ਯੂਹੰਨਾ ਦੇ ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ 14
1 ੧ ਮੈਂ ਨਿਗਾਹ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕੀ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਲੇਲਾ ਸੀਯੋਨ ਦੇ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਲੱਖ ਚੁਤਾਲੀ ਹਜ਼ਾਰ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੱਥੇ ਉੱਤੇ ਉਹ ਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਨਾਮ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ତତଃ ପରଂ ନିରୀକ୍ଷମାଣେନ ମଯା ମେଷଶାୱକୋ ଦୃଷ୍ଟଃ ସ ସିଯୋନପର୍ୱ୍ୱତସ୍ୟୋପର୍ୟ୍ୟତିଷ୍ଠତ୍, ଅପରଂ ଯେଷାଂ ଭାଲେଷୁ ତସ୍ୟ ନାମ ତତ୍ପିତୁଶ୍ଚ ନାମ ଲିଖିତମାସ୍ତେ ତାଦୃଶାଶ୍ଚତୁଶ୍ଚତ୍ୱାରିଂଶତ୍ସହସ୍ରାଧିକା ଲକ୍ଷଲୋକାସ୍ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଆସନ୍|
2 ੨ ਅਤੇ ਮੈਂ ਬਾਹਲੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦੀ ਘੂਕ ਵਰਗੀ ਅਤੇ ਬੱਦਲ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਰਜ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਰਗੀ ਇੱਕ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ ਅਤੇ ਜਿਹੜੀ ਮੈਂ ਸੁਣੀ ਉਹ ਰਬਾਬ ਵਜਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਰਗੀ ਸੀ, ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਰਬਾਬ ਵਜਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ଅନନ୍ତରଂ ବହୁତୋଯାନାଂ ରୱ ଇୱ ଗୁରୁତରସ୍ତନିତସ୍ୟ ଚ ରୱ ଇୱ ଏକୋ ରୱଃ ସ୍ୱର୍ଗାତ୍ ମଯାଶ୍ରାୱି| ମଯା ଶ୍ରୁତଃ ସ ରୱୋ ୱୀଣାୱାଦକାନାଂ ୱୀଣାୱାଦନସ୍ୟ ସଦୃଶଃ|
3 ੩ ਅਤੇ ਉਹ ਸਿੰਘਾਸਣ, ਚਾਰ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਇੱਕ ਲੱਖ ਚੁਤਾਲੀ ਹਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਜਿਹੜੇ ਧਰਤੀਓਂ ਮੁੱਲ ਲਏ ਹੋਏ ਸਨ, ਕੋਈ ਹੋਰ ਉਸ ਗੀਤ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਨਾ ਸਕਿਆ।
ସିଂହସନସ୍ୟାନ୍ତିକେ ପ୍ରାଣିଚତୁଷ୍ଟଯସ୍ୟ ପ୍ରାଚୀନୱର୍ଗସ୍ୟ ଚାନ୍ତିକେ ଽପି ତେ ନୱୀନମେକଂ ଗୀତମ୍ ଅଗାଯନ୍ କିନ୍ତୁ ଧରଣୀତଃ ପରିକ୍ରୀତାନ୍ ତାନ୍ ଚତୁଶ୍ଚତ୍ୱାରିଂଶତ୍ୟହସ୍ରାଧିକଲକ୍ଷଲୋକାନ୍ ୱିନା ନାପରେଣ କେନାପି ତଦ୍ ଗୀତଂ ଶିକ୍ଷିତୁଂ ଶକ୍ୟତେ|
4 ੪ ਇਹ ਉਹ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਭਰਿਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੋਏ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕੁਆਰੇ ਹਨ। ਇਹ ਉਹ ਹਨ ਕਿ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਲੇਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ-ਮਗਰ ਤੁਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਤੇ ਲੇਲੇ ਦੇ ਲਈ ਪਹਿਲਾ ਫਲ ਹੋਣ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੁੱਲ ਲਏ ਗਏ ਸਨ।
