Romerne 9
1 Eg segjer sanning i Kristus, eg lyg ikkje, samvitet mitt vitnar med meg i den Heilage Ande,
அஹம்’ காஞ்சித்³ கல்பிதாம்’ கதா²ம்’ ந கத²யாமி, க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸத்யமேவ ப்³ரவீமி பவித்ரஸ்யாத்மந: ஸாக்ஷாந் மதீ³யம்’ மந ஏதத் ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³தி|
2 at eg hev ei stor sorg og en stendig verk i hjarta mitt.
மமாந்தரதிஸ²யது³: க²ம்’ நிரந்தரம்’ கே²த³ஸ்²ச
3 For eg skulde ynskja at eg sjølv var bannstøytt burt frå Kristus for brørne mine, samættingarne mine etter kjøtet,
தஸ்மாத்³ அஹம்’ ஸ்வஜாதீயப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ நிமித்தாத் ஸ்வயம்’ க்²ரீஷ்டாச்சா²பாக்ராந்தோ ப⁴விதும் ஐச்ச²ம்|
4 dei som er israelitar, som hev barnekåret og herlegdomen og pakterne og lovgjevingi og gudstenesta og lovnaderne,
யதஸ்த இஸ்ராயேலஸ்ய வம்’ஸா² அபி ச த³த்தகபுத்ரத்வம்’ தேஜோ நியமோ வ்யவஸ்தா²தா³நம்’ மந்தி³ரே ப⁴ஜநம்’ ப்ரதிஜ்ஞா: பித்ரு’புருஷக³ணஸ்²சைதேஷு ஸர்வ்வேஷு தேஷாம் அதி⁴காரோ(அ)ஸ்தி|
5 dei som federne høyrer til og som Kristus er ætta frå etter kjøtet, han som er Gud yver alle ting, velsigna i all æva. Amen. (aiōn g165)
தத் கேவலம்’ நஹி கிந்து ஸர்வ்வாத்⁴யக்ஷ: ஸர்வ்வதா³ ஸச்சிதா³நந்த³ ஈஸ்²வரோ ய: க்²ரீஷ்ட: ஸோ(அ)பி ஸா²ரீரிகஸம்ப³ந்தே⁴ந தேஷாம்’ வம்’ஸ²ஸம்ப⁴வ: | (aiōn g165)
6 Men det er ikkje so at Guds ord hev vorte til inkjes; for ikkje alle dei som er ætta frå Israel, er Israel;
ஈஸ்²வரஸ்ய வாக்யம்’ விப²லம்’ ஜாதம் இதி நஹி யத்காரணாத்³ இஸ்ராயேலோ வம்’ஸே² யே ஜாதாஸ்தே ஸர்வ்வே வஸ்துத இஸ்ராயேலீயா ந ப⁴வந்தி|
7 og ikkje heller er alle Abrahams born for di um dei er hans ætt; men: «Etter Isak som skal ætta di heita, »
அபரம் இப்³ராஹீமோ வம்’ஸே² ஜாதா அபி ஸர்வ்வே தஸ்யைவ ஸந்தாநா ந ப⁴வந்தி கிந்து இஸ்ஹாகோ நாம்நா தவ வம்’ஸோ² விக்²யாதோ ப⁴விஷ்யதி|
8 det vil segja: ikkje borni etter kjøtet er Guds born, men borni etter lovnaden vert rekna til ætti.
அர்தா²த் ஸா²ரீரிகஸம்’ஸர்கா³த் ஜாதா: ஸந்தாநா யாவந்தஸ்தாவந்த ஏவேஸ்²வரஸ்ய ஸந்தாநா ந ப⁴வந்தி கிந்து ப்ரதிஸ்²ரவணாத்³ யே ஜாயந்தே தஏவேஸ்²வரவம்’ஸோ² க³ண்யதே|
9 For dette er eit lovnadsord: «Ved dette bilet kjem eg att, og då skal Sara hava ein son.»
யதஸ்தத்ப்ரதிஸ்²ருதே ர்வாக்யமேதத், ஏதாத்³ரு’ஸே² ஸமயே (அ)ஹம்’ புநராக³மிஷ்யாமி தத்பூர்வ்வம்’ ஸாராயா: புத்ர ஏகோ ஜநிஷ்யதே|
10 Og ikkje berre det, men so var det og med Rebekka, ho som var med born ved ein, det er Isak, far vår.
அபரமபி வதா³மி ஸ்வமநோ(அ)பி⁴லாஷத ஈஸ்²வரேண யந்நிரூபிதம்’ தத் கர்ம்மதோ நஹி கிந்த்வாஹ்வயிது ர்ஜாதமேதத்³ யதா² ஸித்³த்⁴யதி
11 For då dei endå var ufødde, og ikkje endå hadde gjort korkje godt eller vondt - for at Guds rådgjerd etter hans utveljing skulde standa ved lag, ikkje ved gjerningar, men ved honom som kallar -
தத³ர்த²ம்’ ரிப்³காநாமிகயா யோஷிதா ஜநைகஸ்மாத்³ அர்தா²த்³ அஸ்மாகம் இஸ்ஹாக: பூர்வ்வபுருஷாத்³ க³ர்பே⁴ த்⁴ரு’தே தஸ்யா: ஸந்தாநயோ: ப்ரஸவாத் பூர்வ்வம்’ கிஞ்ச தயோ: ஸு²பா⁴ஸு²ப⁴கர்ம்மண: கரணாத் பூர்வ்வம்’
12 då vart det sagt til henne: «Den eldste skal tena den yngste, »
தாம்’ ப்ரதீத³ம்’ வாக்யம் உக்தம்’, ஜ்யேஷ்ட²: கநிஷ்ட²ம்’ ஸேவிஷ்யதே,
13 som skrive stend: «Jakob elska eg, men Esau hata eg.»
