< Faarfannaa 122 >

1 Faarfannaa Ol baʼuu. Faarfannaa Daawit. Yommuu isaan, “Kottu gara mana Waaqayyoo dhaqnaa” naan jedhanitti, ani nan gammade.
Ein Wallfahrtslied Davids. Ich freute mich, als man mir sagte:
2 Yaa Yerusaalem, miilli keenya karrawwan kee irra dhaabata.
So stehn denn nunmehr unsre Füße in deinen Toren, Jerusalem!
3 Yerusaalem akka magaalaa walitti maxxantee gobbatte tokkootti ijaaramte.
Jerusalem, du wiedererbaute als eine Stadt, die fest in sich geschlossen,
4 Kunis iddoo gosoonni, gosoonni Waaqayyo, akka sirna Israaʼeliif kenname sanaatti, maqaa Waaqayyoo galateeffachuuf itti ol baʼanii dha.
wohin die Stämme hinaufziehn, die Stämme des HERRN, nach der für Israel gültigen Weisung, dort den Namen des HERRN zu preisen;
5 Teessoowwan murtii, teessoowwan mana Daawit achi dhaabatu.
denn dort waren einst aufgestellt die Stühle zum Gericht, die Stühle des Hauses Davids.
6 Akkana jedhaa nagaa Yerusaalemiif kadhadhaa: “Warri si jaallatan nagaan haa jiraatan.
Bringet Jerusalem dar den Friedensgruß: »Heil denen, die dich lieben!
7 Dallaa kee keessa nagaan, masaraa mootummaa keetii keessa immoo tasgabbiin haa jiraatu.”
Friede herrsche vor deinen Mauern, sichere Ruhe in deinen Palästen!«
8 Ani obboloota kootii fi michoota kootiif jedhee, “Nagaan si keessa haa jiraatu” nan jedha.
Um meiner Brüder und Freunde willen will ich dir Frieden wünschen;
9 Mana Waaqayyo Waaqa keenyaatiif jedhee, ani akka wanni gaariin siif taʼu nan hawwa.
um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich Segen für dich erbitten.

< Faarfannaa 122 >