ਜ਼ਬੂਰ 105
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
5 ੫ ਉਹ ਦੇ ਅਚਰਜ਼ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਉਸ ਨੇ ਕੀਤੇ ਹਨ ਚੇਤੇ ਰੱਖੋ, ਉਹ ਦੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਉਹ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ।
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
