ୍ ଦୁପ୍ ଏତେ ଆମିସୁଚେ ପୁଜା ଡିଂନେ ନ୍ସାଃ ଆମେକେ ମାଲେ ବାବ୍ରେ ଦୁପ୍ ବିକେ ।
ଆତେନ୍ କିତଂଦୁତ୍ନେ ନ୍ତିନ୍ନିଆ ଡୁଆଡିଂକ୍ନେ ଦୁପ୍ନେ ମାଃସ ଏତେ ଇସ୍ପର୍ ବକ୍ତଇଂନେ ପାର୍ତନା ମିସୁୱେଚେ ଆଡ଼ାତ୍ରା ଡେଃକେ ।
5 ੫ ਤਾਂ ਦੂਤ ਨੇ ਧੂਪਦਾਨੀ ਲਈ ਅਤੇ ਜਗਵੇਦੀ ਦੀ ਕੁਝ ਅੱਗ ਉਸ ਵਿੱਚ ਭਰ ਕੇ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ ਤਦ ਬੱਦਲ ਦੀਆਂ ਗਰਜਾਂ ਅਤੇ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀਆਂ ਲਿਸ਼ਕਾਂ ਹੋਈਆਂ ਅਤੇ ਭੂਚਾਲ ਆਇਆ!
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ ଦୁତ୍ ଦୁପ୍ନିଆ ବେଦିନେ ସୁଆ ତାଃନଚେ ଆତେନ୍ ଦର୍ତନି ଆଡ଼ାତ୍ରା ଜଗ୍ତ୍ଲାଗ୍ ବିକେ । ଆକେନ୍ ନ୍ସାଃ ଗଡ଼୍ଗଡ଼ି ନ୍ନାଂକେ, ବିଜ୍ଲି ଇରିଆଃତୁଗ୍କେ ଆରି ତୁବଃ ଲୁତୁଗ୍ ୱେକେ ।
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ ଆଡ଼ାତ୍ରାନେ ଗୁକ୍ଲିଗ୍ କିତଂଦୁତ୍ ପ୍ନିଃ ପିଃନେ ଆର୍ମେ ଆର୍କେ ।
7 ੭ ਪਹਿਲੇ ਦੂਤ ਨੇ ਤੁਰ੍ਹੀ ਵਜਾਈ ਤਾਂ ਲਹੂ ਨਾਲ ਮਿਲੇ ਹੋਏ ਗੜੇ ਅਤੇ ਅੱਗ ਪਰਗਟ ਹੋਈ ਜੋ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟੀ ਗਈ, ਤਦ ਧਰਤੀ ਦੀ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਅਤੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਸੜ ਗਈ ਅਤੇ ਸਭ ਹਰਾ ਘਾਹ ਸੜ ਗਿਆ।
ମୁଲ୍ନେ ଦୁତ୍ ପ୍ନିଃ ପିଃକ୍ନେ ବେଲା ଆରେଣ୍ଡିଆଃ ସୁଆ ଆରି ମ୍ମ୍ୟାଁ ଦର୍ତନି ଆଡ଼ାତ୍ରା ଲଃକେ । ତେସାଃ ସାପା ସ୍ଲାଃପାଡ଼ୁ ବ୍ରୁଆଣ୍ଡେନେ ଚେଃମୁଆଁ ଏତେ ଦର୍ତନିନେ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ଗିଃ ୱେଗେ ।
8 ੮ ਫੇਰ ਦੂਜੇ ਦੂਤ ਨੇ ਤੁਰ੍ਹੀ ਵਜਾਈ ਤਦ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਪਹਾੜ ਜਿਹਾ ਅੱਗ ਨਾਲ ਬਲਦਾ ਹੋਇਆ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਲਹੂ ਬਣ ਗਿਆ।
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ ମ୍ବାର୍ ଦୁତ୍ ମେଁନେ ପ୍ନିଃ ପିଃନେ ବେଲା କଣ୍ଡା ରକମ୍ ମୁଇଂ ଡୁଆକ୍ନେ ସୁଆ କେଣ୍ଡିଆଃନ୍ନିଆ ଲଃ ୱେକେ ଆରି କେଣ୍ଡିଆଃନେ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ମ୍ମ୍ୟାଁନ୍ନିଆ ମିସୁୱେକେ
କେଣ୍ଡିଆଃ ଜିବ୍ଇଂନେ ବାନ୍ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ଗୁଏଆର୍ଗେ ବାରି କେଣ୍ଡିଆଃନ୍ନିଆ ଲେଃକ୍ନେ ଜାଆଜ୍ଇଂନେ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ନସ୍ଟ ଡିଂୱେଗେ ।
10 ੧੦ ਫੇਰ ਤੀਜੇ ਦੂਤ ਨੇ ਤੁਰ੍ਹੀ ਵਜਾਈ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਤਾਰਾ ਮਸ਼ਾਲ ਵਾਗੂੰ ਬਲਦਾ ਹੋਇਆ ਅਕਾਸ਼ੋਂ ਟੁੱਟਿਆ ਅਤੇ ਨਦੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਉੱਤੇ ਅਤੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਸੋਤਿਆਂ ਉੱਤੇ ਜਾ ਪਿਆ।
