Iyyoob 41
1 “Ati hokkoo qurxummiitiin Lewaataan harkiftee baasuu yookaan arraba isaa funyoodhaan hidhuu ni dandeessaa?
Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?
2 Funyaan isaa keessa funyoo baasuu yookaan lafee mangaagaa isaa hokkoodhaan uruu ni dandeessaa?
Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?
3 Inni akka ati isaaf araaramtuuf guddisee si kadhataa? Afaan nagaatiinis sitti ni dubbataa?
Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?
4 Akka ati bara baraan garbicha godhattuuf inni si wajjin kakuu ni galaa?
Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?
5 Ati akka simbirroota wajjin taphattu isa wajjin ni taphattaa? Yookaan shamarran keetiif isa ni hiitaa?
Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?
6 Daldaltoonni isa irratti gatii wal dubbatuu? Warra bitee gurguruufis isa ni qooduu?
Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?
7 Ati gogaa isaa xiyyaan, yookaan mataa isaa hokkoo ittiin qurxummii qabaniin wawwaraanuu ni dandeessaa?
Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?
8 Yoo harka keetiin isa tuqxe, walʼaansoo sana ni yaadatta; deebitees waan sana hin gootu!
Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.
9 Isa moʼanna jedhanii abdachuun soba; ijumaan isa ilaaluunuu nama hollachiisa.
Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?
10 Namni isa dammaqsuuf garaa qabaatu tokko iyyuu hin jiru. Egaa namni na dura dhaabachuu dandaʼu eenyu?
Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
11 Namni waa natti kennatee ani deebisuufii qabu eenyu? Wanni samii jala jiru hundinuu kanuma koo ti.
Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
12 “Ani waaʼee harkaa fi miilla isaa, waaʼee jabinaa fi dhaaba toluu isaa dubbachuu hin dhiisu.
Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
13 Eenyutu uffata inni irraan uffatu irraa baasa? Eenyutu luugama qabatee isatti dhiʼaata?
Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
14 Eenyutu balbala afaan isaa isa ilkaan isaa sodaachisaa sanaan marfame banuu dandaʼa?
Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
15 Dugdi isaa gaachanawwan tarree galan, kanneen akka malee walitti maxxanfaman qaba;
Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
16 tokkoon tokkoon gaachanawwan sanaa akka qilleensi gidduu isaanii hin baaneef baayʼee walitti maxxanu.
Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
17 Isaan jabeeffamanii walitti qabsiifaman; waan walitti fayyaniif gargar hin baafaman.
Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
18 Haxxissoon isaa balaqqeessa ifaa baasa; iji isaa immoo akkuma ifa biiftuu reefuu baatuu ti.
Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
19 Afaan isaa keessaa arraba ibiddaatu baʼa; qaanqeenis afaan isaa keessaa ni faffacaʼa.
Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
20 Akkuma aara xuwwee ibidda shambaqqoo irratti dafqu keessaa baʼuu funyaan isaatii aarri ni baʼa.
Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
21 Hafuurri afaan isaatii baʼu cilee ibiddaa qabsiisa; afaan isaa keessaas arrabni ibiddaa ni baʼa.
Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.
22 Morma isaa keessa jabinatu jira; sodaachisuunis fuula isaa dura ni utaala.
W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
23 Dachaan foon isaa wal qabateera; dachaan sunis walitti fayyeera; hin sochoʼus.
Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
24 Lapheen isaa akka kattaa jabaata; akka dhagaa daakuus jabaa dha.
Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
25 Yeroo inni ol kaʼutti, jajjaboonni ni sodaatu; yommuu inni lafa sochoosaa dhufutti isaan of irra garagalanii baqatu.
Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
26 Goraadeen itti buʼu illee homaa isa hin godhu; eeboon yookaan xiyyi yookaan ankaaseenis homaa isa hin godhu.
Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
27 Inni sibiila akka cidiitti, naasii immoo akka muka tortoreetti heda.
Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
28 Xiyyi isa hin baqachiisu; dhagaan furrisaa isaaf akkuma habaqii ti.
Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
29 Bokkuun isaaf akkuma cidii ti; inni mirmirfamuu eebootti ni kolfa.
Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
30 Garaan isaa jalli akka cabaa okkotee kan qara qabuu ti; akka muka ittiin midhaan dhaʼaniittis dhoqqee baqaqsa.
Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
31 Inni tuujuba akka okkotee dafquutti koqsiisa; galaanas akkuma bilqaaxxii dibataa raasa.
Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
32 Inni duuba isaatiin akka karaan ifu ni godha; namni waan tuujubni sun rifeensa adii qabu seʼa.
Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
33 Uumamni homaa hin sodaanne, kan isaan qixxaatu tokko iyyuu lafa irra hin jiru.
Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
34 Inni warra of tuulu ni tuffata; warra of jaju hunda irratti mootii dha.”
Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
