Salmenes 95

1 Kom, lat oss fegnast for Herren, lat oss ropa av frygd for vårt frelse-berg!

Chodźcie, śpiewajmy PANU, wykrzykujmy [radośnie] skale naszego zbawienia.

2 Lat oss stiga fram for hans åsyn med lovsong, lat oss syngja vår fagnad for honom i salmar!

Przyjdźmy przed jego oblicze z chwałą, [radośnie] śpiewajmy mu psalmy.

3 For ein stor Gud er Herren og ein stor konge yver alle gudar,

PAN bowiem [jest] wielkim Bogiem i wielkim Królem nad wszystkimi bogami.

4 han som i si hand hev det djupaste av jordi, og som eig topparne av fjelli.

W jego rękach [są] głębiny ziemi i jego [są] szczyty gór.

5 Han eig havet, for han hev skapt det, og turrlendet hev hans hender laga.

Jego jest morze, bo on je uczynił, i jego ręce ukształtowały suchy ląd.

6 Kom, lat oss falla ned og bøygja oss, lat oss bøygja kne for Herren, vår skapar!

Chodźcie, oddajmy pokłon i padajmy przed nim; klęknijmy przed PANEM, naszym Stwórcą.

7 For han er vår Gud, og me er det folk han føder, og den hjord som handi hans leider. Å, vilde de høyra på hans røyst i dag!

On bowiem jest naszym Bogiem, a my ludem jego pastwiska i owcami jego rąk. Dzisiaj, jeśli jego głos usłyszycie;

8 Forherd ikkje dykkar hjarta som ved Meriba, som på Massa-dagen i øydemarki,

Nie zatwardzajcie waszych serc jak w Meriba, jak w czasie kuszenia na pustyni;

9 der federne dykkar freista meg! Dei prøvde meg, endå dei hadde set mi gjerning.

Kiedy mnie wystawiali na próbę wasi ojcowie, doświadczali mnie i widzieli moje dzieła.

10 I fyrti år var eg leid av den ætti, og eg sagde: «Dei er eit folk med villfarande hjarta, og dei kjenner ikkje vegarne mine.»

Przez czterdzieści lat czułem odrazę do [tego] pokolenia i powiedziałem: Ten lud błądzi sercem i nie poznał moich dróg;

11 So svor eg i min vreide: «Sanneleg, dei skal ikkje koma inn til mi kvila.»

Przysiągłem im w gniewie, że nie wejdą do mego odpoczynku.