Faarfannaa 40
1 Dura buʼaa faarfattootaatiif. Faarfannaa Daawit. Ani obsaan Waaqayyoon nan eeggadhe; innis gara kootti garagalee iyya koo naa dhagaʼe.
Давут язған күй: — Пәрвәрдигарға тәлмүрүп, күттүм, күттүм; У маңа егилип пәрядимни аңлиди.
2 Inni boolla sodaachisaa keessaa, dhoqqee nama liqimsu keessaas na baase; miilla koo kattaa irra dhaabe; ejjeta koos naa jabeesse.
У мени һалакәт орикидин, Шундақла патқақ лайдин тартивалди, Путлиримни уюлташ үстигә турғузуп, Қәдәмлиримни мустәһкәм қилди.
3 Innis faarfannaa haaraa, faarfannaa galataas afaan koo keessa Waaqa keenyaaf kaaʼe. Namoonni baayʼeen arganii Waaqayyo sodaatu; isas ni amanatu.
У ағзимға йеңи нахша-мунаҗатни, Йәни Худайимизни мәдһийиләшләрни салди; Нурғун хәлиқ буни көрүп, қорқиду, Һәм Пәрвәрдигарға тайиниду.
4 Namni Waaqayyoon abdatu, kan gara of tuultotaa hin ilaalle, namni warra karaa irraa jalʼatanii waaqota sobaa duukaa buʼinitti hin gara galle eebbifamaa dha.
Тәкәббурлардин ярдәм издимәйдиған, Ялғанчилиққа езип кәтмәйдиған, Бәлки Пәрвәрдигарни өз таянчиси қилған киши бәхитликтур!
5 Yaa Waaqayyo Waaqa ko, dinqiin ati hojjette baayʼee dha; waan ati nuuf yaadde, namni tokko tokkoon sitti himuu dandaʼu tokko iyyuu hin jiru; yoo ani waaʼee isaanii labsee dubbadhe illee, baayʼinni isaanii hamma hin qabu.
И Пәрвәрдигар Худайим, Сениң биз үчүн қилған карамәтлириң вә ой-нийәтлириңни барғансери көпәйтип, сан-санақсиз қилғансән, Кимму уларни бир-бирләп һесаплап Өзүңгә [рәхмәт қайтуруп] болалисун! Уларни сөзләп баштин-ахир баян қилай десәм, Уларни санап түгитиш мүмкин әмәс.
6 Ati aarsaa fi kennaa hin feene; gurra koo garuu naa banteerta; aarsaa gubamuu fi aarsaa cubbuu ati hin barbaanne.
Нә қурбанлиқ, нә аш һәдийәләр Сениң тәләп-арзуюң әмәс, Бирақ Сән маңа [сәзгүр] қулақларни ата қилдиң; Нә көйдүрмә қурбанлиқ, нә гуна қурбанлиғини тәләп қилмидиң;
7 Yeroo sana ani akkana nan jedhe; “Ani kunoo ti; ani dhufeera; waaʼeen koo kitaaba maramaa keessatti barreeffameera.
Шуңа җавап бәрдимки — «Мана мән кәлдим!» — дедим. Орам язма дәстурда мән тоғрилиқ пүтүлгән: —
8 Yaa Waaqa ko, ani fedhii kee raawwachuutti nan gammada; seerri kee garaa koo keessa jira.”
«Худайим, Сениң көңлүңдики ирадәң мениң хурсәнлигимдур; Сениң Тәврат қанунуң қәлбимгә пүтүклүктур».
9 Ani yaaʼii guddaa keessatti qajeelummaa nan labsa; Yaa Waaqayyo, akkuma ati beektu, ani afaan koo hin qabadhu.
Бүйүк җамаәт арисида туруп мән һәққанийлиқни җакалидим; Мана буларни өзүмдә қилчә елип қалғум йоқтур, И Пәрвәрдигар, Өзүң билисән.
10 Ani qajeelummaa kee garaa koo keessa hin dhoksu; waaʼee amanamummaa keetiitii fi waaʼee fayyisuu keetii nan odeessa; jaalala keetii fi dhugaa kees yaaʼii guddaa duraa hin dhoksu.
Һәққанийлиғиңни қәлбимдә йошуруп жүрмидим; Вападарлиғиңни вә ниҗатлиғиңни җакалидим; Өзгәрмәс муһәббитиң вә һәқиқитиңни бүйүк җамаәткә һеч йошурмастин баян қилдим.
11 Yaa Waaqayyo araara kee na hin dhowwatin; jaalalli keetii fi dhugaan kee yeroo hunda ana haa eegan.
И Пәрвәрдигар, меһриванлиқлириңни мәндин айимиғайсән; Өзгәрмәс муһәббитиң вә һәқиқитиң һәрдайим мени сақлиғай!
12 Rakkinni hamma hin qabne na marseeraatii; cubbuun koos na liqimseera; arguus dadhabeera; cubbuun koo rifeensa mataa koo caalaa baayʼata; onneen koos na keessatti laafteerti.
Чүнки сансиз күлпәтләр мени оривалди; Қәбиһликлирим мени бесивелип, көрәлмәйдиған болдум; Улар бешимдики чечимдин көп, Җасаритим түгишип кәтти.
13 Yaa Waaqayyo, na fayyisuutti gammadi; yaa Waaqayyo, na gargaaruudhaaf dafii kottu.
Мени қутқузушни тоғра тапқайсән, и Пәрвәрдигар! И Пәрвәрдигар, тез келип, маңа ярдәм қилғайсән!
14 Warri lubbuu koo galaafachuu barbaadan hundinuu, haa qaanaʼan; haa burjaajaʼanis. Warri badii koo hawwan hundi, qaanaʼanii duubatti haa deebiʼan.
Мениң һаятимға чаң салмақчи болғанлар бирақла йәргә қаритилип рәсва қилинсун; Мениң зийинимдин хурсән болғанлар кәйнигә яндурулуп шәрмәндә болғай.
15 Warri, “Baga! Baga!” anaan jedhan, qaanii isaaniitiin haa rifatan.
Мени: — «Ваһ! Ваһ!» дәп мәсқирә қилғанлар өз шәрмәндилигидин алақзадә болуп кәтсун!
16 Warri si barbaadan hundinuu garuu sitti gammadanii haa ililchan. Warri fayyisuu kee jaallatan yeroo hunda, “Waaqayyo guddaa dha!” haa jedhan.
Бирақ Сени издигүчиләрниң һәммиси Сәндә шатлинип хошал болғай! Ниҗатлиғиңни сөйгәнләр һемишә: «Пәрвәрдигар улуқлансун» дейишкәй!
17 Ani garuu hiyyeessaa fi rakkataa dha; taʼus Gooftaan naaf yaada. Ati gargaarsa koo fi fayyisaa koo ti; yaa Waaqa ko, hin turin.
Мән езилгән һәм йоқсул болсамму, Бирақ Рәб йәнила мени яд етиду; Сән мениң Ярдәмчим, мениң азат қилғучим; И Худайим, кечикмәй кәлгәйсән!
