ਯੂਹੰਨਾ ਦੇ ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ 10
1 ੧ ਮੈਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬਲਵਾਨ ਦੂਤ ਨੂੰ ਬੱਦਲ ਪਹਿਨੀ ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਉੱਤਰਦੇ ਵੇਖਿਆ, ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਸੱਤਰੰਗੀ ਪੀਂਘ ਸੀ, ਉਸ ਦਾ ਮੂੰਹ ਸੂਰਜ ਵਰਗਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰ ਅੱਗ ਦੇ ਥੰਮਾਂ ਵਰਗੇ ਸਨ।
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ ନିଂ ଙ୍କେକେ ଆରି ମୁଇଂ ମ୍ନାବପୁକ୍ନେ ଦୁତ୍ କିତଂବାନ୍ ଜାର୍ଚେ ପାଙ୍ଗ୍ଡିଂକେ । ମେଁ ତ୍ରିଗ୍ଡ୍ୟାଃନ୍ନିଆ ମିସୁ ଲେଃଗେ ବାରି ଇନ୍ଦ୍ରଦନୁ ମେଁନେ ବାଆଃକେ ଗେରେ ଲେଃଗେ । ମେଁନେ ସାର୍ମୁଆଁ ସ୍ନି ସୁଗୁଆ ବାରି ଞ୍ଚ ମ୍ବାକ୍ଲିଗ୍ ସୁଆ ଦରମ୍ ଡେଲି ସୁଗୁଆ ତ୍ନା ଡିଂଗେ ।
2 ੨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਪੋਥੀ ਉਸ ਨੇ ਫੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਪੈਰ ਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰ ਉੱਤੇ ਅਤੇ ਖੱਬੇ ਪੈਰ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਟਿਕਾਇਆ।
ମେଁନେ ନ୍ତିଅରିଆ ମୁଇଂ ଡାଆଁ ସାସ୍ତର୍ ଲେଃଗେ । ମେଁ ମେଁନେ ଞ୍ଚଂତିଚ କେଣ୍ଡିଆଃ ଆଡ଼ାତ୍ରା ଆରି ବେସ୍ୟାଚ ଦର୍ତନି ଆଡ଼ାତ୍ରା ବଗେ ।
3 ੩ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਵੱਡੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੁਕਾਰਿਆ ਜਿਵੇਂ ਬੱਬਰ ਸ਼ੇਰ ਗੱਜਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਪੁਕਾਰਿਆ ਤਾਂ ਬੱਦਲ ਦੀਆਂ ਸੱਤ ਗਰਜਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ।
ସିଂଅଁ ଅଃକେ ସୁଗୁଆ ହୁଙ୍କାର୍ ଡିଂଚେ ମେଁ ୱାକେ ଟିକ୍ ଡେତ୍ରକମ୍ ହୁଙ୍କାର୍ ଡିଂଚେ ଗୁକ୍ଲିଗ୍ ତ୍ରିଗ୍ଡିଆଃ ଆକେନ୍ ୱାକ୍ନେ ଉତର୍ ବିକେ ।
4 ੪ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸੱਤੇ ਗਰਜਾਂ ਬੋਲ ਹਟੀਆਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਲਿਖਣ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਅਵਾਜ਼ ਸਵਰਗ ਇਹ ਆਖਦੇ ਸੁਣੀ ਕਿ ਜਿਹੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਉਹਨਾਂ ਸੱਤਾਂ ਗਰਜਾਂ ਨੇ ਸੁਣਾਈਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਮੋਹਰ ਲਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਲਿਖ!
ମେଁଇଂ ମେଃନେ ବାଲିର୍ବାତା ଆର୍କେ ଆତେନ୍ ନିଂ ଗୁଆର୍ନେ ୱେଣ୍ଡିଂଗେ ମାତର୍ କିତଂବାନ୍ ମୁଇଂ ସାମୁଆଁ ଙକେ । ଆତେନ୍ ସାମୁଆଁ ଆନିଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ: “ତ୍ରିଗ୍ଡିଆଃ ଗଡ଼୍ଗଡ଼ିନ୍ନିଆ ମେଃନେ ଅଁନାଡିଂକେ ଆତେନ୍ ବୁଃଡ଼ିବ; ଆଗୁଆର୍ଗେ ।”
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ ମୁଃଡ଼ି ଦୁତ୍କେ କେଣ୍ଡିଆଃ ଆରି ଦର୍ତନି ଆଡ଼ାତ୍ରା ତୁଆଁ ଲେଃକ୍ନେ ନିଂ ଙ୍କେକେ ମେଁ ମେଁନେ ବେସ୍ୟାତି କିତଂ ପାକା ଲିଙ୍ଗ୍କେ ।
6 ੬ ਅਤੇ ਜਿਹੜਾ ਜੁੱਗੋ-ਜੁੱਗ ਜਿਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਅਕਾਸ਼, ਧਰਤੀ, ਜੋ ਕੁਝ ਅਕਾਸ਼ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਸਮੁੰਦਰ ਅਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਹੈ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ, ਉਹ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ ਭਈ ਹੋਰ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਲੱਗੇਗਾ! (aiōn g165)
