Apenbaring 2
1 «Skriv til engelen for kyrkjelyden i Efesus: Dette segjer han som held dei sju stjernorne i si høgre hand, han som gjeng midt imillom dei sju gull-ljosestakarne:
INTING wong tounlang en momodisou en Episus: Iet masan en i, me kolekoleta ni lim a pali maun usu isu, o me kin weweid nan pung en lamp kold isu.
2 Eg veit um gjerningarne dine, og arbeidet ditt, og tolmodet ditt, og at du ikkje kann lida dei vonde, og du hev prøvt deim som segjer dei er apostlar, og ikkje er det, og hev funne at dei er ljugarar;
I asa om wiawia kan, o om dodok, o om dadaurata, o duen om sota kin mauki me sued akan, o koe kasaui ir adar, me akawanporon, a me so, ap diar ir ada me likam.
3 og du hev tolmod og hev havt mykje å bera for mitt namn skuld, og du hev ikkje vorte trøytt.
O koe kin kanongama ong o kadokeki mar ai, ap sota pangadar.
4 Men eg hev imot deg at du hev uppgjeve din fyrste kjærleik.
A iet me I suedeki re om: Koe muei sanger tapin om limpok.
5 Kom difor i hug kvar du er fallen ifrå, og vend um og gjer dei fyrste gjerningarne! elles kjem eg snart yver deg og vil flytja ljosestaken din frå sin stad, um du ikkje umvender deg.
Koe ari tamanda, me koe pupe wei sanger, o kalula, o kapwaiada wiawia en mas o; a ma so, I pan ko dong uk, kasau wei sang om lamp sang ni deu a, ma koe sota kalula.
6 Men dette hev du, at du hatar gjerningarne åt nikolaitarne, som eg og hatar.
A iet me koe kin wia, koe kin suedeki wiawia en nain Nikolaus akan, me I pil kin suedeki.
7 Den som hev øyra, han høyre kva Anden segjer til kyrkjelydarne: Den som sigrar, honom vil eg gjeva å eta av livsens tre, som er i Guds Paradis.
Me salong a mia, i en rong, me Ngen o masani ong momodisou kan! Me dadaurata, I pan ki ong i, en tungole sang tuka en kamaur, me mi nan paradis en Kot.
8 Og skriv til engelen for kyrkjelyden i Smyrna: Dette segjer den fyrste og den siste, han som var daud, og vart livande:
Inting wong tounlang en momodisou en Smirna: Iet masan en men mas o men mur, me melar ap mauredar.
9 Eg veit um trengsla di og fatigdomen din - men du er rik - og spotti frå deim som segjer at dei er jødar, og ikkje er det, men er Satans synagoga.
I asa om kamekam, o om samama ari so, koe me kapwapwa, o lalaue en ir, me kin inda, dene irail men Sus, a kaidin irail men Sus, pwe pwin en Satan eu.
10 Ottast ikkje for det du skal lida! Sjå, djevelen skal kasta nokre av dykk i fengsel, so de skal verta freista, og de skal hava trengsla i ti dagar. Ver tru til dauden, so skal eg gjeva deg livsens kruna!
Koe der masak, me koe pan kalokolokki. Kilang, tewil o pan kaselong ong nan imateng akai komail, pwe komail en kasongesong, o komail pan kalokolok ran eisok. Dadaurata lel mela. I ap pan ki ong uk mar en maur soutuk.
11 Den som hev øyra, han høyre kva Anden segjer til kyrkjelydarne: Den som sigrar, han skal slett ikkje lida mein av den andre dauden!
Me salong a mia, i en rong, me Ngen o masani ong momodisou kan! Me dadaurata, sota pan kamekam kila mela kariau.
12 Og skriv til engelen for kyrkjelyden i Pergamum: Dette segjer han som hev det tvieggja kvasse sverdet:
Inting wong tounlang en momodisou en Perkamus: Iet masan en me na kodlas kong o au riau mia:
13 Eg veit kvar du bur: der som Satans kongsstol er, og du held fast ved mitt namn, og du forneitta ikkje mi tru, endå i dei dagar då Antipas var mitt true vitne, han som vart ihelslegen hjå dykk, der Satan bur.
I asa, wasa koe kauson ia, ni wasan mol en Satan, o koe kin podidi ong mar ai, o koe sota kamama kida om poson ia pil so ni ran oko, me Antipas, ai saunkadede melel men, kamekamelar nan pung omail, wasa Satan kin kauson ia.
14 Men eg hev nokre få ting imot deg: at du hev sume der som held fast ved Bileams læra, han som lærde Balak å leggja støyt for Israels born, å eta avgudsoffer og gjera hor.
