Faarfannaa 121

1 Faarfannaa Ol baʼuu. Ani ija koo gara tulluuwwaniitti ol nan qabadha; gargaarsi koo eessaa dhufa?

۱ سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

2 Gargaarsi koo Waaqayyo samii fi lafa uume biraa dhufa.

۲ اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

3 Inni akka miilli kee mucucaatu hin godhu; kan si eegu hin mugu;

۳ او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

4 dhugumaan inni Israaʼelin eegu hin mugu; hin rafus.

۴ اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

5 Waaqayyo si eega; Waaqayyo karaa mirga keetiitiin gaaddisa siif taʼa;

۵ خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

6 guyyaa aduun si hin gubu; halkanis jiʼi si hin miidhu.

۶ آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

7 Waaqayyo miidhaa hunda irraa si eega; inni lubbuu kee ni eega;

۷ خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

8 Waaqayyo ammaa jalqabee hamma bara baraatti, baʼuu fi galuu kee ni eega.

۸ خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.