Iyyoob 14
1 “Nama dubartoota irraa dhalate, barri isaa gabaabaa fi kan rakkinaan guutamee dha.
Et menneske, født av en kvinne, lever en kort tid og mettes med uro.
2 Inni akkuma daraaraa ni biqila; ni coollagas; akkuma gaaddidduu ariifatee darba malee hin turu.
Som en blomst skyter han op og visner, han farer bort som skyggen og holder ikke stand.
3 Iji kee nama akkasii xiyyeeffatee ilaalaa? Ati murtiif fuula kee duratti isa fiddaa?
Endog over en sådan holder du dine øine åpne, og mig fører du frem for din domstol!
4 Eenyutu waan xuraaʼaa keessaa waan qulqullaaʼaa baasuu dandaʼa? Namni tokko iyyuu hin dandaʼu!
Kunde det bare komme en ren av en uren! Ikke én!
5 Barri jireenya namaa murtaaʼaa dha; baayʼinni jiʼoota isaas si bira jira; daangaa inni darbuu hin dandeenye daangessiteefii jirta.
Når hans dager er fastsatt, hans måneders tall bestemt hos dig, når du har satt ham en grense som han ikke kan overskride,
6 Hamma inni akka hojjetaa tokkootti bara isaa raawwatutti, fuula kee isa irraa deebifadhu; isas dhiisi.
så vend ditt øie bort fra ham, så han kan ha ro så vidt at han kan glede sig som en dagarbeider ved sin dag!
7 “Mukni illee abdii qaba: Yoo murame deebiʼee ni lata; dameen isaa haaraanis hin gogu.
For treet er det håp; om det hugges, så spirer det igjen, og på nye skudd mangler det ikke;
8 Yoo gufuun isaa lafa keessatti dulloomee gufuun isaa biyyoo keessatti tortore iyyuu,
om dets rot eldes i jorden, og dets stubb dør ut i mulden,
9 foolii bishaaniitiin lata; akka biqiltuuttis damee ni baafata.
så setter det allikevel knopper ved eimen av vannet og skyter grener som et nyplantet tre.
10 Namni garuu duʼee awwaalama; lubbuun isaa keessaa baati; innis hin jiraatu.
Men når en mann dør, så ligger han der, når et menneske opgir ånden, hvor er han da?
11 Akkuma bishaan galaanaa gogu yookaan lagnis dhumee gogu sana,
Som vannet minker bort i en sjø, og som en elv efterhånden blir grunnere og tørker ut,
12 namnis akkasuma ni ciisa; hin kaʼus; hamma samiiwwan darbanittis hin dammaqu yookaan hirribaa hin kaʼu.
så legger et menneske sig ned og reiser sig ikke igjen; så lenge himmelen er til, våkner de ikke - de vekkes ikke op av sin søvn.
13 “Maaloo utuu awwaala keessa na dhoksitee hamma dheekkamsi kee darbutti na haguugdee! Maaloo utuu beellama naa kennitee ergasii immoo na yaadattee! (Sheol h7585)
Å om du vilde gjemme mig i dødsriket og skjule mig der til din vrede var over - om du vilde sette mig et tidsmål og så komme mig i hu! (Sheol h7585)
14 Namni tokko yoo duʼe deebiʼee ni jiraataa? Ani hamma haaromfamni koo dhufutti, bara rakkoo koo hunda obsaan nan eeggadha.
Når en mann dør, lever han da op igjen? Alle min krigstjenestes dager skulde jeg da vente, til min avløsning kom;
15 Ati na waamta; anis si jalaa nan owwaadha; hojii harka keetiis ni hawwita.
du skulde da rope, og jeg skulde svare dig; efter dine henders verk skulde du lenges.
16 Yeroo sana ati tarkaanfii koo ni lakkoofta; cubbuu koo garuu hin toʼattu.
Men nu teller du mine skritt og akter stadig på min synd.
17 Yakki koo korojootti naqamee chaappeffama; ati cubbuu koo ni haguugda.
Forseglet i en pung ligger min brøde, og du syr til over min misgjerning.
18 “Garuu akkuma tulluun lolaadhaan dhiqamee jigu, kattaanis iddoo isaatii buqqaʼu sana,
Men som et fjell faller og smuldres bort, og en klippe flyttes fra sitt sted,
19 akkuma bishaan dhagaa nyaatee haphisu, akkuma lolaan biyyoo dhiqu sana, atis akkasuma abdii namaa ni balleessita.
som vannet huler ut stener og flommen skyller bort mulden, således gjør du menneskets håp til intet;
20 Ati bara baraan isa ni moota; innis ni bada; bifa isaa ni geeddarta; of irraas isa fageessita.
du overvelder ham for alltid, og han farer bort; du forvender hans åsyn og lar ham fare.
21 Yoo ilmaan isaa ulfina argatan inni hin beeku; yoo isaan salphatanis hin argu.
Kommer hans barn til ære, da vet han det ikke, og blir de ringeaktet, da blir han det ikke var.
22 Dhukkuba dhagna isaa qofatu isatti dhagaʼama; inni mataa isaa qofaaf booʼa.”
Bare over ham selv kjenner hans legeme smerte, og bare over ham selv sørger hans sjel.
