Salmenes 94
1 Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!
MAIN Kot, komui jaundepuk, leowa Kot jaundepuk, kom kotin janjaleda!
2 Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!
Kom kotida, komui jaunkapun en jappa, kom kotin depuk on wiawia en me aklapalap akan.
3 Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?
MAIN Ieowa, arai da me doo jan Kot akan, arai da me doo jan Kot, akan pan poponmaju,
4 Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.
O pudupudada lokaia jued o arai da, me japun kan karoj en juauki ar morjued?
5 Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.
Re kin tiakedi japwilim omui aramaj akan, o re kame omui jojo.
6 Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.
Re kin kamela li odi o men wai, o patik takain wor en me japoupou kan.
7 Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»
Re inda: Ieowa jota kak kilan, o Kot en Iakop jota pan aja due.
8 Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?
Komail me pweipwei nan pun en aramaj akan, en dedeki! O komail lolepn akan, iad me komail pan lolekonala?
9 Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?
Me kotin wiada jalon, o a jota pan ereki? Me kotin wiadar por en maj o, a jota pan kak majani?
10 Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?
Me kin kotin Kaunda wei kan, o jota pan kaloke? Pwe I me kotin kalolekoni aramaj.
11 Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.
Ieowa kotin mani lamelam en aramaj akan, me re aklapalap.
12 Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,
Meid pai ol o, me kom kotin kaloke, Main, Ieowa, o me kom kotin padaki on jan nan ar majan akan.
13 til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.
Pwen kanonama ni a apwal akan, lao jaujau en me doo jan Kot akan pan weweida.
14 For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.
Pwe Ieowa jota pan kotin kajela japwilim a araman akan, o a jota pan muei jan a jojo.
15 For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.
Pwe me pun, pan punpuneta, i me lelapok kan karoj pan weweideki.
16 Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?
Ij me pan jauaja ia on me morjued akan? O ij me pan jauaje ia on me dipan akan?
17 Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.
Ma Ieowa jota kotin jauaja ia, metar ekij nen i pan kolan wajan kapormen.
18 Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»
Ni ai indada: Na i pan krijedi, omui kalanan, Main Ieowa, pan kolekol ia.
19 Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.
Ai injenjued laud nan monion i, a omui kotin kamait ia la kaperenda nen i.
20 Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?
Kom jota man paroki on mol o, me kin kajapunala japwilim omui majan.
21 Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.
Re kin onop on kamela me pun amen, o re kin kadeikada nta makelekel.
22 Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.
A Ieowa ai paip lapalap, o Kot iei paip, me i pan rukila ia.
23 Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.
A pan kotin depuk on ir ar me jued, o a pan kotin kame ir ala, pweki ar katiwo, Ieowa atail Kot pan kame ir ala.
