Salmenes 94
1 Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!
MAING Kot, komui saundepuk, Ieowa Kot saundepuk, kom kotin sansaleda!
2 Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!
Kom kotida, komui saunkapung en sappa, kom kotin depuk ong wiawia en me aklapalap akan.
3 Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?
Maing Ieowa, arai da me doo sang Kot akan, arai da me doo sang Kot akan pan poponmasu,
4 Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.
O pudupudada lokaia sued o arai da, me sapung kan karos en suaiki ar morsued?
5 Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.
Re kin tiakedi sapwilim omui aramas akan, o re kame omui soso;
6 Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.
Re kin kamela li odi o men wai, o patik takain wor en me sapoupou kan,
7 Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»
Rap inda: Ieowa sota kak kilang, o Kot en Iakop sota pan asa due.
8 Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?
Komail me pweipwei nan pung en aramas akan, en dedeki! O komail lolepon akan, iad me komail pan lolekongala?
9 Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?
Me kotin wiadar salong, o a sota pan ereki? Me kotin wiadar por en mas o, a sota pan kak masani?
10 Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?
Me kin kotin kaunda wei kan, a sota pan kaloke? Pwe i me kotin kalolekongi aramas.
11 Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.
Ieowa kotin mangi lamelam en aramas akan, me re aklapalap.
12 Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,
Meid pai ol o, me kom kotin kaloke, Maing, Ieowa, o me kom kotin padaki ong sang nan ar masan akan.
13 til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.
Pwen kanongama ni a apwal akan, lao sousou en me doo sang Kot akan pan weweida.
14 For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.
Pwe Ieowa sota pan kotin kasela sapwilim a aramas akan, o a sota pan muei sang a soso.
15 For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.
Pwe me pung, pan pungpungeta, i me lelapok kan karos pan weweideki.
16 Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?
Is me pan sauasa ia ong me morsued akan? O is me pan sauasa ia ong me dipan akan?
17 Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.
Ma Ieowa sota kotin sauasa ia, metar ekis ngen i pan kolang wasan kapormen.
18 Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»
Ni ai indada: Nä i pan krisedi, omui kalangan, Maing Ieowa, pan kolekol ia.
19 Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.
Ai insensued laud nan mongiong i, a omui kotin kamait ia la kaperenda ngen i.
20 Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?
Kom sota man paroki ong mol o, me kin kasapungala sapwilim omui masan.
21 Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.
Re kin onop ong kamela me pung amen, o re kin kadeikada nta makelekel.
22 Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.
A Ieowa ai paip lapalap, o Kot iei paip, me i pan rukila ia.
23 Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.
A pan kotin depuk ong ir ar me sued, o a pan kotin kame ir ala, pweki ar katiwo, Ieowa atail Kot pan kame ir ala.
