Faarfannaa 129

1 Faarfannaa ol baʼuu. Israaʼel akkana haa jedhu; “Isaan dargaggummaa kootii jalqabanii akka malee na cunqursaniiru;

De trængte mig haardt fra min Ungdom af — saa sige Israel! —

2 isaan dargaggummaa kootii jalqabanii akka malee na cunqursaniiru; garuu na hin moʼanne.

de trængte mig haardt fra min Ungdom af; dog kunde de ikke overvælde mig.

3 Warri qootiisa qotan dugda koo qotan; boʼoo isaaniis ni dheeressan.

Plovmændene pløjede paa min Ryg, de droge deres Furer lange.

4 Waaqayyo garuu qajeelaa dha; funyoo jalʼootaa gargar kukkuteera.”

Herren er retfærdig, han overhuggede de ugudeliges Reb.

5 Warri Xiyoonin jibban hundinuu, qaaniidhaan duubatti haa deebiʼan.

De skulle beskæmmes og vige tilbage, alle de, som hade Zion.

6 Isaan akka marga bantii manaa irraa kan utuu hin guddatin goguu haa taʼan;

De skulle blive som Græs paa Tagene, som tørres, førend nogen oprykker det;

7 namichi haamu qabaa isaa guuttachuu, yookaan namichi walitti qabu bissii isaa guuttachuu hin dandaʼu.

af hvilket Høstmanden ikke fylder sin Haand, ej heller den, som binder Neg, sin Arm.

8 Warri achiin darban, “Eebbi Waaqayyoo isiniif haa taʼu; maqaa Waaqayyootiin isin eebbifna” isaaniin hin jedhin.

Og de, som gaa forbi, sige ikke: Herrens Velsignelse være over eder! Vi velsigne eder i Herrens Navn.