Salomos Høisang 3
1 «Eg leita på kvila um natt etter honom som leikar i min hug. Eg leita, men honom ikkje fann.
«Orun-kɵrpǝmdǝ yetip, keqǝ-keqilǝrdǝ, Jenimning sɵyginini izdǝp tǝlmürüp yattim; Izdidim, biraⱪ tapalmayttim;
2 Eg vil upp og sviva gjenom by, fara i gator, yver torg, og søkja han som leikar i min hug. Eg leita, men honom ikkje fann.
Mǝn ⱨazir turup, xǝⱨǝrni aylinay; Koqilarda, mǝydanlarda, Jenimning sɵyginini izdǝymǝn» — dedim; Izdidim, biraⱪ tapalmayttim;
3 Eg vaktar møtte, som i byen sveiv. «Hev de set han som leikar i min hug?»
Xǝⱨǝrni qarliƣuqi jesǝkqilǝr manga uqridi, mǝn ulardin: — «Jenimning sɵyginini kɵrdünglarmu?» — dǝp soridim.
4 Snaudt hadd’ eg kome framum deim, då eg fann han som leikar i min hug. Eg heldt han og eg slepte han’kje laus, fyrr eg fekk han i huset hennar mor, inn i kleven hennar som meg åtte.
— Ulardin ayrilipla jenimning sɵyginini taptim; Uni anamning ɵyigǝ, Ɵz ⱪorsiⱪida meni ⱨamilidar bolƣanning ⱨujrisiƣa elip kirmigüqǝ, Uni tutuwelip ⱪǝt’iy ⱪoyup bǝrmǝyttim».
5 Eg hjarteleg bed dykk, Jerusalems døtter, ved gasellor og hindar i skog, at ikkje de vekkje eller eggje kjærleik, fyrr sjølv han so vil.»
«I Yerusalem ⱪizliri, Jǝrǝnlǝr wǝ daladiki marallarning ⱨɵrmiti bilǝn, Silǝrgǝ tapilaymǝnki, Muⱨǝbbǝtning waⱪit-saiti bolmiƣuqǝ, Uni oyƣatmanglar, ⱪozƣimanglar».
6 «Kven er ho, som frå heidi stig upp, lik kvervlande røyk, umfløymd av angande myrra, av røykje og dåm-urter alle?
«Bu zadi kim, qɵl-bayawandin keliwatⱪan? Is-tütǝk tüwrükliridǝk, Mürmǝkki ⱨǝm mǝstiki bilǝn puritilƣan, Ətirpuruxning ⱨǝrhil ipar-ǝnbǝrliri bilǝn puritilƣan?»
7 Sjå Salomos båra det er med seksti kjempor ikring, dei av Israels herkjempor er.
«Mana, uning tǝhtirawani, U Sulaymanning ɵziningdur; Ətrapida atmix palwan yüridu, Ular Israildiki baturlardindur.
8 Dei alle er væpna med sverd og er røynde i strid. Kvar ein ber sverdet ved lend imot rædslor um natt.
Ularning ⱨǝmmisi ɵz ⱪiliqi tutuⱪluⱪ, Jǝng ⱪilixⱪa tǝrbiyilǝngǝnlǝrdur; Tünlǝrdiki wǝswǝsilǝrgǝ tǝyyar turup, Ⱨǝmmisi ɵz ⱪiliqini yanpixiƣa asidu».
9 Kong Salomo berestol fekk seg av Libanons tre.
«Sulayman padixaⱨ ɵzi üqün alaⱨidǝ bir xaⱨanǝ sayiwǝnlik kariwat yasiƣan; Liwandiki yaƣaqlardin yasiƣan.
10 Han av sylv heve stolparne gjort og karmen av gull, der er purpurlagd sess. Inni prydd - ei kjærleiksgåva frå Jerusalems døtter.
Uning tüwrükliri kümüxtin, Yɵlǝnqüki altundin, Selinqisi bolsa sɵsün rǝhttin; Iqi muⱨǝbbǝt bilǝn bezǝlgǝn, Yerusalem ⱪizliri tǝripidin.
11 Gakk ut og sjå, de Sions døtter, på kong Salomo, med kruna han fekk av si mor på sin brudlaupsdag, på sin hjarte-fagnads dag.»
Qiⱪinglar, i Zion ⱪizliri, Sulayman padixaⱨⱪa ⱪarap beⱪinglar, Toy bolƣan künidǝ, Kɵngli huxal bolƣan künidǝ, Anisi uningƣa tajni kiygüzgǝn ⱪiyapǝttǝ uningƣa ⱪarap beⱪinglar!»
