Sefanias 3

1 Usæl han, den tråssuge og ureine, valdsbyen!

Hesoh gentheina kiboldoh jing, Ohe! ada ahi! Doumah mah bol’a kisuboh soh hel, Vo! Jerusalem khopi, kimatna khopi.

2 Han høyrer ikkje på røysti åt nokon, tek ikkje tukt. På Herren lit han ikkje, til sin Gud vil han ikkje koma.

Hiche khopi hin kisuhdihna him him adoudal in, koima thudih sei ging aum poi. Amahon Pakai chu atahsan pouvin chuleh ama Pathen’u kom jong anaideh pouve.

3 Hovdingarne der inne er burande løver, domarane hans er som ulvar um kvelden; dei sparar inkje til morgondagen.

Khopi sung vaipo’a pangho chu, Sakei bahkai bangin kitumlet lutin, aneh ding bou akihol’un. A Thutan vaihom ho jong, kamkei hon, gilkei keija nilhah ngah’a, jan muthim lah’a nehding kihol’a, jingkah teng neh moh ima khenlouva umho tobang ahiuve.

4 Profetarne hans er skrythalsar, trulause menner, prestarne vanhelgar det heilage, gjer vald mot lovi.

A themgao ho jong, jouleh nal’a ama phatchomna ding kihol ngen ahiuve. Chuleh Thempua pangho jong, Pathen thupeh nitlouvin, Hou-in sung asuboh gam tauvin ahi.

5 Herren er rettferdig der inne, gjer ikkje urett. Kvar morgon let han sin dom koma fram i ljoset, det glepp ikkje. Men den urettferdige kjenner ikkje skam.

Ahivang in, Pakaiyin khopi sung adalha pon, aumpi jing in, chuleh amaho din ima setna abolpoi. Aniseh in, aman thudih chu aphongdoh jing in, chuleh aman ima bolkhel anei poi. Amavang, thudih louva chonpa chem jum le ja lam ahepoi.

6 Eg hev øydt ut folkeslag, deira murtindar vart nedbrotne. Eg gjorde gatorne deira aude, so ingen ferdast på deim; byarne deira vart herja, so dei er utan folk, utan ibuar.

“Keiman nampi vaipi katheh ngim in, akisel nau kulpi bang le in ho jon ahomkeuvin kakoi tai, kholai dung ajong koima avahle aumpon, athip gamtai. Ajeh chu ahing doh amoh khat jong umlou ahitauve.

7 Eg sagde: Berre du vil ottast meg, taka tukt, so skal bustaden din ikkje verta øydelagd med alt det som eg hev gjeve deg i varetekt. Like vel var dei uppsette på å lata alle sine gjerningar vera illverk.

Keiman kagel chu, tunvang hiche te hin eijabol intin, eiging tauvinte, kati. Ka hilchehna ho jong sang tei tauvinte, kati. Chu teng keiman achung'uva jepna pehkit dang’e, chuleh achennau inho jong kisuhmang kit dahen, kati. Ahivangin, amaho jingpitah In athouvun, abolngaiju setna jeng abolun, akhoh cheh cheh jingin ahi.”

8 Difor, bia på meg, segjer Herren, til den dagen eg ris upp til herfang. For det er min dom at eg samlar folki og stemner saman kongeriki, renner ut harmen min yver deim, all min brennande vreide; for elden av min brennhug skal øyda heile jordi.

Pakaiyin aseiye,” Hijeh chun khongai jin, ngahhat in, keiman hiche namtin vaipi gitlou bolte hohi, keima kadin’a, themmo kachan sah ding ahi. Ajeh chu leiset chunga lenggam ho kasuhkhom ding, achung'uva ka lunghanna khosetah meikong tobang chu kabuh khum ding ahiuve. Hiche ka lunghanna meikong chun leiset pumpi ahalvam ding ahi.

9 For då vil eg gjeva folki nye, reine lippor, so dei kann kalla på Herrens namn og samheldigt tena honom.

Chuteng leh keiman namtin vaipi kamcheng ka sutheng’n kakhel peh ding, chute leh mitin in lung kitoh’a Pakai ahou cheh ding ahi.

10 Frå landet burtanfor elvarne i Ætiopia skal dei føra mine tilbedarar, mitt spreidde folk bera fram offer til meg.

Chuteng leh, Ethiopia vadung gal‘a umho, chehsa kamiten jong, thilto ahin choi uva apeh dingu ahi.

