< ଯାକୁବ 5 >
1 ଏବେ ଦେଖ, ହେ ଧନୀମାନେ, ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ଆସନ୍ନ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ନିମନ୍ତେ କ୍ରନ୍ଦନ ଓ ହାହାକାର କର।
ਹੇ ਧਨਵਨ੍ਤਃ, ਯੂਯਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਤ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ਕ੍ਲੇਸ਼ਹੇਤੋਃ ਕ੍ਰਨ੍ਦ੍ਯਤਾਂ ਵਿਲਪ੍ਯਤਾਞ੍ਚ|
2 ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି କ୍ଷୟ ପାଇଲାଣି, ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ବସ୍ତ୍ର ପୋକ ଖାଇଲାଣି,
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦ੍ਰਵਿਣੰ ਜੀਰ੍ਣੰ ਕੀਟਭੁਕ੍ਤਾਃ ਸੁਚੇਲਕਾਃ|
3 ପୁଣି, ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ସୁନା ଓ ରୂପାରେ କଳଙ୍କ ଲାଗିଲାଣି; ସେଥିରେ କଳଙ୍କ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଦେବ ଓ ଅଗ୍ନି ପରି ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମାଂସ ଗ୍ରାସ କରିବ। ଏହି ଶେଷକାଳରେ ତୁମ୍ଭେମାନେ ଧନ ସଞ୍ଚୟ କରିଅଛ!
ਕਨਕੰ ਰਜਤਞ੍ਚਾਪਿ ਵਿਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਪ੍ਰਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਤ੍ਕਲਙ੍ਕਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਾਪੰ ਪ੍ਰਮਾਣਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਹੁਤਾਸ਼ਵੱਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਸ਼ਿਤੰ ਖਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਇੱਥਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਮਘਸ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਞ੍ਚਿਤੰ ਧਨੰ|
4 ଦେଖ, ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରର ଶସ୍ୟଛେଦନକାରୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରବଞ୍ଚନା କରି ତୁମ୍ଭେମାନେ ଯେଉଁ ମୂଲ ଦେଇ ନାହଁ, ତାହା ଚିତ୍କାର କରୁଅଛି, ପୁଣି, ଶସ୍ୟଛେଦନକାରୀମାନଙ୍କର ଆର୍ତ୍ତନାଦ ବାହିନୀମାନଙ୍କ ପ୍ରଭୁଙ୍କ କର୍ଣ୍ଣରେ ପ୍ରବେଶ କରିଅଛି।
ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੈਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਛਿੰਨਾਨਿ ਤੇਭ੍ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ ਵੇਤਨੰ ਛਿੰਨੰ ਤਦ੍ ਉੱਚੈ ਰ੍ਧ੍ਵਨਿੰ ਕਰੋਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਸ੍ਯੱਛੇਦਕਾਨਾਮ੍ ਆਰ੍ੱਤਰਾਵਃ ਸੇਨਾਪਤੇਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰ੍ਣਕੁਹਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਃ|
5 ତୁମ୍ଭେମାନେ ଜଗତରେ ସୁଖଭୋଗ ଓ ବିଳାସିତାରେ କାଳକ୍ଷେପଣ କରିଅଛ, ବଧ ଦିନରେ ଆପଣା ଆପଣା ହୃଦୟକୁ ତୃପ୍ତ କରିଅଛ।
ਯੂਯੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਸੁਖਭੋਗੰ ਕਾਮੁਕਤਾਞ੍ਚਾਰਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਮਹਾਭੋਜਸ੍ਯ ਦਿਨ ਇਵ ਨਿਜਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਪਰਿਤਰ੍ਪਿਤਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚ|
6 ତୁମ୍ଭେମାନେ ଧାର୍ମିକକୁ ଦୋଷୀ କରି ବଧ କରିଅଛ; ସେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ପ୍ରତିରୋଧ କରେ ନାହିଁ।
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਦਣ੍ਡਾਜ੍ਞਾ ਹਤ੍ਯਾ ਚਾਕਾਰਿ ਤਥਾਪਿ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਪ੍ਰਤਿਰੁੱਧਵਾਨ੍|
7 ଅତଏବ, ହେ ଭାଇମାନେ, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଗମନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି ରୁହ। ଦେଖ, କୃଷକ କ୍ଷେତ୍ରର ବହୁମୂଲ୍ୟ ଫଳ ପାଇବା ନିମନ୍ତେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି ଆଦ୍ୟ ଓ ଶେଷ ବୃଷ୍ଟି ନ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅପେକ୍ଷାରେ ରହେ।
