Apenbaring 1
1 Jesu Kristi openberring, som Gud gav honom til å visa tenarane sine det som snart skal hendast; og han sende bod ved engelen sin og synte det i teikn for tenaren sin Johannes,
Bu kitab Əysa Mǝsiⱨning wǝⱨiysi, yǝni Huda Uningƣa Ɵz ⱪul-hizmǝtkarliriƣa yeⱪin kǝlgüsidǝ yüz berixi muⱪǝrrǝr bolƣan ixlarni kɵrsitixi üqün tapxurƣan wǝⱨiydur. Mǝsiⱨ buni Ɵz pǝrixtisini ǝwǝtip ⱪuli Yuⱨannaƣa alamǝtlǝr bilǝn ayan ⱪildi.
2 som hev vitna um Guds ord og Jesu Kristi vitnemål, alt det han såg.
Yuⱨanna bolsa Hudaning sɵz-kalami ⱨǝmdǝ Əysa Mǝsiⱨ toƣrisidiki guwaⱨliⱪⱪa kɵrgǝnlirining ⱨǝmmisigǝ guwaⱨliⱪ bǝrdi.
3 Sæl er den som les og dei som høyrer det profetiske ord og gøymer det som stend skrive der; for tidi er nær!
Bu bexarǝtni oⱪup bǝrgüqi wǝ uning sɵzlirini anglap, uningda yezilƣanlarƣa itaǝt ⱪilƣuqi bǝhtliktur! Qünki wǝⱨiyning waⱪti yeⱪindur.
4 Johannes til dei sju kyrkjelydarne i Asia: Nåde vere med dykk og fred frå honom som er og som var og som kjem, og frå dei sju ånder som er framfor hans kongsstol,
Mǝnki Yuⱨannadin Asiya [ɵlkisidiki] yǝttǝ jamaǝtkǝ salam! Ⱨazir bar bolƣan, ɵtkǝndimu bolƣan ⱨǝm kǝlgüsidǝ Kǝlgüqidin, Uning tǝhtining aldidiki yǝttǝ Roⱨtin
5 og frå Jesus Kristus, det truverdige vitnet, den fyrstefødde av dei daude og herren yver kongarne på jordi! Honom som elskar oss og hev fria oss frå synderne våre med sitt blod,
wǝ sadiⱪ Guwaⱨqi, ɵlümdin tunji Tirilgüqi, jaⱨandiki padixaⱨlarning Ⱨɵkümrani bolƣan Əysa Mǝsiⱨtin silǝrgǝ meⱨir-xǝpⱪǝt wǝ hatirjǝmlik bolƣay. Əmdi bizni sɵygüqi, yǝni Ɵz ⱪeni bilǝn bizni gunaⱨlirimizdin yuƣan
6 og som hev gjort oss til eit kongerike, til prestar for Gud og sin Fader, honom tilhøyrer æra og magti i all æva! Amen. (aiōn g165)
wǝ bizni bir padixaⱨliⱪⱪa uyuxturup, Ɵz Atisi Hudaƣa kaⱨinlar ⱪilƣanƣa barliⱪ xan-xǝrǝp wǝ küq-ⱪudrǝt ǝbǝdil’ǝbǝdgiqǝ bolƣay, amin! (aiōn g165)
7 Sjå, han kjem med skyerne, og kvart auga skal sjå honom, ogso dei som hev gjenomstunge honom, og alle ætter på jordi skal gråta sårt for honom. Ja, Amen!
Mana, U bulutlar bilǝn kelidu, xundaⱪla ⱨǝr bir kɵz, ⱨǝtta Uni sanjiƣanlarmu Uni kɵridu. Yǝr yüzidiki pütkül ⱪǝbilǝ-hǝlⱪ U sǝwǝblik aⱨ-zar kɵtüridu. Xundaⱪ bolidu, amin!
8 Eg er A og Å, segjer Herren Gud, han som er og som var og som kjem, den Allmegtige.
Mǝn «Alfa» wǝ «Omega», Muⱪǝddimǝ wǝ Hatimǝ Ɵzümdurmǝn, ⱨazir bar bolƣan, burunmu bar bolƣan ⱨǝm kǝlgüsidimu bar Bolƣuqidurmǝn, xundaⱪla Ⱨǝmmigǝ Ⱪadirdurmǝn, dǝydu Pǝrwǝrdigar Huda.
9 Eg, Johannes, som er dykkar bror og luthavande i trengsla og i riket og i tolmodet i Jesus, eg var på den øyi som heiter Patmos, for Guds ord og Jesu vitnemål skuld.
Silǝrning ⱪerindixinglar ⱨǝm silǝr bilǝn birgǝ Əysada bolƣan azab-oⱪubǝt, padixaⱨliⱪ wǝ sǝwr-taⱪǝttin ortaⱪ nesipdixinglar bolƣan mǝnki Yuⱨanna Hudaning sɵz-kalami wǝ Əysaning guwaⱨliⱪi wǝjidin Patmos degǝn aralda [mǝⱨbus] bolup turup ⱪalƣandim.
10 Eg var burtrykt i Anden på Herrens dag, og eg høyrde attanfor meg ei sterk røyst som av ein basun, som sagde:
«Rǝbning küni»dǝ mǝn Roⱨning ilkigǝ elinixim bilǝn, kǝynimdin kanay awazidǝk küqlük bir awazni anglidim.
11 «Det du ser, skriv det upp i ei bok og send det til dei sju kyrkjelydarne, til Efesus og til Smyrna og til Pergamum og til Tyatira og til Sardes og til Filadelfia og til Laodikea!»
Bu awaz: «Kɵridiƣanliringni kitab ⱪilip yaz wǝ uni yǝttǝ jamaǝtkǝ, yǝni Əfǝsus, Smirna, Pǝrgamum, Tiyatira, Sardis, Filadelfiyǝ wǝ Laodikiyadiki jamaǝtlǝrgǝ ǝwǝt» dedi.
12 Og eg snudde meg, so eg kunde sjå røysti som tala med meg, og då eg snudde meg, såg eg sju ljosestakar av gull,
Manga sɵz ⱪilƣan awazning kimning ikǝnlikini kɵrüx üqün kǝynimgǝ buruldum. Burulƣinimda, kɵzümgǝ yǝttǝ altun qiraƣdan
13 og midt imillom dei sju ljosestakarne ein som var lik ein menneskjeson, klædd i ein fotsid kjole og umbunden under bringa med eit gullbelte,
wǝ ularning otturisida uqisiƣa putliriƣiqǝ qüxüp turidiƣan ton kiygǝn, kɵksigǝ altun kǝmǝr baƣliƣan Insan’oƣliƣa ohxaydiƣan biri kɵründi.
14 og hovudet og håret hans var kvitt som kvit ull, som snø, og augo hans som eldsloge,
Uning bax-qeqi aⱪ yungdǝk, ⱨǝtta ⱪardǝk ap’aⱪ idi wǝ kɵzliri goya yalⱪunlap turƣan ottǝk idi.
15 og føterne hans var liksom skinande kopar, som dei var glødde i ein omn, og røysti hans var som ljod av mange vatn.
Putliri humdanda tawlinip parⱪiriƣan tuqⱪa ohxaytti, awazi xarⱪirap eⱪiwatⱪan nurƣun sularning awazidǝk idi.
16 Og han hadde sju stjernor i si høgre hand, og eit tvieggja kvast sverd gjekk ut or munnen hans, og hans åsyn var som soli når ho skin i si kraft.
U ong ⱪolida yǝttǝ yultuz tutⱪan bolup, aƣzidin ikki bisliⱪ ɵtkür ⱪiliq qiⱪip turatti. Qirayi huddi ⱪuyaxning toluⱪ küqidǝ parliƣandǝk yarⱪin idi.
17 Og då eg såg honom, fall eg ned for føterne hans som ein daud; og han lagde si høgre hand på meg og sagde:
Uni kɵrginimdǝ, ayiƣiƣa ɵlüktǝk yiⱪildim. U ong ⱪolini üstümgǝ tǝgküzüp mundaⱪ dedi: — Ⱪorⱪma, Awwalⱪisi wǝ Ahirⱪisi
19 Skriv då det du såg, både det som er, og det som skal henda heretter,
Xuning üqün, kɵrgǝn ixlarni, ⱨazir boluwatⱪan ixlarni wǝ bulardin keyin bolidiƣan ixlarni yezip ⱪaldur.
20 løyndomen med dei sju stjernorne som du såg i mi høgre hand, og dei sju gull-ljosestakarne! Dei sju stjernorne er englar for dei sju kyrkjelydarne, og dei sju ljosestakarne er dei sju kyrkjelydarne.»
Sǝn ong ⱪolumda kɵrgǝn yǝttǝ yultuzning wǝ yǝttǝ altun qiraƣdanning siri mana mundaⱪ — yǝttǝ yultuz yǝttǝ jamaǝtning ǝlqiliri wǝ yǝttǝ qiraƣdan bolsa yǝttǝ jamaǝttur.