11 På den dagen tarv du ikkje skjemmast ved alle gjerningarne dine, som du synda imot meg med; for då vil eg rydja burt frå deg deim som jublar so stolt i deg, og du skal ikkje meir gjera deg stor på mitt heilage fjell.

Hiche nikho chuleh, nangman jum le ja nathuh tah lou ding, ajeh chu keima douva napantah lou ding ahi. Keiman nalah uva kon’a mi kiletsah ho chuleh ama kichoisang ho ka paidoh ding ahi. Chuteng kalhang theng’a chu kiletsah hoithona um talou ding ahi.

12 Men eg vil leiva i deg eit audmjukt og armt folk, og dei skal lita på Herrens namn.

Ahingdoh amoh chengse, amaho chu, abon’a mi lungneng leh mi kinem sah ho jeng ahitauve. Ajeh chu amaho chu Pakai min’a taojing ho ahiuve.

13 Israels leivning skal ikkje gjera urett, dei skal ikkje tala lygn, og det skal ikkje finnast svikfull tunga i deira munn. Ja, dei skal beita og liggja i ro, utan at nokon skræmer deim.

Akidalha Israel amoh chengsen, adihlou abolkit tahlou ding’u, jou leh nal’a jong khat le khat kilhem talou ding ahiuve. Ajeh chu, amaho chu, koiman akichatsah tah lou dingu chuleh lungmong’a, nomsel’a aneh uva chuleh kichol diu ahitai.

14 Jubla, dotter Sion! Lyft upp fagnadrop, Israel! Gled deg og frygda deg av alt ditt hjarta, dotter Jerusalem.

Vo, Zion chanu, O thongin la sauvin; Vo Israel kholhang sam in! Nalungthim pumpin kipah le thanom in um'in, Vo Jerusalem chanu!

15 Herren hev vend straffedomarne ifrå deg, rudt fienden din or vegen. Herren, Israels konge, er hjå deg. Du tarv ikkje meir ottast noko vondt.

Ajeh chu Pakaiyin akhut’a na chungthu atan ding chu alamang tan, chuleh na melma te jouse jong anomang soh tai. Pakai amatah Israel leng ahin, nalah uva aching jing e. Nangman navel’a thilse nagin kit tahlou ding chuleh na gentheina jouse beisoh ding ahitai.

16 På den dagen skal det segjast til Jerusalem: «Ottast ikkje, Sion, lat ikkje henderne siga!

Hiche nikho chuleh, Jerusalem kiseipeh ding cu, “Vo, Zion, kipah thanom in, kicha hih in, natha jong lhahsam sah hih in!

17 Herren din Gud er hjå deg, ei kjempa som kann frelsa. Han gled seg yver deg med fagnad, han tegjer i sin kjærleik; han jublar i frygd yver deg.»

Ajeh chu, na lailung uva Pakai na Pathen chu aching jing in, ama chu thaneitah huhingpu ahi. Aman thanom tah’a nakipapi ding, ami lungsetna chun na lungmon sah ding, nang dinga kipah thanom’a chuleh kipa la asah ding ahi.

18 Eg samlar deim som med sorg hev vore utestengde frå høgtidsstemnorne; dei er frå deg. Vanæra tyngjer på deim.

“Keiman nangho, kut nikho’a lunghem leh lhasa umho jouse, kakhop khom soh ding, chuleh nangho avel’a koiman nabolset kit tahlou dingu ahi.

19 Sjå, på den tidi vil eg taka på trælkarane dine, og eg vil frelsa dei halte og sanka saman dei burtdrivne og gjera deim til æra og gjetord yver heile jordi, der dei fyrr var vanæra.

Chuleh keiman nangho bol genthei ja pangho chu nasatah’a ka bolgim ding ahi. Keiman alhasam holeh bel ding neilou ho jouse kahuh doh ding, chuleh muntin’a ana kidel magho, keiman kahin puikhom ding ahi. Keiman amaho chu, loupina leh minthana akpeh ding, amaho dinga ajumnao leh ajachat nau jouse chu kilamang ding ahi.

20 På den tid let eg dykk koma heim att, på den tid sankar eg dykk, og eg vil gjera dykk til gjetord og æra millom alle folki på jordi, når eg vender lagnaden dykkar for augo på dykk, segjer Herren.

Hiche nikho chuleh, keiman nangho jouse ka khopkhom ding, inlam’a ka puilut kitding nahiuve. Keiman nangho, leiset chung namtin vaipi lah’a, minphatna leh minthanna kapeh ding, chuleh amitmu cheng uva Hamphatna kapeh ding nahiuve. Hiche hi, keima Pakai Pathen in ka seidoh ahitai.