ଇମେ ଯୋଷିତାଂ ସଙ୍ଗେନ ନ କଲଙ୍କିତା ଯତସ୍ତେ ଽମୈଥୁନା ମେଷଶାୱକୋ ଯତ୍ କିମପି ସ୍ଥାନଂ ଗଚ୍ଛେତ୍ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନେ ତମ୍ ଅନୁଗଚ୍ଛନ୍ତି ଯତସ୍ତେ ମନୁଷ୍ୟାଣାଂ ମଧ୍ୟତଃ ପ୍ରଥମଫଲାନୀୱେଶ୍ୱରସ୍ୟ ମେଷଶାୱକସ୍ୟ ଚ କୃତେ ପରିକ୍ରୀତାଃ|
ତେଷାଂ ୱଦନେଷୁ ଚାନୃତଂ କିମପି ନ ୱିଦ୍ୟତେ ଯତସ୍ତେ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷା ଈଶ୍ୱରସିଂହାସନସ୍ୟାନ୍ତିକେ ତିଷ୍ଠନ୍ତି|
6 ੬ ਮੈਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਦੂਤ ਨੂੰ ਸਦੀਪਕ ਕਾਲ ਦੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਨਾਲ ਅਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਉੱਡਦਿਆਂ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਧਰਤੀ ਦੇ ਵਾਸੀਆਂ, ਹਰੇਕ ਕੌਮ, ਗੋਤ, ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਉੱਮਤ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਸੁਣਾਵੇ। (aiōnios g166)
ଅନନ୍ତରମ୍ ଆକାଶମଧ୍ୟେନୋଡ୍ଡୀଯମାନୋ ଽପର ଏକୋ ଦୂତୋ ମଯା ଦୃଷ୍ଟଃ ସୋ ଽନନ୍ତକାଲୀଯଂ ସୁସଂୱାଦଂ ଧାରଯତି ସ ଚ ସୁସଂୱାଦଃ ସର୍ୱ୍ୱଜାତୀଯାନ୍ ସର୍ୱ୍ୱୱଂଶୀଯାନ୍ ସର୍ୱ୍ୱଭାଷାୱାଦିନଃ ସର୍ୱ୍ୱଦେଶୀଯାଂଶ୍ଚ ପୃଥିୱୀନିୱାସିନଃ ପ୍ରତି ତେନ ଘୋଷିତୱ୍ୟଃ| (aiōnios g166)
7 ੭ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੱਡੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਆਖਿਆ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੋਂ ਡਰੋ ਅਤੇ ਉਹ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਦੇ ਨਿਆਂ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਨੇ ਅਕਾਸ਼, ਧਰਤੀ, ਸਮੁੰਦਰ ਅਤੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਸੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ, ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕੋ!
ସ ଉଚ୍ଚୈଃସ୍ୱରେଣେଦଂ ଗଦତି ଯୂଯମୀଶ୍ୱରାଦ୍ ବିଭୀତ ତସ୍ୟ ସ୍ତୱଂ କୁରୁତ ଚ ଯତସ୍ତଦୀଯୱିଚାରସ୍ୟ ଦଣ୍ଡ ଉପାତିଷ୍ଠତ୍ ତସ୍ମାଦ୍ ଆକାଶମଣ୍ଡଲସ୍ୟ ପୃଥିୱ୍ୟାଃ ସମୁଦ୍ରସ୍ୟ ତୋଯପ୍ରସ୍ରୱଣାନାଞ୍ଚ ସ୍ରଷ୍ଟା ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ପ୍ରଣମ୍ୟତାଂ|
8 ੮ ਉਹ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦੂਜਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਦੂਤ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਆਇਆ ਕਿ ਬਾਬੁਲ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਹੈ! ਉਹ ਵੱਡੀ ਨਗਰੀ ਡਿੱਗ ਪਈ ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਹਰਾਮਕਾਰੀ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਦੀ ਮੈਅ ਸਭਨਾਂ ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਈ ਹੈ!।
ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଦ୍ୱିତୀଯ ଏକୋ ଦୂତ ଉପସ୍ଥାଯାୱଦତ୍ ପତିତା ପତିତା ସା ମହାବାବିଲ୍ ଯା ସର୍ୱ୍ୱଜାତୀଯାନ୍ ସ୍ୱକୀଯଂ ୱ୍ୟଭିଚାରରୂପଂ କ୍ରୋଧମଦମ୍ ଅପାଯଯତ୍|
9 ੯ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਤੀਜਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਦੂਤ ਵੱਡੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਆਇਆ ਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਉਸ ਦਰਿੰਦੇ ਅਤੇ ਉਹ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮੱਥੇ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਉੱਤੇ ਦਾਗ ਲੁਆਉਂਦਾ ਹੈ
ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ତୃତୀଯୋ ଦୂତ ଉପସ୍ଥାଯୋଚ୍ଚୈରୱଦତ୍, ଯଃ କଶ୍ଚିତ ତଂ ଶଶୁଂ ତସ୍ୟ ପ୍ରତିମାଞ୍ଚ ପ୍ରଣମତି ସ୍ୱଭାଲେ ସ୍ୱକରେ ୱା କଲଙ୍କଂ ଗୃହ୍ଲାତି ଚ
10 ੧੦ ਤਾਂ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਦੀ ਮੈਅ ਵੀ ਪੀਵੇਗਾ ਜੋ ਉਹ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਦੇ ਪਿਆਲੇ ਵਿੱਚ ਨਿਰੋਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਪਵਿੱਤਰ ਦੂਤਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਅਤੇ ਲੇਲੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਅੱਗ ਅਤੇ ਗੰਧਕ ਨਾਲ ਦੁੱਖ ਪਾਵੇਗਾ।
ସୋ ଽପୀଶ୍ୱରସ୍ୟ କ୍ରୋଧପାତ୍ରେ ସ୍ଥିତମ୍ ଅମିଶ୍ରିତଂ ମଦତ୍ ଅର୍ଥତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ କ୍ରୋଧମଦଂ ପାସ୍ୟତି ପୱିତ୍ରଦୂତାନାଂ ମେଷଶାୱକସ୍ୟ ଚ ସାକ୍ଷାଦ୍ ୱହ୍ନିଗନ୍ଧକଯୋ ର୍ୟାତନାଂ ଲପ୍ସ୍ୟତେ ଚ|
11 ੧੧ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਦਾ ਧੂੰਆਂ ਜੁੱਗੋ-ਜੁੱਗ ਉੱਠਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਸੋ ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਦਰਿੰਦੇ ਦੀ ਅਤੇ ਉਹ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਉਹ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਦਾਗ ਲੁਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਰਾਤ-ਦਿਨ ਕਦੇ ਚੈਨ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੇ। (aiōn g165)
ତେଷାଂ ଯାତନାଯା ଧୂମୋ ଽନନ୍ତକାଲଂ ଯାୱଦ୍ ଉଦ୍ଗମିଷ୍ୟତି ଯେ ଚ ପଶୁଂ ତସ୍ୟ ପ୍ରତିମାଞ୍ଚ ପୂଜଯନ୍ତି ତସ୍ୟ ନାମ୍ନୋ ଽଙ୍କଂ ୱା ଗୃହ୍ଲନ୍ତି ତେ ଦିୱାନିଶଂ କଞ୍ଚନ ୱିରାମଂ ନ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟନ୍ତି| (aiōn g165)
