ਜ਼ਬੂਰ 119
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 ੪੮ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੁਕਮਾਂ ਵੱਲ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਪ੍ਰੀਤ ਲਾਈ ਹੈ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਅੱਡਾਂਗਾ, ਅਤੇ ਤੇਰੀਆਂ ਬਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋਵਾਂਗਾ।
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 ੭੮ ਹੰਕਾਰੀ ਸ਼ਰਮਿੰਦੇ ਹੋਣ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਝੂਠ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਡੇਗ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਫ਼ਰਮਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਰਹਾਂਗਾ।
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 ੧੦੮ ਹੇ ਯਹੋਵਾਹ, ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਭੇਟਾਂ ਨੂੰ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਕਬੂਲ ਕਰ, ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਨਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਸਿਖਲਾ।
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 ੧੧੮ ਜਿਹੜੇ ਤੇਰੀਆਂ ਬਿਧੀਆਂ ਤੋਂ ਬੇਮੁੱਖ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚਲਾਕੀ ਫ਼ਰੇਬ ਹੈ।
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 ੧੧੯ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਨੂੰ ਖੋਟ ਵਾਂਗੂੰ ਦੂਰ ਸੁੱਟਦਾ ਹੈਂ, ਤਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਤੇਰੀਆਂ ਸਾਖੀਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ।
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 ੧੩੨ ਮੇਰੀ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰ ਤੇ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਕਿਰਪਾ ਕਰ, ਜਿਵੇਂ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਦੇ ਪ੍ਰੀਤ ਪਾਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 ੧੬੮ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਫ਼ਰਮਾਨਾਂ ਤੇ ਤੇਰੀਆਂ ਸਾਖੀਆਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਮੇਰੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹਨ।
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 ੧੭੬ ਮੈਂ ਗੁਆਚੀ ਹੋਈ ਭੇਡ ਵਾਂਗੂੰ ਭਟਕ ਗਿਆ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਦਾਸ ਨੂੰ ਭਾਲ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦਾ ਹਾਂ।
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
