< Faarfannaa 122 >
1 Faarfannaa Ol baʼuu. Faarfannaa Daawit. Yommuu isaan, “Kottu gara mana Waaqayyoo dhaqnaa” naan jedhanitti, ani nan gammade.
Ein Wallfahrtslied. Von David. Ich freue mich an denen, die zu mir sagen: Lasset uns zum Hause des HERRN gehen!
2 Yaa Yerusaalem, miilli keenya karrawwan kee irra dhaabata.
Unsre Füße stehen in deinen Toren, Jerusalem!
3 Yerusaalem akka magaalaa walitti maxxantee gobbatte tokkootti ijaaramte.
Jerusalem, du bist gebaut als eine Stadt, die fest in sich geschlossen ist,
4 Kunis iddoo gosoonni, gosoonni Waaqayyo, akka sirna Israaʼeliif kenname sanaatti, maqaa Waaqayyoo galateeffachuuf itti ol baʼanii dha.
wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme des HERRN (ein Zeugnis für Israel), zu preisen den Namen des HERRN!
5 Teessoowwan murtii, teessoowwan mana Daawit achi dhaabatu.
Denn dort sind Stühle gesetzt zum Gericht, die Stühle des Hauses David.
6 Akkana jedhaa nagaa Yerusaalemiif kadhadhaa: “Warri si jaallatan nagaan haa jiraatan.
Bittet für den Frieden Jerusalems! Es gehe wohl denen, die dich lieben!
7 Dallaa kee keessa nagaan, masaraa mootummaa keetii keessa immoo tasgabbiin haa jiraatu.”
Friede sei in deinen Mauern und Glück in deinen Palästen!
8 Ani obboloota kootii fi michoota kootiif jedhee, “Nagaan si keessa haa jiraatu” nan jedha.
Um meiner Brüder und Freunde willen sage ich: Friede sei in dir!
9 Mana Waaqayyo Waaqa keenyaatiif jedhee, ani akka wanni gaariin siif taʼu nan hawwa.
Um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen!