Faarfannaa 129

1 Faarfannaa ol baʼuu. Israaʼel akkana haa jedhu; “Isaan dargaggummaa kootii jalqabanii akka malee na cunqursaniiru;

Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -

2 isaan dargaggummaa kootii jalqabanii akka malee na cunqursaniiru; garuu na hin moʼanne.

mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.

3 Warri qootiisa qotan dugda koo qotan; boʼoo isaaniis ni dheeressan.

På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.

4 Waaqayyo garuu qajeelaa dha; funyoo jalʼootaa gargar kukkuteera.”

Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.

5 Warri Xiyoonin jibban hundinuu, qaaniidhaan duubatti haa deebiʼan.

Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.

6 Isaan akka marga bantii manaa irraa kan utuu hin guddatin goguu haa taʼan;

Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;

7 namichi haamu qabaa isaa guuttachuu, yookaan namichi walitti qabu bissii isaa guuttachuu hin dandaʼu.

slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.

8 Warri achiin darban, “Eebbi Waaqayyoo isiniif haa taʼu; maqaa Waaqayyootiin isin eebbifna” isaaniin hin jedhin.

Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»