Romerne 3
1 Kva fyremun hev so jøden? eller kva gagn er det i umskjeringi?
Inoñe arè ty tombo’ ty maha Jiosy; he ino ty mahasoa o savatseo?
2 Mykje i alle måtar! fyrst og fremst det at Guds ord vart gjeve deim til i vareign.
Toe jabajaba tok’aia’aia! Valoha’e, toe nafantoke am’iereo o fepèn’ Añahareo.
3 For korleis er det? um sume var utrue, skulde då deira utruskap gjera Guds truskap til inkjes?
Hera tsy nahafiato ty ila’e? Hahamodo ty figahiñan’ Añahare hao ty tsy fatokisa’e?
4 Nei, langt ifrå! Lat det standa fast at Gud er sannordig, men kvart menneskje ein ljugar, som skrive stend: «At du må finnast rettferdig i dine ord, og vinna når du fører di sak.»
Sondo’e! Ee abey te ho tendreke to t’i Andrianañahare ndra te kila mpandañitse ondatio, amy pinatetse ty hoe: Soa t’ie ho zoen-to amo tsara’oo vaho handreketse te mizaka.
5 Men um vår urettferd syner Guds rettferd, kva skal me då segja? Er vel Gud urettferdig når han fører vreiden sin yver oss? Eg talar på menneskjevis.
Aa naho onjone’ ty hatsivokaran-tika ty hatòn’ Añahare, le akore ty hatao-tikañe? te tsy to hao t’i Andrianañahare t’ie mandafa? (manao reha’ ondaty rahoo).
6 Nei, langt ifrå! Korleis kunde då Gud døma verdi?
Sondo’e ka! Naho nitò, akore ty hizakàn’ Añahare ty voatse toy?
7 Ja, men um no Guds sannleik ved mi lygn synte seg ovstor til hans æra, kvi vert då eg endå dømd som ein syndar?
Aa naho ty vandeko ro mampionjoñe ty hatòn’ Añahare ho ami’ty enge’e, le inoñe ty amàrañe ahy ho mpanan-kakeo?
8 Og skal me ikkje då - som me vert spotta for, og som sume segjer at me lærer - gjera det vonde, so det gode kann koma utav det? Rettferdig er den domen som slike fær yver seg.
Aa vaho akore t’ie tsy manao ty hoe: (Amy fanambaitambaiñañe anaiy, ie atao’ ty ila’e te enta’ay), Antao hanao raty hitotsaha’ ty soa? To ty famàrañe iareo.
9 Kva då? Hev me nokon fyremun? Nei, slett ikkje; for me hev fyrr klaga både jødar og grækarar for at dei er under synd alle saman,
Akore arè? Itika hao ro soa? Aiy! fa niventean-tika aniany te songa fehèn-kakeo ke te Jiosy he te Grika.
10 so som skrive stend: «Det finst ingen rettferdig, ikkje ein heller;
Fa pinatetse ty hoe: Tsy eo ty vañoñe, leo raike;
11 det finst ikkje den som er vitug, det finst ikkje den som søkjer Gud.
tsy eo ty mahilala, tsy eo ty mipay an’ Andrianañahare.
12 Alle er avvikne, dei er udugande vortne alle saman; det finst ikkje nokon som gjer godt, det finst ikkje ein einaste.
Fonga nandifike, songa tsy manjofake; tsy ia ty manao soa, leo raike.
13 Ei opna grav er strupen deira, med tungorne sine gjorde dei svik, orme-eiter er under lipporne deira.
Kibory misokake ty tretra’ iareo; mitolom-pamañahy ty famele’ iareo; Ambane soñi’ iareo ao ty vore’ o mereñeo.
14 Deira munn er full av bannskap og beiska.
Lifotse fatse naho afero o falie’ iareoo.
15 Deira føter er snare til å spilla blod.
Malisa te hampiori-dio ty fandia’ iareo;
16 Øyding og usæla hev deira vegar,
fianto naho hasotriañe ro amo lala’ iareoo;
17 og freds veg kjenner dei ikkje.
vaho alik’am’ iereo ty lalam-panintsiñañe.
