< Salmenes 94 >

1 Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!
И итиқамлар алғучи Тәңри, Пәрвәрдигар! И интиқамлар алғучи Тәңри, парлиғайсән!
2 Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!
Көтирилгин, Өзүңни көтәргин, и җаһанни Сорақ Қилғучи, Мәғрурларға җазасини бәргин!
3 Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?
Қачанғичә рәзилләр, и Пәрвәрдигар, Қачанғичә рәзилләр тәнтәнә қилип жүривериду?
4 Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.
Қачанғичә һакавурларчә сөзләп валақшийду, Қәбиһлик қилғучиларниң һәммиси йоған гәп қилип жүриду?
5 Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.
Улар хәлқиңни езиду, и Пәрвәрдигар, Сениң мирасиңға җәбир-җапа салмақта.
6 Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.
Тул аял вә ғерип-мусапирларни қирип, Йетим-йесирләрни өлтүрүп: —
7 Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»
«Яһ көрмәйду», «Яқупниң Худаси көңүл бөлмәйду», — дәйду.
8 Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?
Силәр көңүл қоюңлар, и әлниң һамақәтлири! Ахмақлар, қачан дана болисиләр?
9 Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?
Қулақни тиклигүчиниң Өзи аңлимамду? Көзни Ясиғучиниң Өзи көрмәмду?
10 Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?
Әлләрни тәрбийилигүчи, Инсанға әқил-билим үгәткүчиниң Өзи адәмни әйиплимәмду?
11 Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.
Пәрвәрдигар инсанниң ой-хияллириниң тутами йоқлуғини билиду.
12 Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,
Сән тәрбийилигән адәм бәхитликтур, и Яһ, Йәни Сән Тәврат-қанунуңдин әқил үгитидиған киши бәхитликтур!
13 til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.
Шундақ қилип, таки пасиқлар үчүн орәк коланғичә — Сән уни яман күнләрдин хатирҗәм сақлайсән.
14 For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.
Чүнки Пәрвәрдигар Өз хәлқини тәрк әтмәйду, Яки Өз мирасидин ваз кәчмәйду.
15 For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.
Чүнки һөкүм-пәрман һоқуқи һаман адаләткә қайтиду, Барлиқ дили дуруслар болса, униң кәйнидин маңиду.
16 Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?
Мән үчүн яманлар билән қаршилишишқа ким орнидин туриду? Мән үчүн қәбиһлик қилғучилар билән қаршилишишиқа ким мәйданға чиқиду?
17 Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.
Әгәр Пәрвәрдигар маңа ярдәмдә болмиған болса, Җеним балдур чиқип сүкүт диярида ятар еди.
18 Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»
Айиғим путлишай дегинидә, Өзгәрмәс муһәббитиң, и Пәрвәрдигар, мени йөлиди.
19 Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.
Ичимдики көплигән ғәм-әндишиләр арисида, Сениң тәсәллилириң җенимни сөйүндүрди.
20 Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?
Инсапсизлиқни қанунға айландуридиған, Ач көз олтарған бир тәхт, Сән билән алақидә боламду?
21 Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.
Улар һәққанийларниң җениға һуҗум қилишқа жиғилиду, Бигуна қанни төкидиған һөкүмләрни чиқармақта.
22 Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.
Бирақ Пәрвәрдигар мениң егиз қорғиним болиду; Һә, мениң Худайим панаһ Қорам Тешимдур.
23 Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.
У уларниң қәбиһлигини өз бешиға салиду, Уларниң өз явузлуқлири билән уларни үзүп ташлайду, Бәрһәқ, Пәрвәрдигар Худайимиз уларни үзүп ташлар.

< Salmenes 94 >