Sakarias 11
1 Lat upp portarne dine, Libanon, so elden kann øyda cedertrei dine!
Aw Lebanon, nang ih Sidar thing hmai mah kang hanah, nangmah ih khongkha to paong ah.
2 Jamra deg, du cypressa, for cederen er fallen, dei herlege trei avøydde! Jamra dykk, de Basan-eiker: for tjukkaste skogen er sokken!
Sidar thingkung loe amtim boeh pongah, Aw hmaica thing, qah ah; kahoih thingnawk loe amtim o boih boeh; Bashan ih kamtak oak thingnawk, qah oh; tu thung ih thingnawk loe pahum o boih boeh.
3 Høyr, kor hyrdingarne jamrar; for di deira herlegdom er lagd i øyde! Høyr, kor dei unge løvorne burar; for Jordans prydnad er herja!
Nihcae lensawkhaih to amro boih boeh pongah, tuutoep kaminawk ih qahhaih lok to oh: Jordan amoekhaih loe amro boeh pongah, kaipui hanghaih lok to oh.
4 So sagde Herren min Gud: Røkta slagtesauerne!
Ka Angraeng Sithaw mah, hum han kaom tuu to pacah ah;
5 For dei som kjøper deim, slagtar deim utan å bøta for det, og dei som sel deim segjer: «Lova vere Herren! Eg vert då rik!» Og hyrdingarne deira sparer deim ikkje.
Tawnkung mah tuunawk to boh naah, danpaekhaih tidoeh om ai: tuu zaw kaminawk mah, Angraeng loe tahamhoihaih om nasoe, kai loe angraeng boeh, tiah thuih o: tuutoep kaminawk loe tuunawk to tahmen ai.
6 For no vil eg ikkje meir spara folket i landet, segjer Herren; men eg vil lata menneski falla i henderne på kvarandre og i henderne på kongen sin, og dei skal øyda landet, og eg vil ikkje fria frå deira vald.
Prae thungah kaom kaminawk tahmenhaih ka tawn mak ai boeh, tiah Angraeng mah thuih: toe, khenah, kami boih angmacae taengah kaom kaminawk khaeah ka paek han, angmacae siangpahrang ban ah ka paek han: nihcae mah prae to tuh o tih, to naah nihcae ban thung hoi ka pahlong mak ai.
7 So tok eg til å røkta slagtesauerne, ja, dei ringaste av sauerne, og eg tok meg tvo stavar, den eine kalla eg Godvilje, og den andre kalla eg Sameining. Eg gjætte då sauerne,
To pongah nang kamtang tuu, hum han kaom tuu to ka pacah han. Tuu toephaih cung hnetto ka lak, maeto loe Kranghoih, tiah ahmin ka paek, kalah maeto loe zaenghaih qui, tiah ka kawk; tuu to ka pacah.
8 og eg gjorde dei tri hyrdingarne til inkjes på ein månad. Då leiddest eg ved deim, og dei stygdest og ved meg,
Khrahto thungah tuutoep kami thumto kang haksak; ka hinghaih mah nihcae to hnukma, nihcae hinghaih mah doeh kai to hnukma o toeng.
9 og so sagde eg: «Eg vil ikkje lenger vera hyrdingen dykkar. Lat dei døy som vil døy, og lat det øydast som vil øydast, og dei som vert att, fær eta kvarandre upp!»
To pacoengah kai mah, Nangcae kang pacah o mak ai boeh, kadueh kami loe, dueh nasoe; anghma kami loe anghma nasoe; anghmat kaminawk loe maeto hoi maeto ih ngan to caa o nasoe, tiah ka naa.
10 So tok eg staven min Godvilje og braut honom sund til å løysa upp pakti som eg hadde gjort med alle folki.
To naah prae kaminawk boih hoi ka sak ih lokmaihaih to ka lak let thai hanah, Kranghoih cunghet to, ka lak moe, ka khaeh lawt.
11 Og ho vart gjord til inkjes same dagen, og då fekk dei sanna dei arme sauerne som ansa på meg, at det var Herrens ord.
To na niah angkhaeh lawt; to pongah kai kazing amtang tuutoep kaminawk mah, hae loe Angraeng ih lok ni, tiah panoek o.
12 Dinæst sagde eg til deim: «Um de so synest, so gjev meg løni mi, og synest de ikkje det er verdt, so lat det vera!» Då vog dei upp tretti sylvdalar til løn åt meg.
Kai mah nihcae khaeah, Kahoih hmuen na poek o nahaeloe, ka toksakhaih atho to na paek oh; toe to tiah na poek o ai nahaeloe, na paek o hmah, tiah ka naa. To pongah nihcae mah kai hanah sum kanglung phoisa qui thumto ang noek pae o.
13 Då sagde Herren til meg: Sleng honom burt til pottemakaren, den herlege prisen som dei hev verdsett meg til! Og eg tok dei tretti sylvdalarne og kasta deim inn i Herrens hus, burt til pottemakaren.
To naah Angraeng mah kai khaeah, Nihcae mah kai han katingah ang paek o ih atho to long laom sahkung khaeah va ah, tiah ang naa. To pongah sum kanglung phoisa qui thumto ka lak moe, Angraeng imthung ih long laom sah kami khaeah ka vah.
14 So braut eg sund den andre staven min, Sameining, til å løysa upp brorskapen millom Juda og Israel.
To pacoengah zaenghaih qui, tiah kawk ih kalah cung to ka khaeh moe, Judah hoi Israel nawkamya ah ohhaih to ka phraek.
15 Og Herren sagde til meg: Tak deg no atter hyrdingreidskap, som ein skarvehyrding.
To naah Angraeng mah kai khaeah, kamthu tuutoep kami ih hmuennawk to la ah.
16 For sjå, eg let ein hyrding risa upp i landet, ein som ikkje bryr seg um dei burtkomne, ikkje leitar etter dei villfarne, ikkje heilar dei brotne og ikkje syter for dei friske; men kjøtet av dei feite et han, og klauverne deira riv han av.
Khenah, prae nuiah tuutoep kami maeto ka pacah han, anih loe anghma kaminawk to dawncang mak ai, tuucaanawk doeh pakrong mak ai, ahmaa kaca tuunawk doeh khenzawn mak ai ueloe, angdoe sut tuunawk doeh pacah mak ai: toe anih loe kathawk hruk tuu moi to caa tih, a khokpacin mataeng doeh amongh pae boih tih.
17 Usæl den skarvehyrdingen som svik sauerne! Sverd yver armen hans og yver høgre auga hans! Visna, ja, visna skal armen hans, og høgre auga hans verta blindt.
Tuucaa caehtaak tuutoep kami loe khosak bing! Sumsem mah a ban hoi bantang mik to takroek pae nasoe; a ban to angqo pae nasoe loe, a bantang mik to maeng pae nasoe, tiah a naa.
