Iyyoob 4
1 Eliifaaz namichi Teemaan sun akkana jedhee deebise:
Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 “Yoo namni tokko sitti dubbachuu yaale, ati ni komattaa? Garuu eenyutu dubbachuu dhiisa?
Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?
3 Ati akka nama baayʼee barsiifte, akka harka dadhabaa illee jajjabeessite yaadadhu.
Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,
4 Dubbiin kee warra gatantaran gargaaree dhaabeera; atis jilba laafe jabeessiteerta.
dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft.
5 Amma garuu rakkinni sirra gaʼe; atis abdii kutatteerta; rakkinni si miidheera; atis rifatteerta;
Men nu det gælder dig selv, så taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!
6 Waaqa sodaachuun kee irkoo kee, qajeelinni karaa keetiis abdii kee mitii?
Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Håb?
7 “Ammas yaadadhu; namni qulqulluun takkumaa badee beekaa? Qajeelonni eessatti badanii beeku?
Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?
8 Akka ani hubadhetti warri waan hamaa qotatan, kanneen waan hamaa facaasanis isuma haammatu.
Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og sår Fortræd, de høster det selv.
9 Isaanis hafuura Waaqni isaanitti baafatuun badu; hafuuraa dheekkamsa isaaniitiinis ni barbadeeffamu.
For Guds Ånd går de til Grunde, for hans Vredes Pust går de til.
10 Leenci ni aada; ni gururiʼas; ilkaan leenca saafelaa garuu ni caccaba.
Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slås ud;
11 Leenci jabaan waan adamsu dhabee ni duʼa; ilmaan leenca dhaltuus ni bittinnaaʼu.
Løven omkommer af Mangel på Rov, og Løveungerne spredes.
12 “Dubbiin tokko icciitiidhaan naa fidame; gurri koos asaasa isaa dhagaʼe.
Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken
13 Abjuu halkanii sodaachisaa keessa, yommuu hirribni cimaan nama qabatutti,
i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;
14 sodaa fi hollachuun na qabatee lafee koo hunda raase.
Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;
15 Hafuurri luffi jedhee fuula koo dura darbe; rifeensi dhagna koos kaʼee dhaabate.
et Pust strøg over mit Ansigt, Hårene rejste sig på min Krop.
16 Innis ni dhaabate; ani garuu inni maal akka taʼe hubachuu hin dandeenye. Fakkiin tokko ija koo dura dhaabate; anis sagalee tasgabbii kan akkana jedhu tokkon dhagaʼe:
Så stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det så ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:
17 ‘Namni duʼa hin oolle, Waaqa caalaa qajeelaa taʼuu dandaʼaa? Namni Uumaa isaa caalaa qulqulluu taʼuu dandaʼaa?
"Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?
18 Waaqni tajaajiltoota isaa hin amanatu; ergamoota isaas balleessaa isaaniitiin ni gaafata;
End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,
19 yoos warri manneen suphee keessa jiraatan, warri hundeen isaanii biyyoo taʼe, warri bilii caalaa burkutaaʼan immoo akkam haa taʼan ree?
endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!
20 Isaan ganamaa fi galgala gidduutti burkutaaʼu; tasumas bara baraan ni badu.
De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslås uden at ænses, for evigt går de til Grunde.
21 Akka isaan ogummaa malee duʼaniif funyoon dunkaana isaanii hin luqqifamnee?’
Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom."