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਭੋਰਾਗਮਨੰ ਯਾਵਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯਮਾਲਮ੍ਬਧ੍ਵੰ| ਪਸ਼੍ਯਤ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਿਵਲੋ ਭੂਮੇ ਰ੍ਬਹੁਮੂਲ੍ਯੰ ਫਲੰ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣੋ ਯਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਥਮਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਮਞ੍ਚ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਜਲੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਤਾਵਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯਮ੍ ਆਲਮ੍ਬਤੇ|
8 ତୁମ୍ଭେମାନେ ମଧ୍ୟ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି ଆପଣା ଆପଣା ହୃଦୟକୁ ସୁସ୍ଥିର କର, କାରଣ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଗମନ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ।
ਯੂਯਮਪਿ ਧੈਰ੍ੱਯਮਾਲਮ੍ਬ੍ਯ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਸ੍ਥਿਰੀਕੁਰੁਤ, ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੋਰੁਪਸ੍ਥਿਤਿਃ ਸਮੀਪਵਰ੍ੱਤਿਨ੍ਯਭਵਤ੍|
9 ହେ ଭାଇମାନେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ଯେପରି ଦଣ୍ଡପ୍ରାପ୍ତ ନ ହୁଅ, ଏଥିନିମନ୍ତେ ପରସ୍ପର ବିରୁଦ୍ଧରେ ବଚସା ନ କର, ଦେଖ, ବିଚାରକର୍ତ୍ତା ଦ୍ୱାର ନିକଟରେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ହୋଇଅଛନ୍ତି।
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਯਦ੍ ਦਣ੍ਡ੍ਯਾ ਨ ਭਵੇਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਨ ਗ੍ਲਾਯਤ, ਪਸ਼੍ਯਤ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾ ਦ੍ਵਾਰਸਮੀਪੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
10 ହେ ଭାଇମାନେ, ଯେଉଁ ଭାବବାଦୀମାନେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମରେ କଥା କହିଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କୁ କ୍ଳେଶଭୋଗ ଓ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ସ୍ୱରୂପେ ଗ୍ରହଣ କର।
ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਦੁਃਖਸਹਨਸ੍ਯ ਧੈਰ੍ੱਯਸ੍ਯ ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਾਨ੍ ਜਾਨੀਤ|
11 ଦେଖ, ଯେଉଁମାନେ ସହିଷ୍ଣୁ ହୋଇ ରହିଥିଲେ, ଆମ୍ଭେମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ଧନ୍ୟ ବୋଲି କହିଥାଉ। ତୁମ୍ଭେମାନେ ଆୟୁବଙ୍କ ସହିଷ୍ଣୁତା ବିଷୟରେ ଶୁଣିଅଛ, ପୁଣି, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟ ଦେଖି ଜାଣିଅଛ ଯେ, ସେ ଦୟାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଓ କୃପାବାନ ଅଟନ୍ତି।
ਪਸ਼੍ਯਤ ਧੈਰ੍ੱਯਸ਼ੀਲਾ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਨ੍ਯਾ ਉਚ੍ਯਨ੍ਤੇ| ਆਯੂਬੋ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਸ਼੍ਰਾਵਿ ਪ੍ਰਭੋਃ ਪਰਿਣਾਮਸ਼੍ਚਾਦਰ੍ਸ਼ਿ ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਬਹੁਕ੍ਰੁʼਪਃ ਸਕਰੁਣਸ਼੍ਚਾਸ੍ਤਿ|
12 ବିଶେଷତଃ, ହେ ମୋହର ଭାଇମାନେ, ଶପଥ କର ନାହିଁ, ସ୍ୱର୍ଗର ଶପଥ ହେଉ ବା ପୃଥିବୀର ଶପଥ ହେଉ; ଅବା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଶପଥ ହେଉ; କିନ୍ତୁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ହଁ କଥା ହଁ ହେଉ, ନା କଥା ନା ହେଉ, ଯେପରି ତୁମ୍ଭେମାନେ ବିଚାରରେ ଦଣ୍ଡନୀୟ ନ ହୁଅ।
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤ ਇਦੰ ਵਦਾਮਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਯ ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਵਾਨ੍ਯਵਸ੍ਤੁਨੋ ਨਾਮ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਸ਼ਪਥੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਥਾ ਦਣ੍ਡ੍ਯਾ ਨ ਭਵਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਤਥੈਵ ਤੰਨਹਿ ਚੇਤਿਵਾਕ੍ਯੰ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੰ ਭਵਤੁ|
13 ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କଅଣ କେହି ଦୁଃଖଭୋଗ କରୁଅଛି? ସେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁ। କେହି କଅଣ ଆନନ୍ଦିତ ଅଟେ? ସେ ସ୍ତବଗାନ କରୁ।
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਦੁਃਖੀ ਭਵਤਿ? ਸ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕਰੋਤੁ| ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵਾਨਨ੍ਦਿਤੋ ਭਵਤਿ? ਸ ਗੀਤੰ ਗਾਯਤੁ|