A ekis tikitik ta, me I suedeki re om: Akai mi re om, me kin apwali lamalam en Pileam, me padaki ong Palak, en kasedi ong mon kadaudok en Israel kasapung par, ren tungole kisin man, me olu onger dikedik en ani kan, o ren nenek.
15 Soleis hev du og sume som held fast ved læra åt nikolaitarne.
O pil akai mi re om, me pil apwali lamalam en nain Nikolaus akan.
16 Vend um! men um du ikkje det gjer, kjem eg snart yver deg og vil strida mot deim ved min munns sverd.
Ari, kalula! A ma so, I pan madang wong uk o pepei ong irail ki kodlas en au ai.
17 Den som hev øyra, han høyre kva Anden segjer til kyrkjelydarne: Den som sigrar, honom vil eg gjeva å eta av det løynde manna, og eg vil gjeva honom ein kvit stein og eit nytt namn skrive på steinen, som ingen kjenner, utan den som fær det!
Me salong a mia, i en rong, me Ngen o masani ong momodisou kan! Me dadaurata, I pan ki ong i mana sosansal, o I pan ki ong i takai puetepuet eu o nan takai mar kap intingidier, sota amen me dedeki, i eta, me pan ale.
18 Og skriv til engelen for kyrkjelyden i Tyatira: Dette segjer Guds son, han som hev augo som eldsloge og føter som skinande kopar:
Inting wong tounlang en momodisou en Tiatira: Iet masan en me Sapwilim en Kot, me silang i rasong umpul en kisiniai o aluwilu a rasong pras lingan.
19 Eg veit um dine gjerningar og din kjærleik og di tenesta og di tru og tolmodet ditt og dei siste gjerningarne dine, som er fleire enn dei fyrste.
I asa om wiawia kan, o om limpok, o om poson, o om papa, o om kanongama, o duen om wiawia men mur, me toto sang men mas.
20 Men eg hev imot deg at du let kvinna Jezabel råda, ho som segjer at ho er ei profetkvinna, og ho lærer og dårar mine tenarar til å driva hor og eta avgudsoffer.
A iet me I suedeki re om: Koe kin mueid ong li Isepel, me kin inda duen pein i, dene i saukop amen, me kin padaki o kotaue nai ladu kan, ren nenek, o ren tungole, me olu ong dikedik en ani.
21 Og eg gav henne tid til å venda um, men ho vil ikkje venda um frå sin hordom.
O I ki ong i er ansau en kalula, a a kang kalukila a nenek.
22 Sjå, eg kastar henne på sjukelægje, og deim som driv hor med henne, i stor trengsla, dersom dei ikkje vender um frå sine gjerningar.
Kilang, I pan kasedi i nan los, o irail me kin kamal re a, nan kamekam lapalap, ma re sota pan kalukila wiawia en Isepel akan.
23 Og borni hennar vil eg rykkja burt ved daude, og alle kyrkjelydarne skal sanna at eg er den som ransakar nyro og hjarto, og eg vil gjeva dykk kvar etter dykkar gjerningar.
O I pan kamekila na seri kan kamekam eu. Ari, momodisou karos pan asaki, me ngai i, me kin irerong nan mudilik o mongiong kan, o I pan ki ong amen amen komail iran omail wiawia kan.
24 Men eg segjer dykk andre i Tyatira, alle som ikkje hev denne læra, og som ikkje kjenner Satans dypter - som dei segjer -: Eg vil ikkje leggja nokor onnor byrd på dykk.
A I indai ong komail tei kan, me mi Tiatira, karos me sota apwali lamalam wet, me so dedeki widing en Satan, duen ar lokaia. I sota pan ki ong komail eu katoutou pa’mail.
25 Berre haldt fast ved det de hev, til dess eg kjem!
A me mi re omail, kolekoleta, I lao pwarado.
26 Og den som sigrar og tek vare på mine gjerningar alt til enden, honom vil eg gjeva magt yver heidningarne,
O me dadaurata o me kanekid ai wiawia kan lel imwi, i me I pan kasapwilada pon wei kan.
27 og han skal styra deim med jarnstav, liksom ein knasar kruskjerald, so som eg og hev fenge det av min Fader;
A pan kaun kida ir sokon mata, due dal en saupal kin ola kaualap, o due I pil aleer mana sang ren Sam ai,
28 og eg vil gjeva honom morgonstjerna.
I ap pan ki ong i usu ran.
29 Den som hev øyra, han høyre kva Anden segjer til kyrkjelydarne!»
Me salong a mia, i en rong me Ngen o masani ong momodisou kan!
