Fakkeenya 8
1 Ogummaan hin iyyuu? Hubannaanis sagalee isaa ol hin fudhatuu?
Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!
2 Isheen qarqara karaa, lafa ol kaʼaa irra, iddoo daandiin itti wal gaʼu dhaabatti;
Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,
3 karra magaalaatti nama galchu bira, balbala dura dhaabattee akkana jettee iyyiti:
attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:
4 “Yaa namoota, ani iyyeen isin waama; ani ilmaan namaa hundatti sagalee koo ol nan fudhadha.
«Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.
5 Isin warri homaa hin beekne, qalbii horadhaa; isin warri gowwaan hubannaa argadhaa.
Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!
6 Ani waan faayidaa qabu nan dubbadhaatii, dhagaʼaa; waan qajeelaa dubbachuufis afaan koo nan banadha.
Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;
7 Afaan koo dhugaa dubbata; arrabni koo hammina jibbaatii.
ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.
8 Dubbiin afaan koo hundinuu qajeelaa dha; dubbii koo keessaa tokko iyyuu jalʼaa yookaan micciiramaa miti.
Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.
9 Nama waa hubatuuf dubbiin koo hundinuu qajeelaa dha; warra beekumsa qabuufis hirʼina hin qabu.
Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.
10 Qooda meetii gorsa koo, warqee qulqulluu caalaas beekumsa filadhu;
Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!
11 ogummaan lula diimaa caalaa gatii guddaa qabdii; wanni ati hawwitu tokko iyyuu isheedhaan wal hin madaalu.
For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.
12 “Ani ogummaan, qalbii wajjin nan jiraadha; ani beekumsaa fi hubannaa qaba.
Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.
13 Waaqayyoon sodaachuun jibbuu dha; hammina ani of tuulummaa fi of guddisuu, amala hamaa fi haasaa jalʼaa nan jibba.
Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.
14 Gorsaa fi murtiin dhugaa kan koo ti; ani hubannaa fi humna qaba.
Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.
15 Mootonni anaan moʼu; bulchitoonnis anaan seera qajeelaa baasu.
Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.
16 Ilmaan moototaa anaan bulchu; namoonni bebeekamoon hundis anaan biyya bulchu.
Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.
17 Ani warra na jaallatan nan jaalladha; warri na barbaadanis na argatu.
Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.
18 Soorumnii fi ulfinni, qabeenyii fi badhaadhummaan dhuma hin qabne harkuma koo jiru.
Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.
19 Iji koo warqee qulqulluu caala; buʼaan narraa argamus meetii filatamaa caala.
Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.
20 Ani karaa qajeelummaa irra, daandii qajeelaa irras nan deema;
Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,
21 warra na jaallatutti qabeenya nan dhangalaasa; mankuusa qabeenya isaanii illee nan guuta.
For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.
22 “Waaqayyo waan bara durii hojjeteen dura, hojii isaa kan jalqabaatiin dura na aanfate;
Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.
23 ani utuu addunyaan hin uumamin dura, jalqabumatti, bara hamma hin qabneen dura nan muudame.
Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.
24 Ani utuu tuujubni hin jiraatin, utuu burqaawwan bishaaniin hin guutamin dhaladhe;
Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,
25 utuu tulluuwwan iddoo isaanii hin dhaabamin dura, ani gaarraniin dura nan dhaladhe;
fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,
26 utuu inni lafa yookaan dirree ishee yookaan biyyoo addunyaa tokko iyyuu hin uumin dura nan dhaladhe.
fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.
27 Yeroo inni samiiwwan hundeessetti, yeroo inni dhidhima irra muummee kaaʼetti ani achin ture;
Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.
28 yeroo inni gubbaatti duumessa jabeessee dhaabee madda tuujubaa illee hundeessetti ani achin ture;
Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,
29 yeroo inni akka bishaanonni ajaja isaa hin cabsineef jedhee, galaanaaf daangaa dhaabetti, yeroo inni lafa hundeessetti ani achin ture.
då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,
30 Yeroo sanatti ani ogeessa hojii harkaa taʼee isa biran ture. Ani yeroo hunda fuula isaa dura burraaqaa, guyyuma guyyaadhaan gammachuudhaan guutamaan ture;
då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.
31 ani guutummaa addunyaa isaa keessatti ililchaa, ilmaan namaatti illee gammadaan ture.
Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.
32 “Eegaa yaa ilmaan ko, mee na dhagaʼaa; warri karaa koo eegan eebbifamoo dha.
Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
33 Gorsa koo dhaggeeffadhaatii ogeeyyii taʼaa; isa hin tuffatinaa.
Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
34 Namni na dhagaʼu, kan guyyaa hunda balbala koo eegu, kan karra koo dura turu eebbifamaa dha.
Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.
35 Namni na argatu kam iyyuu jireenya argata; Waaqayyo biratti illee fudhatama argata.
For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
36 Namni na hin arganne garuu ofuma miidha; namni na jibbu hundinuu duʼa jaallata.”
Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»
