Faarfannaa 73
1 Faarfannaa Asaaf. Dhugumaan Waaqni Israaʼeliif, warra garaan isaanii qulqulluu taʼeef gaarii dha.
Guð er góður við Ísrael! Hann er góður þeim sem hreinlyndir eru.
2 Ani garuu miilli koo gufachuu gaʼee, faanni koos mucucaachuu gaʼee ture.
En hvað um mig? Ég var kominn á ystu nöf. Það munaði engu að mér skrikaði fótur og ég félli!
3 Ani yommuun badhaadhummaa hamootaa argetti, of tuultotatti hinaafeen tureetii.
Ég hafði fyllst gremju út af velgengni hinna hrokafullu.
4 Isaan hin dhiphatan; dhagni isaaniis fayyaa dha; cimaa dhas.
Þeim virtist ganga allt í haginn. Þeir eru hraustir og sterkir.
5 Rakkinni nama biraatti dhufu isaanitti hin dhufu; isaan akka namoota kaanii dhukkubaan hin dhaʼaman.
Þeir virðast lausir við alla erfiðleika og áföll sem henda aðra.
6 Kanaafuu of tuulummaan faaya morma isaanii ti; fincilas akka wayyaatti uffatu.
Hrokinn er eins og glitrandi festi um háls þeirra og þeir eru sveipaðir ofríki eins og skikkju.
7 Iji isaanii coomee alatti dhiibama; hamminni isaan garaatti yaadan dhuma hin qabu.
Þeir belgjast út af offitu og augu þeirra tútna af ágirnd.
8 Isaan ni qoosu; hamminas ni dubbatu; of tuulaa cunqursaadhaan nama doorsisu.
Þeir hæðast að Guði og hafa í hótunum við fólk hans. Hroki er í hverju orði.
9 Afaan isaanii samii falmata; arrabni isaaniis lafa dhaala.
Þeir stæra sig gegn himninum og blaðrið í þeim heyrist um allar jarðir.
10 Kanaafuu sabni gara isaaniitti dachaʼee bishaan baayʼee dhuga.
Þjóð Guðs er orðlaus og gleypir í sig boðskap þeirra.
11 Isaanis, “Waaqni akkamitti beekuu dandaʼaa? Waaqni Waan Hundaa Olii beekumsa qabaa?” jedhu.
„Guð virðist láta þá í friði, “segir fólk,
12 Egaa namoonni hamoon akkana; isaan yeroo hunda yaaddoo malee jiraatu; badhaadhummaanis guddachaa deemu.
„já, þessir guðleysingjar lifa áhyggjulausu lífi og verða ríkari með hverjum degi.“
13 Yoos ani akkasumaan garaa koo qulqullinaan eeggadhee harka koos akkasumaan dhiqadhe kaa!
Hef ég eytt tíma mínum til einskis? Er til nokkurs að kappkosta að lifa heiðvirðu lífi?
14 Ani guyyaa guutuu dhaʼameera; ganama ganamas adabameera.
Allt sem ég hef upp úr því er erfiði og strit – alla daga, sí og æ!
15 Ani utuu, “Akkana nan dubbadha” jedhee jiraadhee silaa ijoollee kee nan yakkan ture.
Ef ég talaði með þessum hætti, væri ég að bregðast lýð þínum.
16 Garuu yommuu ani waan kana hunda hubachuu yaaletti, wanni kun hojii dadhabsiisaa natti taʼe.
En þetta er samt svo torskilið – velgengni þeirra sem hata Drottin.
17 Kunis hamma ani iddoo qulqullummaa Waaqaa seenutti ture; ergasiis ani galgala isaanii nan hubadhe.
En dag einn fór ég í helgidóm Drottins til að íhuga, og þá hugleiddi ég framtíð þessara vondu manna.
18 Dhugumaan ati iddoo mucucaataa irra isaan dhaabde; akka isaan kufanii caccabaniifis gad isaan darbatte.
Sá vegur sem þeir ganga mun enda í skelfingu. Skyndilega mun þeim skrika fótur og þeir hrasa og steypast fram af brúninni, niður í hyldýpið.
19 Isaan akkamiin guutumaan guutuutti sodaadhaan fudhatamanii akkuma tasaa barbadaaʼan!
Það verður snöggur endir á allri „gæfunni“, skyndileg tortíming.
20 Akkuma abjuun yeroo namni hirribaa dammaqutti taʼu sana, atis yaa Gooftaa, akkasuma yommuu ol kaatu, hawwii garaa isaanii ni busheessita.
Líf þeirra líkist draumi. Þeir munu vakna til veruleikans, eins og þegar menn vakna af draumsvefni og sjá að allt var ímyndun ein!
21 Yommuu lubbuun koo gadditee onneen koos waraanamtetti,
Þegar ég skyldi þetta, fylltist ég hryggð og leið illa.
22 ani gowwaa fi wallaalaan ture; fuula kee durattis akka horii nan taʼe.
Ég sá hve heimskur og fávís ég var. Ég hlýt að vera eins og skynlaus skepna í þínum augum, Guð!
23 Taʼus ani yeroo hunda si wajjinan jira; atis harka koo mirgaa ni qabda.
En samt elskar þú mig! Þú heldur í hægri hönd mína og varðveitir mig.
24 Ati gorsa keetiin na qajeelchita; ergasii immoo ulfinatti na galchita.
Og áfram munt þú leiða mig með vísdómi þínum og speki.
25 Ani samii keessaa eenyunan qaba? Lafa irraas si malee homaa hin fedhu.
Hvern á ég að á himnum nema þig? Og þú ert sá sem ég þrái mest á jörðu!
26 Foon koo fi onneen koo dadhabuu dandaʼu; Waaqni garuu jabina garaa koo ti; bara baraanis inni qooda koo.
Heilsu minni hrakar og hjarta mitt þreytist, en Guð lifir! Hann er styrkur minn, ég fæ að tilheyra honum að eilífu.
27 Warri sirraa fagoo jiran ni badu; atis warra siif hin amanamne hunda ni balleessita.
Drottinn, þeir sem hafna þér munu farast, því að þú eyðir þeim sem þjóna öðrum guðum.
28 Akka ani yaadutti garuu Waaqatti dhiʼaachuun gaarii dha; Waaqayyo Gooftaa daʼoo koo godhadheera; ani hojii kee hunda nan labsa.
En hvað um mig? Ég vil komast eins nálægt Guði og ég get! Ég hef kosið að trúa á Drottin. Hann er skjól mitt. Ég vil vitna um það í allra áheyrn að margsinnis hefur hann bjargað mér á undursamlega hátt.
