Salomos Høisang 1
1 Høgsongen av Salomo.
Pieśń nad pieśniami Salomona.
2 «Han meg kysse med kyssar av sin munn. For din elsk han er betre enn vin.
Niech mnie pocałuje pocałunkami swoich ust. Twoja miłość bowiem jest lepsza od wina.
3 Dine salvar angar so ljuvt, ein utrend salve er ditt namn. Difor held møyar dei elskar deg.»
Z powodu wonności twoich olejków twoje imię [jest jak] rozlany olejek; dlatego miłują cię dziewice.
4 «Drag meg etter deg. Og me spring. Kongen hev ført meg til sitt hus.» «Me vil fagnast og frygdast i deg. Me vil lova din kjærleik meir enn vin.» Med rette elskar dei deg.
Pociągnij mnie, [a] pobiegniemy za tobą. Król wprowadził mnie [do] swoich komnat. Będziemy się cieszyć i radować tobą, będziemy pamiętać o twojej miłości bardziej niż o winie. Miłują cię prawi.
5 «Eg er brun, men like vel væn, de Jerusalems døtter, som Kedars tjeld, som Salomos dørtjeld.
Czarna jestem, ale piękna, o córki Jerozolimy, jak namioty Kedaru, jak zasłony Salomona.
6 Sjå ikkje på at eg er so brun, at soli hev brent meg so. Mor sine søner harmast på meg, og meg sette til vingardsvakt. Eg hev ikkje vakta eigen gard.
Nie patrzcie na mnie, że jestem czarna, gdyż słońce mnie opaliło. Synowie mojej matki rozgniewali się na mnie, postawili mnie na straży winnic; a mojej własnej winnicy nie ustrzegłam.
7 Seg, du som leikar i min hug, kvar gjæter du no? Kvar held du middagskvild? Må eg sleppa på villa å ganga i hjordi til felagarn’ dine.»
Powiedz mi [ty], którego miłuje moja dusza, gdzie wypasasz, gdzie dajesz swojej [trzodzie] odpocząć w południe. Czemu bowiem mam być jak błądząca przy trzodach twoich towarzyszy?
8 «Um du ikkje det veit, du fagraste dros, du fylgje i drifti sitt spor og gjæt dine killingar fram der som hyrdingarn’ buderne hev.»
Jeśli nie wiesz, najpiękniejsza wśród kobiet, to idź śladem trzody i paś swoje koźlątka przy szałasach pasterzy.
9 «Med folarn’ for Faraos vogn deg, min hugnad, eg liknar.
Przyrównam cię, moja umiłowana, do zaprzęgu rydwanów faraona.
10 Di lekkjeprydde kinn er so væn, og din hals med perlor.
Twoje lica są piękne, ozdobione klejnotami, [a] twoja szyja – łańcuchami.
11 Lekkjor av gull skal du få med sylv-prikkar på.»
Uczynimy ci złote klejnoty nakrapiane srebrem.
12 «Når kongen i laget sit sat, min narde han anga då.
Dopóki król jest przy [swoim] stole, mój nard rozsiewa swoją woń.
13 Ein myrra-pung er min ven, som eg ber ved min barm.
[Jak] wiązka mirry jest dla mnie mój miły, spoczywa na moich piersiach.
14 Ein cyper blom-dusk er min ven meg i En-Gedis hagar.»
Mój miły jest dla mnie [jak] grono cyprysu pośród winnic w En-Gedi.
15 «Å, kor du er fager, mi møy, kor du er fager! Dine augo er duvor.»
O jaka ty jesteś piękna, moja umiłowana! O jaka ty jesteś piękna! Twoje oczy są [jak oczy] gołębicy.
16 «Å, kor du er fager, min ven, kor du er ljuv. Og vårt lægje er grønt.
O jaki ty jesteś piękny, mój umiłowany, i jak miły! Łoże nasze się zieleni.
17 Cedrar er bjelkarn’ i vårt hus, cypressar er himling.»
Belki naszego domu są cedrowe, a nasze stropy – cyprysowe.
