Romerne 12
1 So legg eg dykk då på hjarta, brør, ved Guds miskunn, at de må bjoda fram likamarne dykkar til eit offer som er livande og heilagt og hugnadlegt for Gud - det er dykkar åndelege gudstenesta -
To pongah nawkamyanawk, Sithaw palungnathaih rang hoiah, ciimcai moe, Sithaw mah tapom ih hmuen ah kaom, na takpum to kahing hmuen tathlanghaih ah nang paek o hanah, kang pacae o.
2 og skikka dykk ikkje likt med denne verdi, men umlagast med uppatnying av hugen dykkar, so de kann prøva kva som er Guds vilje: det gode og hugnadlege og fullkomne. (aiōn g165)
Nangcae loe hae long kami ah angcoeng o hmah: poek angthahaih hoiah amkhrai oh, to tiah ni kahoih hmuen, koeh koi kaom, kakoep Sithaw koehhaih to na panoek o thai tih. (aiōn g165)
3 For ved den nåde som eg hev fenge, segjer eg til kvar og ein millom dykk, at han ikkje skal tenkja høgre um seg enn han bør tenkja, men tenkja visleg, alt etter som Gud hev tiletla kvar sitt mål av tru.
Nangcae salakah kaom mi kawbaktih mah doeh, angmah hoi angmah to poek han koi hmuen pong kamthlai ah poek han om ai, toe Sithaw mah kami maeto boih hanah kating tawk ah paek ih tanghaih baktih toengah ni nangmah hoi nangmah to poek han oh, tiah kai khaeah paek ih tahmenhaih rang hoiah nangcae boih khaeah lok kang thuih o.
4 For liksom me hev mange lemer på ein likam, men ikkje alle lemerne hev den same gjerning,
Takpum maeto pongah tanghang oh mangh, tanghangnawk loe maeto hoi maeto toksakhaih anghmong boih ai:
5 soleis er me mange ein likam i Kristus, men kvar for seg er me kvarannans lemer.
to tiah aicae loe, a pop o parai, toe Kri ah loe takpum maeto ni, aicae loe maeto hoi maeto kangpeh tanghang ah ni a oh o.
6 Og sidan me hev ulike nådegåvor alt etter den nåde som me hev fenge, so lat oss, um me hev profetgåva, bruka henne etter som me hev tru til,
Aicae khae paek ih tahmenhaih baktih toengah paek ih kalah kalah tangqum to a tawnh o, lok taphonghaih a tawnh o nahaeloe, tanghaih a tawn o ih baktih toengah lok to taphong o si.
7 eller um me hev ei tenesta, taka vare på tenesta, eller um ein er lærar, på lærdomen,
To tih ai boeh loe toksakhaih maw a tawnh o nahaeloe, tok to sah o si, patuk kami mah loe, patukhaih tok to sah nasoe;
8 eller um ein skal påminna, på påminningi; den som etlar ut, gjere det i god tru; den som er styrar, vere det med ihuge; den som gjer miskunn, gjere det med gleda!
kami thapaekhaih tawn kami loe, thapaekhaih tok to sah nasoe: paekthaihaih tawn kami loe, paek koehhaih palung hoiah paek nasoe, uk thaihaih tawn kami loe, palung angpaekhaih hoiah uk nasoe; kami nuiah palungnathaih tawn kami loe, poeknawmhaih hoiah palung nasoe.
9 Lat kjærleiken utan fals; styggjest ved det vonde, haldt fast ved det gode!
Amlunghaih ah angsakhaih om hmah nasoe. Kahoih ai hmuen to panuet oh loe, kahoih hmuen to kacakah patawn oh.
10 Ver varmhjarta mot kvarandre i broderkjærleik; kappast um å visa kvarandre vyrdnad!
Maeto hoi maeto nawkamya amlunghaih hoiah amlung oh; maeto hoi maeto khingyahaih ang paek oh.
11 Ver ikkje lunka i dykkar ihuge; ver brennande i åndi; ten Herren!
Toksak paqak o hmah; tha pathok oh loe, Angraeng tok to sah oh;
12 Ver glade i voni, toluge i trengsla, trottuge i bøni!
oephaih tawn oh loe anghoe oh; raihaih tongh naah pauephaih palung to tawn oh loe, boeng ai ah lawkthui oh;
13 Syn samhug med dei heilage i deira trong, legg vinn på gjestmildskap!
kavawt kaciim kaminawk hanah hmuen to paek oh, angvinnawk to kahoihah khenzawn oh.
14 Velsigna deim som forfylgjer dykk; velsigna, og banna ikkje!
Nangcae pacaekthlaek kaminawk to tahamhoihhaih paek oh, tangoeng o thuih hmah, tahamhoihaih paek oh.
15 Gled dykk med dei glade og gråt med dei gråtande!
Anghoe kaminawk hoi nawnto anghoe oh, palungsae kaminawk hoi nawnto palungsae oh.
16 Ver samlyndte med kvarandre; trå ikkje etter det høge; men haldt dykk gjerne til det låge; ver ikkje sjølvkloke!
Maeto hoi maeto poek anghmong oh. Long hmuennawk to amoek o haih hmah, poek pahnaemh kaminawk hoi angkom oh. Aling hanah nangmah hoi nangmah to palungha kami ah poek hmah.
17 Gjev ikkje nokon att vondt for vondt; legg vinn på det som godt er, for alle manns åsyn!
Mi kawbaktih doeh kasae to kasae hoi pathok hmah. Kaminawk boih hma ah kahoih hmuen poekhaih to tawn ah.
18 So framt det er mogelegt, so haldt de på dykkar sida fred med alle menneskje!
Angcoeng thaih nahaeloe, kami boih hoi angcoeng thaih thung, karaem ah khosah oh.
19 Hemn dykk ikkje sjølve, mine kjære, men gjev vreiden umrøme! For det stend skrive: «Meg høyrer hemnen til, eg skal gjeva attgjeld, segjer Herren.»
Palung ih kaminawk, nangmacae mah roe lu la o hmah, Sithaw palungphuihaih phak hanah ahmuen pahoe pae oh: Cabu thungah, lu lakhaih loe Kai ih ni; Kai mah lu Ka lak han, tiah Angraeng mah thuih ih lok to oh.
20 Um då fienden din er hungrig, so gjev honom mat; er han tyrst, so gjev honom drikka! for når du gjer det, sankar du gloande kol på hovudet hans.
To pongah, Na misa to zok amthlam nahaeloe, anih to buh pacah ah, tui anghae nahaeloe, anih han tui paek ah: to tiah na sak nahaeloe, a lu nuiah hmai kamngaeh na koeng pae baktiah ni om tih.
21 Lat ikkje det vonde vinna yver deg, men vinn du yver det vonde med det gode!
Kahoih ai hmuen mah pazawksak hmah, kahoih ai hmuen to kahoih hmuen hoiah pazawk ah.
