Romerne 4
1 Kva skal me då segja at Abraham, far vår, hev vunne etter kjøtet?
Eshe meetson nonih wottso Abraham daatsre noetetuwo eebi?
2 For vart Abraham rettferdiggjord av gjerningar, so hev han noko å rosa seg av. Men det hev han ikkje for Gud.
Abraham kááwu b́wot finona wotink'ere, bín b́ it'et keewo daatsiyank'e b́teshi, ernmó Ik'i shinatse it'o falratse.
3 For kva segjer Skrifti? «Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd.»
S'ayin mas'aafo, «Abarham Ik'on amanere, bíamantsonwere kááwu b́wottsok'o wotatniye bísh b́taaweyi» etfe.
4 Men den som held seg til gjerningar, honom vert løni ikkje tilrekna av nåde, men etter skyldnad;
Finiru asho b́ daatsitwo bí angi k'awnts wottsoni bako bísh imet imoniyaliye.
5 men den som ikkje held seg til gjerningar, men trur på han som gjer den ugudlege rettferdig, honom vert trui hans rekna til rettferd.
Asho sheeng fino b́t'ut'alor dab́ morretswotsi Kashitwo Izar Izeweri bíamaniyal bíamantso kááw wotar bísh taawetwe.
6 Soleis prisar og David det menneskjet sælt som Gud tilreknar rettferd utan gjerningar:
Dawit b́kaaton Ik'o sheeng finalon kááw b́woshit asho awuk'o derek b́wottsok'o b́ kitsor hank'owe bíeti,
7 «Sæle er dei som hev misgjerderne sine forlatne og synderne sine yverbreidde.
«Bo daro boosh oorowe eteetsuwotsnat Bomorro boosh ipk'reets ashuwots Derekne!
8 Sæl er den mann som Herren ikkje tilreknar synd.»
Doonzo b́morro bíats b́taawurawu asho Deereke!»
9 Gjeld no denne sælkingi dei umskorne, eller dei u-umskorne og? For me segjer at trui vart rekna Abraham til rettferd.
Bére, Dawit b́keewuts deeran gofdamiyetsuwots s'uzsheya? Himó gof damiyerawwotsshe? Gof daamiyerawtsshowere, «Abraham Ik'o bíamanere bíamantsman bísh kááwu wotat b́taaweyi» etrone.
10 Korleis vart ho då tilrekna honom? då han var umskoren, eller då han hadde fyrehud? Ikkje då han var umskoren, men då han hadde fyrehud,
Eshe Abrahamsh b́imnetiyo kááwu wotat bísh b́taawe awure? Gofo bíamftse shinemó gofo bíamiyake? Gofo bímfetsere shina bako gofo bíamiyakaliye.
11 og han fekk umskjeringsteiknet til innsigle på rettferdi ved den trui som han hadde då han var u-umskoren, av di han skulde vera far til alle dei u-umskorne som trur, so rettferdi kunde verta tilrekna deim og,
Abraham gofo bíamfetsere shino b́imnetiyo kááwu wotat b́datsetsok'o kitsosh milikito bísh b́wotituwok'o gofo bí amiye, hanuwere ando gofo boamaawo amanitu jamwots kááwu wotar botaawetuwok'o boosh niho b́wotishe.
12 og far til dei umskorne, dei som ikkje berre hev umskjering, men og gjeng i fotfaret av den trui som Abraham, far vår, hadde då han var u-umskoren.
Mank'owere Abraham gof amtsuwotsshor nihe, gof amtsuwotssh niho b́wottsonuwere gof boamtso s'uzosh b́woterawo bí gofo bí amfetsere shino b́detsts imnetiyi shuutso sha'iruwotsshe.
13 For ikkje ved lovi fekk Abraham eller ætti hans den lovnaden at han skulde vera erving til verdi, men ved tru-rettferd.
Abrahamnat b́ naaro datsu b́naatetwok'o Ik'o b́ jangiyi imnetiyon b́daatsts kááwona bako nem kotonaliye.
14 For er dei som held seg til lovi ervingar, so hev trui vorte gagnlaus og lovnaden til inkjes;
Ik'o b́jangitsman naatetwots nemo s'eentsde'e kotet ashuwotsi wotiyalma imnetiyo k'awuntso deshatse, b́jangtsonwere k'awntsalke.
15 for lovi verkar vreide, men der det ingi lov er, der er ikkje heller lovbrot.
Nemo b́dowet Ik'i faye, ernmó nemo bíaalink'e morro berawuk'ee.
16 Difor fekk han lovnaden ved trui, so det kunde vera som ein nåde, so lovnaden kunde standa fast for all ætti, ikkje berre for den som hev lovi, men og for den som hev Abrahams tru; han som er far til oss alle -
Mansh Ik'o b́jangitsman bodaats imnetiyona b́ tesh, Ik' jangitsanwere Abraham naar jamwotssh Ik'oki s'aaton imek b́woto arikee. Manúwere nemo shoydek't sha'iru ashuwots s'uzsh b́woterawo Abrahamkok'o amants jamwotsshe, mank'onowere Abraham noúnetssh nihe
17 som skrive stend: «Til fader åt mange folk hev eg sett deg» - for Guds åsyn som han trudde på, han som gjer dei daude livande og kallar det som ikkje er til, som um det vore til.
Abraham jangosh, «Ay ashuwots niho neen woshre» ett guut'ere, bí k'irtsuwotsi tuuzituwonat aalo b́ fa'ok'o woshituwo Izar Izeweri bí amantsotsne.
18 Mot von trudde han med von, so han skulde verta far til mange folk, etter det som sagt var: «So skal ætti di verta.»
Abrahamsh n naaro ayider ayituwe ett keewetsok'on ay ashi niho b́wotituwok'o bí amananat b́ jang eegoru jangosh wotit keewo bíalefere.
19 Og utan veikskap i trui såg han på sin eigen likam, som var utlivd, han var nære på hundrad år, og på det utdøydde morslivet hennar Sara;
B́ idmewo bal natok'o b́teshtsotse b́ meetso b́maawutsotse k'irts ashok'o b́wottsotse shuwo b́falrawonat Sarawwere mahanat gawertsu b́wottsotse shuwo b́falrawok'o b́danaloru b́ imnetiyon maawk woteratse.
20 men på Guds lovnad tvila han ikkje med vantru, men vart sterk i trui, med di han gav Gud æra
B́ imnetiyon kup' wotat Ik'osh manga b́ imi bako Ik'o bísh b́ jangitsatse aman k'azoon b́jamon hakebaka eraatse.
21 og var fullviss på at det han hadde lova, var han og megtig til å gjera.
Ik'o b́jangitsonowere s'eentsitwo b́wotok'o b́ maac'i s'eenona bíamnefo b́teshi.
22 Difor vart det og rekna honom til rettferd.
Mansha b́ amantso kááw wotat b́ taaweyi.
23 Men ikkje berre for hans skuld er det skrive at det vart honom tilrekna,
Ernmó, «Kááwu wotat bísh taawere» ett guut't aap'etso Abraham s'uzsh b́woterawo
24 men og for vår skuld som det skal verta tilrekna, me som trur på honom som vekte upp Jesus, vår Herre, frå dei daude,
noshorniye, nodoonz Iyesusi k'irotse tuuztso Izar Izeweri amaniruwotssh nooshor no amantso kááwu wotar b́taaweti.
25 han som vart gjeven for våre brot og uppvekt til vår rettferdiggjering.
Nodoonz Iyesuswere no morrosha ett k'irosh beshyat b́imeetsonat nonowere kááw woshosh k'irotse tutsoniye.