18 Ingen age for Gud dei heve for augo.»
Tsy aolom-pihaino’ iareo ty fañeveñañe aman’ Añahare.
19 Men me veit at alt det som lovi segjer, det talar ho til deim som hev lovi, so kvar munn skal tagna og all verdi verta saka for Gud,
Fohintika te ze tsarae’ i Hake ro tsarae’e amy ze ambane’ Hake, hampihomboñe ze kila falie, vaho fonga hampivolilieñe aman’ Añahare ty voatse toy;
20 sidan inkje kjøt kann verta rettferdiggjort for honom med lovgjerningar; for ved lovi kjem ein til å kjenna synd.
fa tsy ama’ nofotse veloñe ty hahazo to ampivazohoa’e ami’ty fimanemanea’e Hake; amy te fampandrendrehan-kakeo ty Hake.
21 Men no er Guds rettferd, som lovi og profetarne vitnar um, openberra utan lovi,
Ie henaneo, fa nadodea alafe’ i Hake ty havantañan’ Añahare, ie taroñe’ ty Hake naho o Mpitokio
22 det vil segja Guds rettferd ved tru på Jesus Kristus for alle og yver alle som trur. For det finst inkje skil;
naho boak’ aman’ Añahare añamy figahiña’ Iesoà Norizañey ty havantañañe, ho amo hene mitam-patokisañeo, le tsy iambakambàhañe;
23 alle hev synda og vantar æra for Gud,
toe fonga nanao hakeo naho milesa ami’ty engen’ Añahare,
24 med di dei vert rettferdiggjorde ufortent av hans nåde ved utløysingi i Kristus Jesus.
f’ie nampivantañeñe tsi-ambili’e amy fatariha’e añamy fijebañañe amy Iesoà Norizañeiy,
25 Honom synte Gud fram i blodet hans, som ein nådestol ved trui, til å visa si rettferd, av di han i sitt langmod hadde havt tol med dei synder som fyrr var gjorde -
i sinafirin’ Añahare ho takom-boiñe añamy fiatoañe an-dio’ey, hampiboake ty havantaña’e, fa am-pahaliñisa’e ty nirirañen’ Añahare o hakeo taoloo,
26 til å visa si rettferd i den tid som no er, so han kunde vera rettferdig og gjera den rettferdig som hev trui på Jesus.
hampidodeà’e amo sa zao ty havantaña’e, t’ie i Vantañey naho ty figahiña’ Iesoà ro fañavantañañe ondaty.
27 Kvar er so vår ros? Ho er utestengd. Kva lov er det ved? Gjerningslovi? Nei, ved tru-lovi.
Aia arè ty firengeañe? Napoke añe. Ami’ty Hake manao akore? He am-pimanemaneañe? Aiy avao, fa amy Hake miato-patokisañey.
28 For me held fyre at menneskja vert rettferdiggjord ved tru utan lovgjerningar.
Aa le agadon-tika te vantañe’ i fatokisa’ey t’indaty fa tsy am-pimanemanea’e Hake.
29 Eller er Gud berre Gud for jødar? Er han ikkje Gud for heidningar og? Jau, for heidningar og,
Aa vaho Andrianañahare’ o Jiosio avao hao re? Tsy a’ o fokontokoñeo ka hao? Eka, toe a o fokontokoñeo ka.
30 so sant Gud er ein, og han rettferdiggjer dei umskorne av tru, og dei u-umskorne ved tru.
Inao, Raike t’i Andrianañahare, le fatokisañe ty añavantaña’e o sinavatseo naho fatokisañe ka o tsy sinavatseo.
31 Gjer me då lovi um inkje med trui? Nei, langt ifrå; me stadfester lovi.
Hera faohen-tika am-patokisañe t’i Hake. Aiy, sondo’e! te mone ajadon-tikañe t’i Hake.
