Iyyoob 17
1 Hafuurri koo dadhabeera; barri koo gabaabbateera; awwaallis naa qopheeffameera.
Min Aand er brudt, mine Dage ere udslukkede, Gravene vente mig.
2 Dhugumaan qoostonni na marsaniiru; iji koos hojii isaanii isa hamaa sana hubatee ilaala.
Er der ikke Spot omkring mig, og maa mit Øje ikke dvæle ved deres Genstridighed?
3 “Yaa Waaqi, qabsiisa naa taʼi; si malee eenyutu wabii naa taʼa?
Kære, stil mig Borgen hos dig, lov for mig; hvo er der ellers, der giver mig Haandslag?
4 Akka isaan waa hin hubanneef ati sammuu isaanii cufteerta; kanaafuu ati akka isaan moʼatan hin gootu.
Thi du har lukket deres Hjerte for Indsigt, derfor skal du ikke ophøje dem.
5 Yoo namni tokko faayidaa argachuuf michuu isaa maqaa balleesse, iji ijoollee isaa ni jaama.
Man byder Venner ud til Bytte, og deres Børns Øjne hentæres.
6 “Waaqni nama hunda biratti nama kolfaa, nama namni fuula isaatti tufu na godheera.
Men han har stillet mig til at være et Ordsprog iblandt Folkene, og jeg er bleven som den, man spytter i Ansigtet.
7 Iji koo sababii gaddaatiif arguu dhabe; dhagni koo guutuunis akkuma gaaddidduu ti.
Derfor er mit Øje mørkt af Harm, og alle mine Lemmer ere som en Skygge.
8 Qajeeltonni waan kanaan ni rifatu; namni balleessaa hin qabnes warra Waaqatti hin bulle irratti kaʼa.
For sligt maa de oprigtige forskrækkes, og den uskyldige harmes over den vanhellige.
9 Qajeelaan garuu karaa isaatti cima; warri harki isaanii qulqulluu taʼes jabaachaa deemu.
Dog holder den retfærdige fast ved sin Vej, og den, som har rene Hænder, faar mere Styrke.
10 “Hundi keessan garuu mee deebiʼaa yaalaa! Ani isin keessaa nama ogeessa tokko illee hin argadhu.
Men I, kommer kun alle frem igen, og jeg vil dog ikke finde en viis iblandt eder.
11 Barri koo darbeera; karoorri koo fashalaaʼeera; hawwiin garaa koos akkasuma taʼeera.
Mine Dage ere gangne forbi; oprykkede ere mine Tanker, hvilke mit Hjerte besad.
12 Namoonni kunneen halkan guyyaatti geeddaraniiru; utuma dukkana arganuus, ‘Ifni dhiʼaateera’ jedhu.
De gøre Nat til Dag; og Lyset skal være nær, naar Mørket kommer.
13 Yoo manni ani abdadhu awwaala qofa taʼe, yoo ani dukkana keessatti siree koo afadhe, (Sheol h7585)
Dersom jeg end forventer noget, da er det Graven som min Bolig; jeg har redet mit Leje i Mørket. (Sheol h7585)
14 yoo ani boolla qileetiin, ‘Ati abbaa koo ti;’ raammoodhaan immoo, ‘Ati haadha koo ti;’ yookaan ‘Obboleettii koo ti’ jedhe,
Jeg har raabt til Graven: Du er min Fader! til Ormen: Min Moder og min Søster!
15 egaa abdiin koo eessa jira? Eenyutus abdii tokko illee naa arga?
Hvor skulde da min Forventelse være? ja min Forventelse — hvo skuer den?