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ ଞ୍ଜି ଦୁତ୍ ମେଁନେ ପ୍ନିଃ ପିଃକେ । ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ କିତଂବାନ୍ ସୁଆ ସୁଗୁଆ ମୁଇଂ ମ୍ନାଃ ଡୁଆକ୍ନେ ଚାଙ୍କୁଆ ସାପା ଲଣ୍ଡିଆଃ ଆରି ଜର୍ନାଡ଼ିଆଇଂନେ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ଆଡ଼ାତ୍ରା ପ୍ୱେଚଗ୍ ଲଃକେ ।
11 ੧੧ ਉਸ ਤਾਰੇ ਦਾ ਨਾਮ ਨਾਗਦੌਣਾ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਨਾਗਦੌਣੇ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਕੌੜੇ ਹੋ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਬਹੁਤੇ ਮਨੁੱਖ ਮਰ ਗਏ।
ତେନ୍ ଚାଙ୍କୁଆନେ ମ୍ନି “ତିକ୍ତତା ।” ତେସାଃ ଉଗ୍ଡ୍ୟାଃ ଣ୍ଡିଆଃନେ ମୁଇଂ ଞ୍ଜିବାଗ୍ ବିସେଃ ୱେଗେ ବାରି ଆତେନ୍ ଣ୍ଡିଆଃ ଉଗ୍ଚେ ମାଲେ ରେମୁଆଁ ଗୁଏଃଆର୍କେ ।
12 ੧੨ ਫੇਰ ਚੌਥੇ ਦੂਤ ਨੇ ਤੁਰ੍ਹੀ ਵਜਾਈ ਤਾਂ ਸੂਰਜ, ਚੰਦਰਮਾ ਅਤੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਦਿਨ ਦੀ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਚਾਨਣ ਨਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਰਾਤ ਦੀ ਵੀ।
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ ଅଁ ଦୁତ୍ ମେଁନେ ପ୍ନିଃ ପିଃକ୍ନେ ବେଲା ସ୍ନିନେ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ଆର୍କେନେ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ଆରି ଚାଙ୍କୁଆଇଂନେ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ବିନସ୍ଟ ଡିଂକେ । ତେସାଃ ତାର୍କିଗ୍ନେ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ତାର୍କିଗ୍ ଗଣ୍ଡାୱେକେ । ତେସାଃ ସ୍ମିନେ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ବାରି ମିଡିଗ୍ନେ ଞ୍ଜିବାଗ୍ବାନ୍ ମୁଇଂବାଗ୍ ତାର୍କିଗ୍ ଗଣ୍ଡାୱେକେ ।
13 ੧੩ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨਿਗਾਹ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਉਕਾਬ ਨੂੰ ਅਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਉੱਡਦੇ ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਸੁਣਿਆ ਭਈ ਹਾਏ ਹਾਏ ਧਰਤੀ ਦੇ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ! ਉਹਨਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਦੂਤਾਂ ਦੀ ਤੁਰ੍ਹੀ ਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅਜੇ ਤੁਰ੍ਹੀ ਵਜਾਉਣੀ ਹੈ!
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ ନିଂ ଇଲାଂ ଙ୍କେକେ, କିତଂନେ ଜବର୍ ଆଡ଼ାତ୍ରା ମୁଇଙ୍ଗ୍ ରାବନ୍ ପିଗ୍ ୱାଲେ ୱାଲେ ଜବର୍ ୱାସାର୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍ଡିଂକେ, “ଆୟ! କି ବୟଙ୍କାର୍! ବିନ୍ ଞ୍ଜି ଦୁତ୍ ପ୍ନିଃ ପିଃନେ ବେଲା ଦର୍ତନିଣ୍ଡ୍ରେନେ ଅବସ୍ତା ଉଡ଼ି ବୟାଙ୍କାର୍ ଆଡିଂଣ୍ଡୁ!”
