Iyyoob 34
1 Eliihuun akkana jedhe:
Og Elihu tok til ords og sagde:
2 “Yaa ogeeyyii, dubbii koo dhagaʼaa; beektonnis na dhaggeeffadhaa.
«Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!
3 Akkuma arrabni nyaata afaaniin qabu, gurris dubbii calalaatii.
For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.
4 Waan qajeelaa taʼe ofii keenyaaf haa filannu; waan gaariis tokkummaadhaan haa barannu.
So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!
5 “Iyyoob akkana jedha; ‘Ani qajeelaa dha; Waaqni garuu murtii qajeelaa narraa fudhate.
For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;
6 Ani utuman nama dhugaa taʼee jiruu, akka sobduuttin herregame; ani yakka qabaachuu baadhu illee xiyyi isaa madaa hin fayyineen na madeesseera.’
tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»
7 Namni akka bishaaniitti tuffii dhugu, kan akka Iyyoob eenyu?
Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,
8 Inni warra hammina hojjetu wajjin walii gala; jalʼoota wajjinis tokkummaa qabaata.
som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?
9 Inni, ‘Waaqa gammachiisuu yaaluun, namaaf faayidaa tokko iyyuu hin qabu’ jedhaatii.
For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»
10 “Kanaafuu isin yaa hubattoota, na dhagaʼaa. Waan hamaa hojjechuun Waaqa irraa, dogoggoruunis Waaqa Waan Hunda Dandaʼu irraa haa fagaatu.
Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.
11 Inni namaaf akkuma hojii isaatti gatii ni kenna; waan karaa isaatiif malus itti fida.
Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.
12 Dhugumaan Waaqni hammina hin hojjetu; Waaqni Waan Hunda Dandaʼu murtii qajeelaa hin jalʼisu.
Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.
13 Eenyutu lafa irratti isa muude? Eenyutus addunyaa guutuu isatti kenne?
Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?
14 Utuu inni hafuura isaa deebisee fudhatee, hafuura baafatu illee gara ofii isaatti deebifatee,
Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,
15 silaa sanyiin namaa hundi walumaan bada; namnis biyyootti deebiʼa ture.
då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.
16 “Ati yoo hubannaa qabaatte waan kana dhagaʼi; waan ani jedhus dhaggeeffadhu.
Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!
17 Namni murtii qajeelaa jibbu bulchuu dandaʼaa? Atis isa qajeelaa fi humna qabeessa sanatti murtaa?
Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?
18 Kan moototaan, ‘Isin faayidaa hin qabdan;’ jedhee qondaaltotaanis, ‘Isin hamoo dha’ jedhu isa mitii?
Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»
19 Inni ilmaan moototaatiif illee hin looguu; sooreyyii fi hiyyeeyyii wal hin caalchisu; hundi isaanii hojii harka isaatii.
Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?
20 Isaan halkan walakkaa tasa duʼu; namoonni hollatanii dhumu; jajjaboonnis utuma harki namaa isaan hin tuqin ni badu.
Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.
21 “Iji isaa karaa namootaa irra jira; inni tarkaanfii isaanii hunda ni arga.
Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;
22 Iddoon warri waan hamaa hojjetan itti dhokatan, dukkanni yookaan gaaddisni guddaan hin jiru.
det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.
23 Akka inni murtiidhaaf fuula isaa duratti dhiʼaatuuf, Waaqni nama kam iyyuu hin beellamu.
Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.
24 Inni gaaffii tokko malee namoota jajjaboo ni burkuteessa; warra biraa immoo iddoo isaanii ni kaaʼa.
Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.
25 Inni sababii hojii isaanii beekuuf, halkan keessa isaan garagalcha; isaanis ni barbadaaʼu.
Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.
26 Sababii jalʼina isaaniitiifis inni iddoo namni hundi argutti isaan adaba;
Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,
27 kunis waan isaan isa duukaa buʼuu irraa garagalanii karaa isaa hunda dhiisaniif.
dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -
28 Isaan akka inni iyya rakkattootaa dhagaʼuuf, akka iyyi hiyyeeyyii fuula isaa duratti dhagaʼamu godhaniiru.
so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.
29 Yoo inni calʼise garuu, eenyutu isatti muruu dandaʼa? Yoo inni fuula isaa dhokfates eenyutu isa arguu dandaʼa? Taʼus inni namaa fi saba illee ni toʼata;
Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,
30 kunis akka namni Waaqaaf hin bulle mootii hin taanee fi akka isaan sabaaf kiyyoo hin keenyeefii dha.
so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.
31 “Namni tokko Waaqaan akkana jedha haa jennu; ‘Ani yakka hojjedheera; garuu itti hin deebiʼu.
For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.
32 Waan ani arguu hin dandeenye na barsiisi; ani yoon dogoggora hojjedhee jiraadhe, lammata itti hin deebiʼu.’
Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»
33 Waaqni sababii ati qalbii jijjiirrachuu didduuf akkuma yaada keetiitti gatii siif baasaa? Situ murteessuu qaba malee ana miti; kanaafuu ati waan beektu natti himi.
Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.
34 “Namoonni hubannaa qaban ni dubbatu; namoonni ogeeyyiin na dhagaʼanis akkana jedhu;
Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:
35 ‘Iyyoob beekumsa malee dubbata; dubbiin isaas hubannaa cimaa hin qabu.’
«Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»
36 Iyyoob sababii akka nama hamaatti deebii kenneef maaloo utuu hamma dhumaatti qoramee jiraatee!
Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!
37 Inni cubbuu isaa irratti fincila dabala; tuffiidhaan gidduu keenyatti harka dhaʼa; Waaqa irrattis waan baayʼee dubbata.”
For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»
