Salomos Høisang 7
1 «Kor fagert din fot stig på skoen, du gjævings møy. Dine lender er bogne som ei sylgja, smidd av ei kunstnarhand.
Oe bawi canu, khokkhawm na khawm laihoi na khoknaw teh a kamcu poung. Na phainaw teh kathoumnaw ni a sak e aphu kaawm e talung patetlah ao awh.
2 Fanget som skåli rund, ho aldri vante vin. Livet ein kveitehaug med liljor ikring.
Nange na keng teh tui hoi ka kawi e manang lah ao. Na vonpui hai, lili pei hoi ka kawi e cakang pung e lah ao.
3 Eit killingpar barmen, tvillingar til ei gasella.
Sanu roi teh sayukca kamphei e hoi a kâvan.
4 Din hals som eit filsbeinstårn, augo som Hesbons tjørner ved Bat-rabbims port. Nasen som Libanons tårn, som vender imot Damaskus.
Nange na lahuen teh, kasaino imrasang patetlah na mit teh, Heshbon kho, Bethrabbim longkha teng kaawm e, tuiim patetlah na hnawng teh Damaskas kho koe ka kangvawi e, lebanon im hoi a kâvan.
5 Ditt hovudet som Karmel ris upp, og lokkarne purpur er, ein konge i flettom er fanga.»
Nange na lû dawk kaawm e bawilakhung teh, Karmel mon hoi a kâvan. Nange na lû dawk kaawm e na sam hai, opaou e hni hoi a kâvan. Siangpahrang ni sam a vei e hoi a kâvan.
6 «Å, kor fager, kor frid du er, du kjærleik so hugnadrik!
Ka pahren e ka tawncanu, nang teh, kai ka nawm nahanelah ahawi poung. Ngai kaawm poung e nuen hoi na kawi.
7 Som ei palma er du i vokster, som druvor din barm.
Nange na rasangravuinae teh, samtuekung patetlah na o teh nange sanunaw hai samtuepaw hoi a kâvan.
8 Eg meiner upp i palmen eg stig, i stylkerne tek eg tak, din barm skal vera som druvor, din ande er som dåm av eple.
Samtuekung dawk ka luen vaiteh, a kangnaw hah ka tek han ka ti navah nange sanunaw teh misurbom patetlah thoseh, na kâha hmui teh, Epal hmui patetlah thoseh,
9 Og munnen som ljuvaste vin.» «Som lett glid ned for min ven og kveikjer sovandes lippor.
Nange na pahni hai katuipounge misurtui patetlah thoseh ao. Hote misurtui teh ka pahren hanelah kalancalah a lawng. Kaipnaw e pahni dawk pouk laipalah a lawng.
10 Til min ven høyrer eg, og til meg stend hans trå.»
Kaie ka pahren e tami teh, kaie lah ao patetlah ahnie a ngainae teh kaie lah ao.
11 «Kom so min ven, ut på marki lat oss gå og i byom oss kvara!
Tho leih, ka pahren e, kahrawng e hmuen koe cei vaiteh, khonaw dawk tangmin lae atueng loum sak awh sei.
12 Og i otta inni vingardom sjå, um vintreet sprett, um knupparne spring, um granattreet blømer! Der vil eg gjeva min elsk til deg.
Amom lah misur takha koe cet awh sei. Misurkung a hring, hring hoeh maw, a paw rano moi rano hoeh maw, khenhaw! sei. Hote hmuen dawk ka lungpataw e nang hah na poe han.
13 Frå kjærleiks-epli strøymer ein fræn, alle slag frukt er ved dørom. Nye og gamle, min ven, hev eg gøymt til deg.
Hloisikungnaw ni hmuitui e kaimae longkha teng radip e a paw katha hoi, karuem e abuemlah ka pahren nang hanelah ka pâtung toe.
