Iyyoob 30
1 “Amma garuu warri umuriidhaan naa gadii, kanneen ani abbootii isaanii saroota hoolota koo tiksitu wajjin iyyuu madaaluu tuffadhe, kunoo natti qoosu.
Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
2 Warra humna dhaban, jabinni irree isaanii maal na fayyada?
Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
3 Isaan rakkinaa fi beelaan laafan; lafa gogaa keessa, gammoojjii namni keessa hin jiraanne keessa halkaniin jooran.
Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
4 Daggala keessaa biqiltuu soogiddaa funaannatan; nyaanni isaaniis hidda mukaa kan hin miʼoofne ture.
Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
5 Isaan namoota gidduudhaa ariʼaman; namoonnis akkuma waan hattuutti iyyaniitti itti iyyan.
Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6 Isaan akka laga gogaa keessa, kattaa gidduu fi boolla lafaa keessa jiraataniif dirqamaman.
In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terrae, vel super glaream.
7 Bosona keessatti ni halaaku; daggala keessattis walitti tuutaʼu.
Qui inter huiuscemodi laetabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
8 Isaan gowwoota maqaa hin qabne, kanneen biyyaa ariʼaman turan.
Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
9 “Amma ilmaan isaanii sirba natti baafatan; ani isaan gidduutti waan kolfaa taʼeera.
Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
10 Isaan xireeffatanii narraa fagaatan; fuula kootti tufuu irraas duubatti hin deebiʼan.
Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
11 Sababii Waaqni iddaa koo laafisee gad na deebiseef, isaan fuula koo duratti luugama baafatan.
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
12 Karaa mirga kootiin addaggeewwan kaʼaniiru; miilla kootiif kiyyoo kaaʼaniiru; biyyoos akka dallaa natti naannessan.
Ad dexteram orientis calamitatis meae illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13 Isaan karaa koo natti cufu; na galaafachuufis ni milkaaʼu; namni isaan dhowwu tokko iyyuu hin jiru.
Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
14 Akkuma nama qaawwa balʼaan dhufuutti, ona diigamaa keessa gangalachaa natti dhufu.
Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
15 Sodaan na liqimseera; ulfinni koo akkuma waan bubbeedhaan fudhatamuutti narraa fudhatameera; badhaadhummaan koos akkuma duumessaa bada.
Redactus sum in nihilum: abiit quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
16 “Amma lubbuun koo na keessatti dhumteerti; barri rakkinaas na qabateera.
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
17 Halkan keessa lafeen koo ni waraanama; dhukkubbiin na nyaatus natti hin furu.
Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
18 Waaqni humna jabaadhaan uffata koo qabeera; akkuma morma wayyaa kootti hudhee na qabeera.
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicae succinxerunt me.
19 Inni darbatee dhoqqee keessa na buusa; anis akkuma biyyoo fi daaraa taʼeera.
Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillae et cineri.
20 “Yaa Waaqi, ani sitti nan iyyadha; ati garuu deebii naa hin kennitu; ani nan dhaabadha; ati garuu calʼistee na ilaalta.
Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
21 Ati gara jabinaan natti garagalta; irree kee jabaadhaanis na dhoofta.
Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuae adversaris mihi.
22 Ol na buttee fuula bubbee dura na oofta; bubbee hamaa keessas asii fi achi na aata.
Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
23 Ani akka ati gara duʼaatti, gara mana warra lubbuun jiraatan hundaaf ramadameetti na geessitu nan beeka.
Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
24 “Dhuguma iyyuu yeroo inni rakkatee gargaarsa barbaachaaf iyyutti, namni harka isaa isa irra kaaʼu tokko iyyuu hin jiru.
Verumtamen non ad consumptionem meam emittis manum tuam: et si corruerim, ipse salvabis.
25 Ani warra rakkina keessa jiraniif hin boonyee? Lubbuun koos hiyyeeyyiif hin gaddinee?
Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
26 Garuu utuu ani waan gaarii abdadhuu, wanni hamaan natti dhufe; utuu ani ifa eeggadhuus, dukkanni natti dhufe.
Expectabam bona, et venerunt mihi mala: praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.
27 Keessi koo jeeqamaa jira; gonkumaa hin qabbanoofne; barri gidiraas natti dhufeera.
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, praevenerunt me dies afflictionis.
28 Ani jajjabina dhabee asii fi achi deemee nan booʼa; waldaa keessa dhaabadhees gargaarsaaf nan iyya.
Moerens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
29 Ani obboleessa waangoo, michuu urunguus taʼeera.
Frater fui draconum, et socius struthionum.
30 Gogaan koo gurraachaʼee qolli irraa kaʼeera; dhagni koos hoʼaan bobaʼeera.
Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.
31 Baganaan koo booʼichaaf, ululleen koo immoo sagalee iyyaatiif qopheeffameera.
Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
