< Faarfannaa 122 >
1 Faarfannaa Ol baʼuu. Faarfannaa Daawit. Yommuu isaan, “Kottu gara mana Waaqayyoo dhaqnaa” naan jedhanitti, ani nan gammade.
Ein Lied Davids im höhern Chor. Ich freue mich des, das mir geredet ist, daß wir werden ins Haus des HERRN gehen,
2 Yaa Yerusaalem, miilli keenya karrawwan kee irra dhaabata.
und daß unsere Füße werden stehen in deinen Toren, Jerusalem.
3 Yerusaalem akka magaalaa walitti maxxantee gobbatte tokkootti ijaaramte.
ist gebauet, daß es eine Stadt sei, da man zusammenkommen soll,
4 Kunis iddoo gosoonni, gosoonni Waaqayyo, akka sirna Israaʼeliif kenname sanaatti, maqaa Waaqayyoo galateeffachuuf itti ol baʼanii dha.
da die Stämme hinaufgehen sollen, nämlich die Stämme des HERRN, zu predigen dem Volk Israel, zu danken dem Namen des HERRN.
5 Teessoowwan murtii, teessoowwan mana Daawit achi dhaabatu.
Denn daselbst sitzen die Stühle zum Gericht, die Stühle des Hauses David.
6 Akkana jedhaa nagaa Yerusaalemiif kadhadhaa: “Warri si jaallatan nagaan haa jiraatan.
Wünschet Jerusalem Glück! Es müsse wohlgehen denen, die dich lieben!
7 Dallaa kee keessa nagaan, masaraa mootummaa keetii keessa immoo tasgabbiin haa jiraatu.”
Es müsse Friede sein inwendig in deinen Mauern und Glück in deinen Palästen!
8 Ani obboloota kootii fi michoota kootiif jedhee, “Nagaan si keessa haa jiraatu” nan jedha.
Um meiner Brüder und Freunde willen will ich dir Frieden wünschen.
9 Mana Waaqayyo Waaqa keenyaatiif jedhee, ani akka wanni gaariin siif taʼu nan hawwa.
Um des Hauses willen des HERRN, unsers Gottes, will ich dein Bestes suchen.