Apenbaring 16
1 Og eg høyrde ei høg røyst frå templet, som sagde til dei sju englarne: «Gakk og tøm dei sju skålerne med Guds vreide ut på jordi!»
Titia moi hunise ekta dangor awaj mondoli pora sat-ta sorgodoth khan ke koi thaka, “Jabi aru sat-ta bati pora Isor laga khong to prithibi te hali dibi.”
2 Og den fyrste gjekk og tømde si skål på jordi; og det kom ein vond og våleg svoll på dei menneskje som hadde merket åt dyret, og som tilbad bilætet av det.
Titia poila sorgodoth jai kene tai laga bati pora prithibi te hali dise. Titia biya aru bikhai thaka ghaw kun manu khan janwar laga chihna loi kene thakise taikhan uporte ahise aru kun manu etu murti ke puja kori thakise taikhan uporte ahise.
3 Og den andre engelen tømde si skål i havet, og det vart til blod som av ein daud mann, og kvar livande sjæl i havet døydde.
Aru dusra sorgodoth pora tai laga bati pora samundar te hali dise. Etu khun hoi jaise, ekta mora manu laga khun nisena, aru kiman jinda saman samundar te thakise sob mori jaise.
4 Og den tridje engelen tømde si skål i elvarne og vatskjeldorne, og det vart til blod.
Titia tisra sorgodoth tai laga bati sapha pani aru nodi te hali dise aru etu khun hoi jaise.
5 Og eg høyrde engelen yver vatni segja: «Rettferdig er du som er og som var, du heilage, at du hev halde slik dom.
Aru pani laga duth pora koi thaka moi hunise, “Apuni dharmik ase-Ekjon kun ase aru kun thakise, Pobitro ekjon- Kelemane Apuni etu sob bisar korise.
6 For blod av heilage og av profetar rende dei ut, og blod gav du deim å drikka; for dei er det verde.»
Kelemane taikhan pobitro khan aru bhabobadi khan laga khun hali dise, Apuni taikhan ke khun khabole nimite dise; Taikhan etu pabole nimite yogya ase.”
7 Og eg høyrde altaret segja: «Ja, Herre Gud, du allmegtige! Sanne og rettferdige er dine domar!»
Titia moi bedi pora koi thaka hunise, “Hoi, Mohan Probhu Isor, Apuni laga bisar dharmik ase.”
8 Og den fjorde engelen tømde si skål på soli, og ho fekk magt til å brenna menneski med eld.
Titia choutha sorgodoth tai laga bati suryo te hali dise, aru manu khan ke jui pora jolai dibole nimite koise.
9 Og menneski vart brende av stor hite, og dei spotta Guds namn, hans som hev magt yver desse plågorne, og dei vende ikkje um, so dei gav honom æra.
Etu pora manu kobo napara gorom pora julise, aru taikhan Isor laga naam ke hinsa koise, kun sob dukh digdar uporte adhikar ase. Taikhan mon ghura nai aru Taike aradhana kora nai.
10 Og den femte engelen tømde si skål yver kongsstolen til dyret; og riket til det vart formyrkt, og dei togg tungorne sine av pinsla,
Titia pansta sorgodoth pora tai laga bati loi kene janwar laga singhason te hali dise, aru etu para tai laga rajyo andhar hoi jaise. Taikhan bikhai kene nijor laga jiba kamuribole shuru hoise.
11 og dei spotta Gud i himmelen for pinslorne sine og svollarne sine, og vende ikkje um frå sine gjerningar.
Etu pora taikhan sorgote thaka Isor ke biya koise, taikhan bikhai thaka aru ghawkhan nimite, kintu eneka korile bhi taikhan laga biya kaam pora mon ghura nai.
12 Og den sette engelen tømde si skål i den store elvi Eufrat, og vatnet hennar turka upp, so vegen skulde verta rudd for kongarne frå Austerland.
Titia choi-ta ula sorgodoth pora tai laga bati dangor nodi te hali dise, juntu Euphrates ase. Etu laga pani sukhi jaise, purab pora ahibole taiyar kori thaka raja khan nimite.
13 Og eg såg at det or munnen på draken og or munnen på dyret og or munnen på den falske profeten kom ut tri ureine ånder liksom paddor.
Titia moi tinta dusto atma khan ke dikhise, bengh khan ajgar janwar laga mukh pora bahar te ulai thaka nisena, aru janwar laga mukh pora ulaise, aru misa bhabobadi khan laga mukh pora ulai thaka dikhise.
14 For dei er djevle-ånder som gjer teikn, og dei gjeng ut til kongarne i heile mannheimen til å sanka deim saman til striden på den store dagen åt Gud den allmegtige.
Taikhan dusto atma khan thakise kunkhan asurit chihna dikhai thakise. Mohan Isor laga dangor dinte lorai kori bole nimite duniya laga raja khan ke joma kori thakise.
15 Sjå, eg kjem som ein tjuv! Sæl er den som vaker og vaktar klædi sine, so han ikkje skal ganga naken, og dei skal sjå hans skam!
-“Sabi! Moi kun pora bhi najana homoi te, chor nisina, achanak ahibo! Asirbad ase etu manu kun tai laga kapra lagai kene sai ase aru rukhi ase, kelemane taikhan kapra nalagai kene berai nathakibo aru taikhan laga sorom khan to nadikhibo.”-
16 Og han førde deim saman til den stad som heiter på hebraisk Harmageddon.
Titia taikhan sobke eke logote anise ekta jaga juntu laga naam Ibrani bhasa te Armaggedon koi.
17 Og den sjuande engelen tømde si skål i lufti, og ei høg røyst kom ut frå templet i himmelen, frå kongsstolen, og sagde: «Det er gjort!»
Titia sat-ta ula sorgodoth tai laga bati hawa te hali dise. Titia mondoli laga bahar pora dangor ekta awaj ulaise, aru singhason pora koise, “Etu sob hoise!”
18 Og der kom ljoneldar og røyster og toredunar, og det vart ein stor jordskjelv, ein slik at det, alt sidan menneskja vart til på jordi, ikkje hev vore ein sovoren jordskjelv, so stor.
Titia ta te bhijili laga ujala marise, awaj dise, aru bhijili korise, aru dangor mati hili se- jineka kitia bhi huwa nai jun to din pora manu ke prithibi te bonaise, etu mati hila iman dangor thakise, ekdom dangor thakise.
19 Og den store byen vart kløyvd i tri partar, og byarne åt folki fall, og Babylon, den store, vart ihugkomi for Gud, at han skulde gjeva henne skåli med vinen av sin strenge vreide.
Dangor sheher tinta bhag hoi jaise, aru desh laga sheher khan khotom hoi jaise. Titia Isor usorte mohan Babylon ke yaad korise, aru Tai laga khong laga kup taike dise.
20 Og kvar øy kvarv burt, og fjell vart ikkje funne.
Titia sob majuli khan polaise, aru pahar khan napa-a hoise.
21 Og stort hagl, som hundrad pund tungt, fall ned frå himmelen på menneski, og menneski spotta Gud for plåga av haglet; for den plåga var ovleg stor.
Aru manu khan uporte dangor borop pathor, ekdom bhari, sorgo pora ahikena taikhan uporte girise. Titia manu khan Isor laga naam ke hinsa korise kelemane etu borop pathor khan taikhan uporte girise, aru etu dukh to bisi biya thakise.
