< Iyyoob 39 >

1 “Yeroo itti qellejjeen dhaltu beektaa? Yeroo itti borofni ilmoo ishee dhaltu argiteertaa?
Sai tu quando figliano le camozze e assisti al parto delle cerve?
2 Jiʼa isaan garaatti ilmaan baatan ni lakkooftaa? Yeroo isaan itti dhalan ni beektaa?
Conti tu i mesi della loro gravidanza e sai tu quando devono figliare?
3 Isaan jilbeenfatanii ilmaan isaanii dhalu; foolachuu isaaniis ni hobbaafatu.
Si curvano e depongono i figli, metton fine alle loro doglie.
4 Ilmaan isaanii ni jabaatu; alattis ni guddatu; baʼanii ni deemu; hin deebiʼanis.
Robusti sono i loro figli, crescono in campagna, partono e non tornano più da esse.
5 “Eenyutu harree diidaa gad dhiise? Funyoo isaas eenyutu hiike?
Chi lascia libero l'asino selvatico e chi scioglie i legami dell'ònagro,
6 Ani gammoojjii mana isaa, lafa soogiddaas iddoo jireenya isaa godheen kenneef.
al quale ho dato la steppa per casa e per dimora la terra salmastra?
7 Inni waca magaalaa keessaatti ni kolfa; iyya konkolaachisaas hin dhagaʼu.
Del fracasso della città se ne ride e gli urli dei guardiani non ode.
8 Waan dheedu argachuuf tulluuwwan irra laba; waan lalisaa hundas ni barbaada.
Gira per le montagne, sua pastura, e va in cerca di quanto è verde.
9 “Gafarsi si tajaajiluuf siif ajajamaa? Dallaa kee keessas ni bulaa?
Il bufalo si lascerà piegare a servirti o a passar la notte presso la tua greppia?
10 Akka inni lafa siif qotuuf funyoodhaan isa hidhuu ni dandeessaa? Yookaan inni si duubaan boʼoo ni baasaa?
Potrai legarlo con la corda per fare il solco o fargli erpicare le valli dietro a te?
11 Ati waan inni humna guddaa qabuuf isa ni amanattaa? Hojii kee jabaa illee isatti ni dhiiftaa?
Ti fiderai di lui, perché la sua forza è grande e a lui affiderai le tue fatiche?
12 Akka inni midhaan kee walitti qabee oobdii kee irratti siif tuuluuf isa ni abdattaa?
Conterai su di lui, che torni e raduni la tua messe sulla tua aia?
13 “Guchiin gammachuudhaan qoochoo ishee afarsiti; garuu qoochoo fi baallee huummootiin wal bira hin qabamu.
L'ala dello struzzo batte festante, ma è forse penna e piuma di cicogna?
14 Hanqaaquu ishee lafa irratti buufti; akka itti hoʼuufis cirracha keessatti dhiifti;
Abbandona infatti alla terra le uova e sulla polvere le lascia riscaldare.
15 garuu akka miilli wayii caccabsu, akka bineensi irra ejjetu hin yaadattu.
Dimentica che un piede può schiacciarle, una bestia selvatica calpestarle.
16 Cuucii isheettis akka waan isaan kan ishee hin taʼiniitti garaa jabaatti; yoo dadhabbiin ishee akkasumaan bade illee isheef homaa miti;
Tratta duramente i figli, come se non fossero suoi, della sua inutile fatica non si affanna,
17 Waaqni ogummaadhaan ishee hin badhaafneetii; yookaan hubannaa isheef hin qoodne.
perché Dio gli ha negato la saggezza e non gli ha dato in sorte discernimento.
18 Yeroo fiiguuf qoochoo ishee balʼifattutti, isheen fardaa fi namicha gulufutti kofalti.
Ma quando giunge il saettatore, fugge agitando le ali: si beffa del cavallo e del suo cavaliere.
19 “Ati fardaaf jabina ni kennitaa? Yookaan morma isaatti gama uffisuu dandeessaa?
Puoi tu dare la forza al cavallo e vestire di fremiti il suo collo?
20 Akka inni akkuma hawwaannisaatti utaalu ni gootaa? Ulfinni korrisa isaas sodaachisaa dha.
Lo fai tu sbuffare come un fumaiolo? Il suo alto nitrito incute spavento.
21 Inni humna isaatti gammadee akka malee guulee lafa dhidhiita; baʼees miʼa lolaatti qajeela.
Scalpita nella valle giulivo e con impeto va incontro alle armi.
22 Inni sodaatti ni kolfa; waan tokko illee hin sodaatu; goraadee irraas duubatti hin deebiʼu.
Sprezza la paura, non teme, né retrocede davanti alla spada.
23 Manʼeen xiyyaa, eeboo fi ankaaseen calaqqisus cinaacha isaatti bubbuʼee kililcha.
Su di lui risuona la faretra, il luccicar della lancia e del dardo.
24 Siʼaaʼee rommuudhaan lafa haadha; yeroo malakanni afuufamutti illee obsee dhaabachuu hin dandaʼu.
Strepitando, fremendo, divora lo spazio e al suono della tromba più non si tiene.
25 Inni yommuu malakanni afuufamutti ‘Uffee’ jedhee imimsa; waca ajajjootaatii fi iyya waraanaa, foolii waraanaa illee fagoottu suufa.
Al primo squillo grida: «Aah!...» e da lontano fiuta la battaglia, gli urli dei capi, il fragor della mischia.
26 “Cululleen ogummaa keetiin barriftee qoochoo ishees gara kibbaatti balʼiftii?
Forse per il tuo senno si alza in volo lo sparviero e spiega le ali verso il sud?
27 Risaan ajaja keetiin ol baʼee ol fagootti mana isaa ijaarrataa?
O al tuo comando l'aquila s'innalza e pone il suo nido sulle alture?
28 Inni qarqara hallayyaa irra jiraata; halkanis achuma bula; kattaan fofottoqaanis daʼoo isaa ti.
Abita le rocce e passa la notte sui denti di rupe o sui picchi.
29 Achi taaʼees waan nyaatu adamsa; iji isaas fagootti waan sana arga.
Di lassù spia la preda, lontano scrutano i suoi occhi.
30 Cuucoliin isaa dhiiga dhugu; innis lafa raqni jiruu hin dhabamu.”
I suoi aquilotti succhiano il sangue e dove sono cadaveri, là essa si trova.

< Iyyoob 39 >