< Salmenes 94 >

1 Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!
I itiqamlar alghuchi Tengri, Perwerdigar! I intiqamlar alghuchi Tengri, parlighaysen!
2 Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!
Kötürülgin, Özüngni kötürgin, i jahanni Soraq Qilghuchi, Meghrurlargha jazasini bergin!
3 Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?
Qachan’ghiche reziller, i Perwerdigar, Qachan’ghiche reziller tentene qilip yüriwéridu?
4 Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.
Qachan’ghiche hakawurlarche sözlep walaqshiydu, Qebihlik qilghuchilarning hemmisi yoghan gep qilip yüridu?
5 Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.
Ular xelqingni ézidu, i Perwerdigar, Séning mirasinggha jebir-japa salmaqta.
6 Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.
Tul ayal we ghérip-musapirlarni qirip, Yétim-yésirlerni öltürüp: —
7 Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»
«Yah körmeydu», «Yaqupning Xudasi köngül bölmeydu», — deydu.
8 Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?
Siler köngül qoyunglar, i elning hamaqetliri! Exmeqler, qachan dana bolisiler?
9 Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?
Qulaqni tikligüchining Özi anglimamdu? Közni Yasighuchining Özi körmemdu?
10 Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?
Ellerni terbiyiligüchi, Insan’gha eqil-bilim ögetküchining Özi ademni eyiblimemdu?
11 Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.
Perwerdigar insanning oy-xiyallirining tutami yoqluqini bilidu.
12 Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,
Sen terbiyiligen adem bextliktur, i Yah, Yeni Sen Tewrat-qanunungdin eqil ögitidighan kishi bextliktur!
13 til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.
Shundaq qilip, taki pasiqlar üchün orek kolan’ghuche — Sen uni yaman künlerdin xatirjem saqlaysen.
14 For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.
Chünki Perwerdigar Öz xelqini terk etmeydu, Yaki Öz mirasidin waz kechmeydu.
15 For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.
Chünki höküm-perman hoquqi haman adaletke qaytidu, Barliq dili duruslar bolsa, uning keynidin mangidu.
16 Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?
Men üchün yamanlar bilen qarshilishishqa kim ornidin turidu? Men üchün qebihlik qilghuchilar bilen qarshilishishiqa kim meydan’gha chiqidu?
17 Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.
Eger Perwerdigar manga yardemde bolmighan bolsa, Jénim baldur chiqip süküt diyarida yatar idi.
18 Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»
Ayighim putlishay déginide, Özgermes muhebbiting, i Perwerdigar, méni yölidi.
19 Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.
Ichimdiki köpligen ghem-endishiler arisida, Séning teselliliring jénimni söyündürdi.
20 Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?
Insapsizliqni qanun’gha aylanduridighan, Ach köz olturghan bir text, Sen bilen alaqide bolamdu?
21 Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.
Ular heqqaniylarning jénigha hujum qilishqa yighilidu, Bigunah qanni tökidighan hökümlerni chiqarmaqta.
22 Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.
Biraq Perwerdigar méning égiz qorghinim bolidu; He, méning Xudayim panah Qoram Téshimdur.
23 Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.
U ularning qebihlikini öz béshigha salidu, Ularning öz yawuzluqliri bilen ularni üzüp tashlaydu, Berheq, Perwerdigar Xudayimiz ularni üzüp tashlar.

< Salmenes 94 >