14 ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କଅଣ କେହି ପୀଡ଼ିତ? ସେ ମଣ୍ଡଳୀର ପ୍ରାଚୀନମାନଙ୍କୁ ଡକାଉ ସେମାନେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମରେ ତୈଳ ମଖାଇ ତାହା ନିମନ୍ତେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତୁ।
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪੀਡਿਤੋ (ਅ)ਸ੍ਤਿ? ਸ ਸਮਿਤੇਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨ੍ ਆਹ੍ਵਾਤੁ ਤੇ ਚ ਪਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਤੰ ਤੈਲੇਨਾਭਿਸ਼਼ਿਚ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤੁ|
15 ବିଶ୍ୱାସଯୁକ୍ତ ପ୍ରାର୍ଥନା ସେହି ରୋଗୀକୁ ରକ୍ଷା କରିବ, ପୁଣି, ପ୍ରଭୁ ତାହାକୁ ଉଠାଇବେ ଆଉ ଯଦି ସେ ପାପ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ ତାହାକୁ କ୍ଷମା ଦିଆଯିବ।
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਜਾਤਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਯਾ ਸ ਰੋਗੀ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਯਾਸ੍ਯਤਿ ਪ੍ਰਭੁਸ਼੍ਚ ਤਮ੍ ਉੱਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਦਿ ਚ ਕ੍ਰੁʼਤਪਾਪੋ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਤੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
16 ଅତଏବ, ପରସ୍ପର ନିକଟରେ ଆପଣା ଆପଣାର ପାପ ସ୍ୱୀକାର କର, ପୁଣି, ସୁସ୍ଥ ହେବା ନିମନ୍ତେ ପରସ୍ପର ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କର। ଧାର୍ମିକ ବ୍ୟକ୍ତିର ପ୍ରାର୍ଥନା ଅନେକ କାର୍ଯ୍ୟ ସାଧନ କରିପାରେ।
ਯੂਯੰ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਪਰਾਧਾਨ੍ ਅਙ੍ਗੀਕੁਰੁਧ੍ਵਮ੍ ਆਰੋਗ੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਞ੍ਚੈਕਜਨੋ (ਅ)ਨ੍ਯਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕਰੋਤੁ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਸਯਤ੍ਨਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਬਹੁਸ਼ਕ੍ਤਿਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤਿ|
17 ଏଲୀୟ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପରି ସୁଖଦୁଃଖଭୋଗୀ ମନୁଷ୍ୟ ଥିଲେ; ବୃଷ୍ଟି ନ ହେବା ନିମନ୍ତେ ସେ ଏକାନ୍ତ ଚିତ୍ତରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ, ଆଉ ତିନି ବର୍ଷ ଛଅ ମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦେଶରେ ବୃଷ୍ଟି ହେଲା ନାହିଁ;
ਯ ਏਲਿਯੋ ਵਯਮਿਵ ਸੁਖਦੁਃਖਭੋਗੀ ਮਰ੍ੱਤ੍ਯ ਆਸੀਤ੍ ਸ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਯਾਨਾਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਯਾਚਿਤਵਾਨ੍ ਤੇਨ ਦੇਸ਼ੇ ਸਾਰ੍ੱਧਵਤ੍ਸਰਤ੍ਰਯੰ ਯਾਵਦ੍ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਨ ਬਭੂਵ|
18 ସେ ପୁନର୍ବାର ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତେ ଆକାଶରୁ ବୃଷ୍ଟି ହେଲା, ଆଉ ଭୂମି ଆପଣା ଫଳ ଉତ୍ପନ୍ନ କଲା।
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇਨ ਪੁਨਃ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤਾਯਾਮ੍ ਆਕਾਸ਼ਸ੍ਤੋਯਾਨ੍ਯਵਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਚ ਸ੍ਵਫਲਾਨਿ ਪ੍ਰਾਰੋਹਯਤ੍|
19 ହେ ମୋହର ଭାଇମାନେ, ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଯଦି କେହି ସତ୍ୟ ପଥରୁ ଭ୍ରାନ୍ତ ହୁଏ, ପୁଣି, କେହି ତାହାକୁ ଫେରାଇ ଆଣେ,
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸਤ੍ਯਮਤਾਦ੍ ਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟੇ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤੰ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਤਿ
20 ତେବେ ଯେ ପାପୀକୁ ଭ୍ରାନ୍ତିପଥରୁ ଫେରାଇ ଆଣେ, ସେ ଯେ ତାହାର ଆତ୍ମାକୁ ମୃତ୍ୟୁରୁ ରକ୍ଷା କରେ ଓ ବହୁତ ପାପ ଆଚ୍ଛାଦନ କରେ, ଏହା ଜାଣ।
ਤਰ੍ਹਿ ਯੋ ਜਨਃ ਪਾਪਿਨੰ ਵਿਪਥਭ੍ਰਮਣਾਤ੍ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਤਿ ਸ ਤਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾਨੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਤ ਉੱਧਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਬਹੁਪਾਪਾਨ੍ਯਾਵਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਚੇਤਿ ਜਾਨਾਤੁ|