யதா² லிகி²தம் ஆஸ்தே, ததா²ப்யேஷாவி ந ப்ரீத்வா யாகூபி³ ப்ரீதவாந் அஹம்’|
14 Kva skal me då segja? Skulde det finnast urettferd hjå Gud? Langt ifrå!
தர்ஹி வயம்’ கிம்’ ப்³ரூம: ? ஈஸ்²வர: கிம் அந்யாயகாரீ? ததா² ந ப⁴வது|
15 For han segjer til Moses: «Eg vil miskunna den som eg miskunnar, og ynka den som eg ynkar.»
யத: ஸ ஸ்வயம்’ மூஸாம் அவத³த்; அஹம்’ யஸ்மிந் அநுக்³ரஹம்’ சிகீர்ஷாமி தமேவாநுக்³ரு’ஹ்லாமி, யஞ்ச த³யிதும் இச்சா²மி தமேவ த³யே|
16 So stend det då ikkje til den som vil, og ikkje heller til den som renner, men til Gud som gjer miskunn.
அதஏவேச்ச²தா யதமாநேந வா மாநவேந தந்ந ஸாத்⁴யதே த³யாகாரிணேஸ்²வரேணைவ ஸாத்⁴யதே|
17 For Skrifti segjer til Farao: «Just til dette reiste eg deg upp, at eg kunde syna magti mi på deg, og at namnet mitt kunde verta kunngjort yver all jordi.»
பி²ரௌணி ஸா²ஸ்த்ரே லிக²தி, அஹம்’ த்வத்³த்³வாரா மத்பராக்ரமம்’ த³ர்ஸ²யிதும்’ ஸர்வ்வப்ரு’தி²வ்யாம்’ நிஜநாம ப்ரகாஸ²யிதுஞ்ச த்வாம்’ ஸ்தா²பிதவாந்|
18 So miskunnar han då kven han vil, og gjer kven han vil hard.
அத: ஸ யம் அநுக்³ரஹீதும் இச்ச²தி தமேவாநுக்³ரு’ஹ்லாதி, யஞ்ச நிக்³ரஹீதும் இச்ச²தி தம்’ நிக்³ரு’ஹ்லாதி|
19 So vil du vel segja til meg: «Kva hev han so endå å klaga for? For kven stend vel imot viljen hans?»
யதி³ வத³ஸி தர்ஹி ஸ தோ³ஷம்’ குதோ க்³ரு’ஹ்லாதி? ததீ³யேச்சா²யா: ப்ரதிப³ந்த⁴கத்வம்’ கர்த்தம்’ கஸ்ய ஸாமர்த்²யம்’ வித்³யதே?
20 Men kven er då du, menneskje, som trættar imot Gud? Skal då verket segja til verkaren: «Kvi gjorde du meg so?»
ஹே ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரதிபக்ஷ மர்த்ய த்வம்’ க: ? ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ மாம்’ குத: ஸ்ரு’ஷ்டவாந்? இதி கதா²ம்’ ஸ்ரு’ஷ்டவஸ்து ஸ்ரஷ்ட்ரே கிம்’ கத²யிஷ்யதி?
21 Eller hev ikkje krusmakaren vald yver leiret, so han av same deigi kann gjera det eine kjerald til æra og det andre til vanæra?
ஏகஸ்மாந் ம்ரு’த்பிண்டா³த்³ உத்க்ரு’ஷ்டாபக்ரு’ஷ்டௌ த்³விவிதௌ⁴ கலஸௌ² கர்த்தும்’ கிம்’ குலாலஸ்ய ஸாமர்த்²யம்’ நாஸ்தி?
22 Men um no Gud, endå han vilde syna vreiden sin og kunngjera si magt, like vel med stort langmod tolde dei vreide-kjerald som var laga til undergang,
ஈஸ்²வர: கோபம்’ ப்ரகாஸ²யிதும்’ நிஜஸ²க்திம்’ ஜ்ஞாபயிதுஞ்சேச்ச²ந் யதி³ விநாஸ²ஸ்ய யோக்³யாநி க்ரோத⁴பா⁴ஜநாநி ப்ரதி ப³ஹுகாலம்’ தீ³ர்க⁴ஸஹிஷ்ணுதாம் ஆஸ்²ரயதி;
23 so han og kunde gjera sin herlegdoms rikdom yver miskunnskjeraldi som han fyreåt hadde laga til herlegdom?
