Salmenes 95

1 Kom, lat oss fegnast for Herren, lat oss ropa av frygd for vårt frelse-berg!

Komt, laat ons den HEERE vrolijk zingen; laat ons juichen den Rotssteen onzes heils.

2 Lat oss stiga fram for hans åsyn med lovsong, lat oss syngja vår fagnad for honom i salmar!

Laat ons Zijn aangezicht tegemoet gaan met lof; laat ons Hem juichen met psalmen.

3 For ein stor Gud er Herren og ein stor konge yver alle gudar,

Want de HEERE is een groot God; ja, een groot Koning boven alle goden;

4 han som i si hand hev det djupaste av jordi, og som eig topparne av fjelli.

In Wiens hand de diepste plaatsen der aarde zijn, en de hoogten der bergen zijn Zijne;

5 Han eig havet, for han hev skapt det, og turrlendet hev hans hender laga.

Wiens ook de zee is, want Hij heeft ze gemaakt; en Zijn handen hebben het droge geformeerd.

6 Kom, lat oss falla ned og bøygja oss, lat oss bøygja kne for Herren, vår skapar!

Komt, laat ons aanbidden en nederbukken; laat ons knielen voor den HEERE, Die ons gemaakt heeft.

7 For han er vår Gud, og me er det folk han føder, og den hjord som handi hans leider. Å, vilde de høyra på hans røyst i dag!

Want Hij is onze God, en wij zijn het volk Zijner weide, en de schapen Zijner hand. Heden, zo gij Zijn stem hoort,

8 Forherd ikkje dykkar hjarta som ved Meriba, som på Massa-dagen i øydemarki,

Verhardt uw hart niet, gelijk te Meriba, gelijk ten dage van Massa in de woestijn;

9 der federne dykkar freista meg! Dei prøvde meg, endå dei hadde set mi gjerning.

Waar Mij uw vaders verzochten, Mij beproefden, ook Mijn werk zagen.

10 I fyrti år var eg leid av den ætti, og eg sagde: «Dei er eit folk med villfarande hjarta, og dei kjenner ikkje vegarne mine.»

Veertig jaren heb Ik verdriet gehad aan dit geslacht, en heb gezegd: Zij zijn een volk, dwalende van hart, en zij kennen Mijn wegen niet.

11 So svor eg i min vreide: «Sanneleg, dei skal ikkje koma inn til mi kvila.»

Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Zo zij in Mijn rust zullen ingaan!