Salmenes 95

1 Kom, lat oss fegnast for Herren, lat oss ropa av frygd for vårt frelse-berg!

Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

2 Lat oss stiga fram for hans åsyn med lovsong, lat oss syngja vår fagnad for honom i salmar!

Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

3 For ein stor Gud er Herren og ein stor konge yver alle gudar,

Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

4 han som i si hand hev det djupaste av jordi, og som eig topparne av fjelli.

W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

5 Han eig havet, for han hev skapt det, og turrlendet hev hans hender laga.

Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

6 Kom, lat oss falla ned og bøygja oss, lat oss bøygja kne for Herren, vår skapar!

Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

7 For han er vår Gud, og me er det folk han føder, og den hjord som handi hans leider. Å, vilde de høyra på hans røyst i dag!

Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

8 Forherd ikkje dykkar hjarta som ved Meriba, som på Massa-dagen i øydemarki,

Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

9 der federne dykkar freista meg! Dei prøvde meg, endå dei hadde set mi gjerning.

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

10 I fyrti år var eg leid av den ætti, og eg sagde: «Dei er eit folk med villfarande hjarta, og dei kjenner ikkje vegarne mine.»

Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

11 So svor eg i min vreide: «Sanneleg, dei skal ikkje koma inn til mi kvila.»

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.