அபரஞ்ச விப⁴வப்ராப்த்யர்த²ம்’ பூர்வ்வம்’ நியுக்தாந்யநுக்³ரஹபாத்ராணி ப்ரதி நிஜவிப⁴வஸ்ய பா³ஹுல்யம்’ ப்ரகாஸ²யிதும்’ கேவலயிஹூதி³நாம்’ நஹி பி⁴ந்நதே³ஸி²நாமபி மத்⁴யாத்³
24 Og til slike kalla han oss og, ikkje berre av jødar, men og av heidningar,
அஸ்மாநிவ தாந்யாஹ்வயதி தத்ர தவ கிம்’?
25 som han og segjer hjå Hosea: «Det som ei er mitt folk, vil eg kalla mitt folk, og kalla henne elska som ei var elska;
ஹோஸே²யக்³ரந்தே² யதா² லிகி²தம் ஆஸ்தே, யோ லோகோ மம நாஸீத் தம்’ வதி³ஷ்யாமி மதீ³யகம்’| யா ஜாதி ர்மே(அ)ப்ரியா சாஸீத் தாம்’ வதி³ஷ்யாம்யஹம்’ ப்ரியாம்’|
26 og det skal ganga so, at på den staden det vart sagt til deim: «De er ikkje mitt folk, » der skal dei kallast den livande Guds born.»
யூயம்’ மதீ³யலோகா ந யத்ரேதி வாக்யமௌச்யத| அமரேஸ²ஸ்ய ஸந்தாநா இதி க்²யாஸ்யந்தி தத்ர தே|
27 Og som Jesaja ropar ut yver Israel: «Um talet på Israels born er som havsens sand, so skal då berre leivningen frelsast.
இஸ்ராயேலீயலோகேஷு யிஸா²யியோ(அ)பி வாசமேதாம்’ ப்ராசாரயத், இஸ்ராயேலீயவம்’ஸா²நாம்’ யா ஸம்’க்²யா ஸா து நிஸ்²சிதம்’| ஸமுத்³ரஸிகதாஸம்’க்²யாஸமாநா யதி³ ஜாயதே| ததா²பி கேவலம்’ லோகைரல்பைஸ்த்ராணம்’ வ்ரஜிஷ்யதே|
28 For ordet sitt skal Herren setja i verk og snøgt fullføra på jordi.»
யதோ ந்யாயேந ஸ்வம்’ கர்ம்ம பரேஸ²: ஸாத⁴யிஷ்யதி| தே³ஸே² ஸஏவ ஸம்’க்ஷேபாந்நிஜம்’ கர்ம்ம கரிஷ்யதி|
29 Og som Jesaja fyrr hev sagt: «Hadde ikkje Herren Sebaot leivt oss eit sæde, so hadde me vorte som Sodoma og vorte like Gomorra.»
யிஸா²யியோ(அ)பரமபி கத²யாமாஸ, ஸைந்யாத்⁴யக்ஷபரேஸே²ந சேத் கிஞ்சிந்நோத³ஸி²ஷ்யத| ததா³ வயம்’ ஸிதோ³மேவாப⁴விஷ்யாம விநிஸ்²சிதம்’| யத்³வா வயம் அமோராயா அக³மிஷ்யாம துல்யதாம்’|
30 Kva skal me då segja? At heidningarne som ikkje søkte rettferd, dei vann rettferd, men det var rettferdi av tru.
தர்ஹி வயம்’ கிம்’ வக்ஷ்யாம: ? இதரதே³ஸீ²யா லோகா அபி புண்யார்த²ம் அயதமாநா விஸ்²வாஸேந புண்யம் அலப⁴ந்த;
31 Men Israel, som søkte rettferdslov, dei vann ikkje fram til denne lovi.
கிந்த்விஸ்ராயேல்லோகா வ்யவஸ்தா²பாலநேந புண்யார்த²ம்’ யதமாநாஸ்தந் நாலப⁴ந்த|
32 Kvifor so? For di dei ikkje søkte henne med tru, men med gjerningar, for dei støytte seg på støytesteinen,
தஸ்ய கிம்’ காரணம்’? தே விஸ்²வாஸேந நஹி கிந்து வ்யவஸ்தா²யா: க்ரியயா சேஷ்டித்வா தஸ்மிந் ஸ்க²லநஜநகே பாஷாணே பாத³ஸ்க²லநம்’ ப்ராப்தா: |
33 som skrive stend: «Sjå, eg legg i Sion ein stein til støyt og eit berg til stygg; den som trur på honom, skal ikkje verta til skammar.»
லிகி²தம்’ யாத்³ரு’ஸ²ம் ஆஸ்தே, பஸ்²ய பாத³ஸ்க²லார்த²ம்’ ஹி ஸீயோநி ப்ரஸ்தரந்ததா²| பா³தா⁴காரஞ்ச பாஷாணம்’ பரிஸ்தா²பிதவாநஹம்| விஸ்²வஸிஷ்யதி யஸ்தத்ர ஸ ஜநோ ந த்ரபிஷ்யதே|
