Faarfannaa 109
1 Dura Buʼaa Faarfattootaatiif. Faarfannaa Daawit. Yaa Waaqa ani galateeffadhu ati hin calʼisin;
Til Sangmesteren. Af David. En Salme. Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!
2 namoonni hamoonnii fi gowwoomsitoonni, afaan isaanii natti banatanii jiruutii; isaan arraba sobaatiin maqaa na balleessaniiru.
Thi en gudløs, svigefuld Mund har de aabnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,
3 Isaan dubbii jibbaatiin na marsan; sababii tokko malees na lolan.
med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;
4 Utuma ani isaan jaalladhuu na himatan; ani garuu nan kadhadha.
til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;
5 Qooda waan gaarii hammina, qooda jaalala koo immoo jibba naa deebisan.
de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.
6 Akka inni isa mormuuf nama itti ramadi; seexannis karaa mirga isaa haa dhaabatu.
Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager staa ved hans højre,
7 Yommuu qoratamutti isatti haa muramu; kadhannaan isaas cubbuu isatti haa taʼu.
lad ham gaa dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;
8 Umuriin isaa haa gabaabbatu, aangoo isaa namni biraa haa fudhatu.
hans Livsdage blive kun faa, hans Embede tage en anden;
9 Ijoolleen isaa abbaa malee haa hafan; niitiin isaas haadha hiyyeessaa haa taatu.
hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;
10 Ijoolleen isaa kadhattoota asii fi achi jooran haa taʼan; mana isaanii diigamaa keessaa illee haa ariʼaman.
hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;
11 Waan inni qabu hunda namni isa irraa liqii qabu haa fudhatu; buʼaa dadhabbii isaa illee karaa adeemtonni haa saaman.
Aagerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;
12 Namni tokko iyyuu isaaf hin naʼin, yookaan ijoollee isaa kanneen abbaa hin qabneef garaa hin laafin.
ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;
13 Sanyiin isaa haa dhumu; maqaan isaanii dhaloota itti aanu keessaa haa balleeffamu.
hans Afkom gaa til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt;
14 Balleessaan abbootii isaa fuula Waaqayyoo duratti haa yaadatamu; cubbuun haadha isaas hin haqamin.
lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,
15 Akka inni seenaa isaanii lafa irraa balleessuuf, cubbuun isaanii yeroo hunda fuula Waaqayyoo dura haa jiraatu.
altid være de HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,
16 Inni hiyyeeyyii fi rakkattoota, warra garaan isaanii madaaʼes hamma duʼaatti gugse malee garaa isaaniif laafuu hin yaadneetii.
fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;
17 Inni abaaruu jaallate; abaarsi sun isumatti haa deebiʼu; inni eebbisuu hin jaallanne; eebbis isa irraa haa fagaatu.
han elsked Forbandelse, saa lad den naa ham; Velsignelse ynded han ikke, den blive ham fjern!
18 Inni akkuma uffata isaatti abaarsa uffata; abaarsis akkuma bishaanii dhagna isaa seena; akkuma zayitiis lafee isaa lixa.
Han tage Forbandelse paa som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;
19 Abaarsi sun akkuma uffata inni ittiin of haguuguu, sabbata inni yeroo hunda hidhatuus isatti haa taʼu.
den blive en Dragt, han tager paa, et Bælte, han altid bærer!
20 Kaffaltiin Waaqayyo warra na himatanii fi warra jireenya koo irratti waan hamaa dubbataniif kaffalu kanuma haa taʼu.
Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.
21 Yaa Waaqayyo Gooftaa, ati garuu maqaa keetiif jedhii na gargaar; gaarummaa jaalala keetiitiif jedhiitii na oolchi.
Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Naade, frels mig for dit Navns Skyld!
22 Ani hiyyeessaa fi rakkataadhaatii; garaan koos na keessatti madaaʼeera.
Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vaander sig i mig;
23 Ani akkuma gaaddidduu galgalaa badeera; akkuma hawwaannisaas olii gad oofameera.
som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;
24 Jilbi koo soomuudhaan dadhabeera; dhagni koos huqqatee lafeetti baʼeera.
af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;
25 Ani warra na himatan biratti waan tuffii taʼeera; isaan yommuu na argan mataa isaanii raasu.
til Spot for dem er jeg blevet, de ryster paa Hovedet, naar de ser mig.
26 Yaa Waaqayyo Waaqa ko, na gargaari; akkuma jaalala keetiittis na oolchi.
Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,
27 Yaa Waaqayyo, akka wanni kun harka kee taʼe, akka ati waan kana hojjette isaan haa beekan.
saa de sander, det var din Haand, dig, HERRE, som gjorde det!
28 Isaan ni abaaru; ati garuu ni eebbifta; yommuu natti kaʼan isaan ni qaanaʼu; tajaajilaan kee garuu ni gammada.
Lad dem forbande, du vil velsigne, mine Uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;
29 Himattoonni koo salphina haa uffatan; akkuma nama waaroo uffatuutti qaaniidhaan haa haguugaman.
lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!
30 Ani afaan kootiin guddisee Waaqayyoon nan galateeffadha; waldaa guddaa gidduuttis isa nan jajadha.
Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;
31 Innis warra lubbuu isaatti muran jalaa isa baasuuf jedhee, karaa harka mirga rakkataatiin dhaabataatii.
thi han staar ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.
