Iyyoob 19
1 Iyyoobis akkana jedhee deebise:
Job antwoordde, en sprak:
2 “Isin hamma yoomiitti na dhiphistanii dubbiin na cabsitu?
Hoe lang nog blijft gij mij krenken, En mij onder woorden verpletteren?
3 Amma siʼa kudhan na arrabsitaniirtu; qaanii malees na miitaniirtu.
Tien keer beschimpt gij mij reeds, En kwelt gij mij schaamteloos.
4 Yoo ani dhugumaan karaa irraa goree jiraadhe, dogoggorri koo anuma wajjin jiraata.
Zelfs al had ik mij werkelijk misdragen, Dan raakt het wangedrag mij alleen;
5 Yoo isin dhugumaan anaa olitti of guddiftanii na miidhuuf salphina kootti fayyadamtan,
Gij mist het recht, een grote mond tegen mij op te zetten, Mijn schande mij te verwijten!
6 akka Waaqni na miidhee kiyyoo isaa illee natti xaxe beekaa.
Erkent toch eindelijk, dat God mij kastijdt, En mij in zijn net heeft verstrikt!
7 “‘Ani miidhameera!’ jedhee iyyadhu illee deebii hin argadhu; sagalee ol fudhadhee gargaarsaaf iyyus murtiin qajeelaan hin jiru.
Zie, ik roep: "Geweld!" maar vind geen verhoring, Ik roep om hulp: mij geschiedt geen recht!
8 Akka ani hin dabarreef inni karaa koo cufeera; daandii koottis dukkana haguugeera.
Hij heeft mijn weg versperd: ik kan niet voorbij, En duisternis op mijn paden gelegd;
9 Ulfina koo narraa mulqeera; mataa koo irraas gonfoo fuudheera.
Mijn eer heeft Hij mij ontroofd, De kroon mij van het hoofd gerukt.
10 Inni hamma ani badutti gama hundaan na diiga; abdii koo illee akkuma mukaa buqqisa.
Hij heeft mij van alle kant ondermijnd: en daar ga ik heen; Mijn hoop ontworteld als een boom,
11 Dheekkamsi isaa natti bobaʼa; akkuma diina isaattis na heda.
Zijn gramschap tegen mij laten woeden, Mij als zijn vijand behandeld.
12 Loltoonni isaa humnaan dhufanii naannoo kootti daʼannaa ijaarratan; dunkaana koos ni marsan.
Als één man rukken zijn benden aan, En banen hun weg naar mij heen; Ze legeren zich rond mijn tent, Ze zijn zonder genade!
13 “Inni obboloota koo narraa fageesseera; michoonni koos keessummaa natti taʼan.
Mijn broeders houden zich verre van mij, Mijn bekenden zijn vreemden voor mij;
14 Firoonni koo na dhiisaniiru; michuuwwan koos na dagataniiru.
Mijn verwanten verdwenen, Mijn gasten zijn mij vergeten.
15 Keessumoonni mana koo jiranii fi xomboreewwan koo akka alagaatti na ilaalan; akka nama ormaattis na hedan.
Mijn slavinnen zien mij aan voor een vreemde, Ik ben een onbekende voor haar;
16 Hojjetaa koo nan waama; afaan kootiinis isa nan kadhadha; inni garuu na jalaa hin owwaatu.
Ik roep mijn slaaf: hij geeft mij geen antwoord, Zelfs al smeek ik er om.
17 Hafuurri koo niitii kootti illee jibbisiisaa dha; ani obboloota koottis xiraaʼaa dha.
Mijn vrouw walgt van mijn adem, En ik stink voor mijn zonen;
18 Ijoolleen xixinnoon iyyuu na tuffatu; yommuu ani kaʼus natti qoosu.
Zelfs de kinderen minachten mij, En brutaliseren mij, als ik optreed.
19 Michoonni koo kanneen walitti dhiʼaannu hundi na balfan; warri ani jaalladhus natti garagalan.
Al mijn getrouwen verafschuwen mij, Die ik liefhad, keren zich van mij af;
20 Ani gogaa fi lafeedha malee homaa miti; gogaan ilkaanii qofti naaf hafeen jalaa baʼe.
Mijn vlees teert weg in mijn huid Met mijn tanden knaag ik mijn beenderen af.
21 “Garaa naa laafaa, yaa michoota koo garaa naa laafaa; harki Waaqaa na dhaʼeeraatii.
Erbarming, erbarming: gij tenminste, mijn vrienden, Want de hand van God heeft mij geraakt;
22 Isin maaliif akkuma Waaqni na ariʼu sana na ariitu? Amma illee foon koo isin hin geenyee?
Waarom mij als een hert vervolgen, Nooit verzadigd aan mijn vlees!
23 “Maaloo utuu dubbiin koo barreeffamee jiraatee! Utuu kitaaba keessatti barreeffamee!
O, werden mijn woorden opgeschreven, Opgetekend in een boek,
24 Utuu sibiilaan kattaa irratti barreeffamee yookaan bara baraan dhagaa irratti qirixamee jiraatee!
Met een stift van ijzer en lood Voor eeuwig op een rots gegrift:
25 Ani akka furiin koo jiraataa taʼe, akka inni dhuma irratti lafa irra dhaabatus nan beeka.
Ik weet, dat mijn Verlosser leeft, En ten leste op de aarde verschijnt;
26 Erga gogaan koo badee booddee, ani amma iyyuu foon kootiin Waaqa nan arga;
Dat ik mij zal oprichten achter mijn huid, En van mijn vlees uit, God zal aanschouwen!
27 ani mataan koo isa nan arga; utuu nama biraa hin taʼin anuu ija kootiin isa nan arga. Onneen koo akkam na keessatti gaggabdi!
Ja, ik zal Hem aanschouwen, Mijn ogen zullen Hem zien, maar niet meer als vijand; Mijn nieren smachten in mijn schoot,
28 “Yoo isin, ‘Sababii hiddi rakkina sanaa isa keessa jiruuf nu akkamitti isa ariina?’ jettan,
En wanneer gij dan zegt: Hoe vervolgen we hem, Welk voorwendsel zullen we tegen hem vinden;
29 sababii dheekkamsi goraadeedhaan adabamuu fiduuf isin mataan keessan goraadee sodaachuu qabdu; kunis akka isin akka murtiin jiru beektaniif.”
Ducht dan het zwaard voor uzelf, Want dan zal de Gramschap de bozen verdelgen! Om te weten, of er gerechtigheid is!