ବାରି କେଣ୍ଡିଆଃ ଦର୍ତନି କିତଂ ଆରି ଆକ୍ମେଇଂନେ ସାପା ବିସଏନେ ଆଃରେଣ୍ଡ୍ରେ କାଲାଆଃ ମ୍ବ୍ରଣ୍ଡ୍ରେ ଇସ୍ପର୍ନେ ମ୍ନିରେ ପର୍ମାନ୍ ଡିଂଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଆରି କାଲ୍ ଆତଙ୍ଗାର୍ ଣ୍ଡୁ । (aiōn g165)
7 ੭ ਸਗੋਂ ਸੱਤਵੇਂ ਦੂਤ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਦੇ ਦਿਨੀਂ ਜਦੋਂ ਉਹ ਤੁਰ੍ਹੀ ਵਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਭੇਤ ਸੰਪੂਰਨ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦਾਸਾਂ ਨੂੰ ਅਰਥਾਤ ਨਬੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਦੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।
ଉଡ଼ିବେଲା ଗୁ ଦୁତ୍ ପ୍ନିଃ ପିଃଆର୍ଏ ଇସ୍ପର୍ ମେଁନେ ସେବା ଡିଂଣ୍ଡ୍ରେ ବାବବାଦିନେ ଡାଗ୍ରା ମୁଃଡ଼ି ବୁଃଡ଼ିକ୍ନେ ସାମୁଆଁ ବାସଙ୍ଗ୍ ବଆର୍ଗେ ଆତେନ୍ ଆଃଡା ଆର୍ଏ ।”
8 ੮ ਅਤੇ ਜਿਹੜੀ ਅਵਾਜ਼ ਮੈਂ ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਸੁਣੀ ਸੀ ਮੈਂ ਉਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਫੇਰ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਇਹ ਆਖਦੇ ਸੁਣਿਆ ਭਈ ਜਾ, ਉਹ ਪੋਥੀ ਲੈ ਲੈ ਜੋ ਉਸ ਦੂਤ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਪਈ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਸਮੁੰਦਰ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ।
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ କିତଂନେ ଆତେନ୍ ସର୍ ଆନିଂ ବାରି ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ୱେଲା କେଣ୍ଡିଆଃ ଆରି ଦର୍ତନି ଆଡ଼ାତ୍ରା ତୁଆଁ ଲେଃକ୍ନେ ଦୁତ୍ନେ ନ୍ତିବାନ୍ ରଃଡ଼ାକ୍ନେ ସାସ୍ତର୍ ସାଲିଆ ।”
9 ੯ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸ ਦੂਤ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਉਹ ਛੋਟੀ ਪੋਥੀ ਮੈਨੂੰ ਦੇ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਖਿਆ, ਲੈ ਅਤੇ ਇਹ ਨੂੰ ਖਾਹ ਜਾ। ਇਹ ਤੇਰੇ ਢਿੱਡ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕੌੜਾ ਕਰ ਦੇਵੇਗੀ ਪਰ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿਦ ਜਿਹੀ ਮਿੱਠੀ ਲੱਗੇਗੀ।
ନିଂ ଦୁତ୍ନେ ଡାଗ୍ରା ୱେଚେ ଆତେନ୍ ସାସ୍ତର୍କେ ନ୍ସାଲ୍ୟାଃକେ । ମେଁ ଆନିଂ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଡୁଂୱେ ଚଂପା । ନାଁନେ ସୁଲୁଏ ନ୍ସାଃ ଆକେନ୍ ବିସେଃ ମାତର୍ ନାଁନେ ତୁମୁଆଃନ୍ନିଆ ଆକେନ୍ ଞ୍ଜୁଙ୍ଗ୍ ରକମ୍ ମ୍ବ୍ରେ ଲାଗେଏ ।”
10 ੧੦ ਤਦ ਮੈਂ ਉਹ ਛੋਟੀ ਪੋਥੀ ਦੂਤ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਲੈ ਲਈ ਅਤੇ ਉਹ ਨੂੰ ਖਾਧਾ ਅਤੇ ਉਹ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿਦ ਜਿਹੀ ਮਿੱਠੀ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਹ ਨੂੰ ਖਾ ਲਿਆ ਤਦ ਮੇਰਾ ਢਿੱਡ ਕੌੜਾ ਹੋ ਗਿਆ।
ନିଂ ଆତେନ୍ ଡାଆଁ ସାସ୍ତର୍ ଦୁତ୍ନେ ନ୍ତିବାନ୍ ଡୁଂୱେଚେ ଞ୍ଚଂକେ । ଆତେନ୍ ନିଂ ତୁମୁଆଃବାନ୍ ଞ୍ଜୁଙ୍ଗ୍ ରକମ୍ ମ୍ବ୍ରେ ଲାଗେକେ ମାତର୍ କ୍ଲୁଗ୍ ବିଃକ୍ନେ ବେଲା ସୁଲୁଏ ବିତ୍ରେ ବିସେଃ ଡିଂୱେଗେ ।
11 ੧੧ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਆਖਿਆ, ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤਿਆਂ ਲੋਕਾਂ, ਕੌਮਾਂ, ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਅਤੇ ਰਾਜਿਆਂ ਉੱਤੇ ਫੇਰ ਅਗੰਮ ਵਾਕ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ!
ତେନ୍ଇଡ଼ିଂ ଜାଣ୍ଡେଃ ଆନିଂ ବାସଂକେ “ଗୁଲୁଏ ଦେସ୍ ଜାତି ବାସାଣ୍ଡ୍ରେ ଆରି ଇଃସାଙ୍ଗ୍ଇଂନେ ବିସଏରେ ଇସ୍ପର୍ନେ ସାମୁଆଁ ନାଁ ୱେଚେ ବାର୍ମୁଇଂତର୍ ବାସଙ୍ଗ୍ବି ।”