12 ੧੨ ਇਹ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਸਬਰ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੈ ਅਰਥਾਤ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਜਿਹੜੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਪਾਲਨਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ଯେ ମାନୱା ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାଜ୍ଞା ଯୀଶୌ ୱିଶ୍ୱାସଞ୍ଚ ପାଲଯନ୍ତି ତେଷାଂ ପୱିତ୍ରଲୋକାନାଂ ସହିଷ୍ଣୁତଯାତ୍ର ପ୍ରକାଶିତୱ୍ୟଂ|
13 ੧੩ ਫੇਰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਅਵਾਜ਼ ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਇਹ ਆਖਦੇ ਸੁਣੀ ਕਿ ਲਿਖ ਲੈ, ਧੰਨ ਉਹ ਮੁਰਦੇ ਜਿਹੜੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿੱਚ ਹੋ ਕੇ ਮਰਨ। ਆਤਮਾ ਆਖਦਾ ਹੈ, ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਮਿਹਨਤਾਂ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਰਾਮ ਮਿਲੇਗਾ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ଅପରଂ ସ୍ୱର୍ଗାତ୍ ମଯା ସହ ସମ୍ଭାଷମାଣ ଏକୋ ରୱୋ ମଯାଶ୍ରାୱି ତେନୋକ୍ତଂ ତ୍ୱଂ ଲିଖ, ଇଦାନୀମାରଭ୍ୟ ଯେ ପ୍ରଭୌ ମ୍ରିଯନ୍ତେ ତେ ମୃତା ଧନ୍ୟା ଇତି; ଆତ୍ମା ଭାଷତେ ସତ୍ୟଂ ସ୍ୱଶ୍ରମେଭ୍ୟସ୍ତୈ ର୍ୱିରାମଃ ପ୍ରାପ୍ତୱ୍ୟଃ ତେଷାଂ କର୍ମ୍ମାଣି ଚ ତାନ୍ ଅନୁଗଚ୍ଛନ୍ତି|
14 ੧੪ ਮੈਂ ਨਿਗਾਹ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕੀ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇੱਕ ਚਿੱਟਾ ਬੱਦਲ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਬੱਦਲ ਉੱਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਵਰਗਾ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਸੋਨੇ ਦਾ ਮੁਕਟ ਪਹਿਨੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਤਿੱਖੀ ਦਾਤੀ ਫੜ੍ਹੀ ਬੈਠਾ ਹੈ।
ତଦନନ୍ତରଂ ନିରୀକ୍ଷମାଣେନ ମଯା ଶ୍ୱେତୱର୍ଣ ଏକୋ ମେଘୋ ଦୃଷ୍ଟସ୍ତନ୍ମେଘାରୂଢୋ ଜନୋ ମାନୱପୁତ୍ରାକୃତିରସ୍ତି ତସ୍ୟ ଶିରସି ସୁୱର୍ଣକିରୀଟଂ କରେ ଚ ତୀକ୍ଷ୍ଣଂ ଦାତ୍ରଂ ତିଷ୍ଠତି|
15 ੧੫ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਦੂਤ ਹੈਕਲ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿੱਕਲਿਆ ਅਤੇ ਜਿਹੜਾ ਬੱਦਲ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ ਉਹ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਅਵਾਜ਼ ਮਾਰ ਕੇ ਆਖਿਆ, ਆਪਣੀ ਦਾਤੀ ਫੇਰ ਕੇ ਵੱਢ ਸੁੱਟ ਕਿਉਂ ਜੋ ਵੱਢਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਧਰਤੀ ਦੀ ਫ਼ਸਲ ਬਹੁਤ ਪੱਕ ਚੁੱਕੀ ਹੈ!
ତତଃ ପରମ୍ ଅନ୍ୟ ଏକୋ ଦୂତୋ ମନ୍ଦିରାତ୍ ନିର୍ଗତ୍ୟୋଚ୍ଚୈଃସ୍ୱରେଣ ତଂ ମେଘାରୂଢଂ ସମ୍ଭାଷ୍ୟାୱଦତ୍ ତ୍ୱଯା ଦାତ୍ରଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ଶସ୍ୟଚ୍ଛେଦନଂ କ୍ରିଯତାଂ ଶସ୍ୟଚ୍ଛେଦନସ୍ୟ ସମଯ ଉପସ୍ଥିତୋ ଯତୋ ମେଦିନ୍ୟାଃ ଶସ୍ୟାନି ପରିପକ୍କାନି|
ତତସ୍ତେନ ମେଘାରୂଢେନ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ଦାତ୍ରଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ପୃଥିୱ୍ୟାଃ ଶସ୍ୟଚ୍ଛେଦନଂ କୃତଂ|
ଅନନ୍ତରମ୍ ଅପର ଏକୋ ଦୂତଃ ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥମନ୍ଦିରାତ୍ ନିର୍ଗତଃ ସୋ ଽପି ତୀକ୍ଷ୍ଣଂ ଦାତ୍ରଂ ଧାରଯତି|
18 ੧੮ ਇੱਕ ਹੋਰ ਦੂਤ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅੱਗ ਉੱਤੇ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ ਜਗਵੇਦੀ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿੱਕਲਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਨੇ ਉੱਚੀ ਦੇ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਿਸ ਦੇ ਕੋਲ ਤਿੱਖੀ ਦਾਤੀ ਸੀ ਆਖਿਆ ਕਿ ਆਪਣੀ ਤਿੱਖੀ ਦਾਤੀ ਨੂੰ ਫੇਰ ਕੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਅੰਗੂਰੀ ਬੇਲ ਦੇ ਗੁੱਛਿਆਂ ਨੂੰ ਵੱਢ ਲੈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹ ਦੇ ਅੰਗੂਰ ਡਾਢੇ ਪੱਕ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।
ଅପରମ୍ ଅନ୍ୟ ଏକୋ ଦୂତୋ ୱେଦିତୋ ନିର୍ଗତଃ ସ ୱହ୍ନେରଧିପତିଃ ସ ଉଚ୍ଚୈଃସ୍ୱରେଣ ତଂ ତୀକ୍ଷ୍ଣଦାତ୍ରଧାରିଣଂ ସମ୍ଭାଷ୍ୟାୱଦତ୍ ତ୍ୱଯା ସ୍ୱଂ ତୀକ୍ଷ୍ଣଂ ଦାତ୍ରଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ମେଦିନ୍ୟା ଦ୍ରାକ୍ଷାଗୁଚ୍ଛଚ୍ଛେଦନଂ କ୍ରିଯତାଂ ଯତସ୍ତତ୍ଫଲାନି ପରିଣତାନି|
19 ੧੯ ਤਾਂ ਉਸ ਦੂਤ ਨੇ ਆਪਣੀ ਦਾਤੀ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਫੇਰੀ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੀ ਅੰਗੂਰੀ ਬੇਲ ਵੱਢ ਲਈ ਅਤੇ ਚੁਬੱਚੇ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ।
ତତଃ ସ ଦୂତଃ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ସ୍ୱଦାତ୍ରଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ପୃଥିୱ୍ୟା ଦ୍ରାକ୍ଷାଫଲଚ୍ଛେଦନମ୍ ଅକରୋତ୍ ତତ୍ଫଲାନି ଚେଶ୍ୱରସ୍ୟ କ୍ରୋଧସ୍ୱରୂପସ୍ୟ ମହାକୁଣ୍ଡସ୍ୟ ମଧ୍ୟଂ ନିରକ୍ଷିପତ୍|
20 ੨੦ ਅਤੇ ਉਹ ਚੁਬੱਚਾ ਨਗਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਲਤਾੜਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਚੁਬੱਚੇ ਵਿੱਚੋਂ ਘੋੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲਗਾਮਾਂ ਤੱਕ ਕੋਈ ਦੋ ਸੋ ਮੀਲ ਤੱਕ ਲਹੂ ਵਗਿਆ।
ତତ୍କୁଣ୍ଡସ୍ଥଫଲାନି ଚ ବହି ର୍ମର୍ଦ୍ଦିତାନି ତତଃ କୁଣ୍ଡମଧ୍ୟାତ୍ ନିର୍ଗତଂ ରକ୍ତଂ କ୍ରୋଶଶତପର୍ୟ୍ୟନ୍ତମ୍ ଅଶ୍ୱାନାଂ ଖଲୀନାନ୍ ଯାୱଦ୍ ୱ୍ୟାପ୍ନୋତ୍|
