Salmenes 94

1 Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!

ئەی یەزدان، خودای تۆڵە، ئەی خودای تۆڵە، بدرەوشێوە.

2 Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!

ئەی دادوەری زەوی، ڕاپەرە، سزای لووتبەرزەکان بدەوە.

3 Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?

ئەی یەزدان، هەتا کەی بەدکاران، هەتا کەی بەدکاران دڵشاد دەبن؟

4 Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.

بەدکاران لووتبەرزی لە قسەکانیانەوە هەڵدەقوڵێت، شانازی بە خۆیانەوە دەکەن.

5 Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.

ئەی یەزدان، گەلەکەت وردوخاش دەکەن، میراتی تۆ دەچەوسێننەوە.

6 Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.

بێوەژن و نامۆ دەکوژن، هەتیو سەردەبڕن.

7 Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»

دەڵێن: «یەزدان نابینێت، خودای یاقوب ئاگای لێ نییە.»

8 Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?

ئەی دەبەنگەکان لەنێو گەل، وریابن! ئەی گێلەکان، کەی تێدەگەن؟

9 Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?

ئایا ئەوەی گوێی چاندووە، نابیستێت؟ ئایا ئەوەی چاوی دروستکردووە، نابینێت؟

10 Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?

ئایا ئەوەی نەتەوەکان تەمبێ دەکات، سەرزەنشت ناکات؟ ئایا ئەوەی فێری مرۆڤ دەکات، زانیاری نییە؟

11 Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.

یەزدان بیرکردنەوەی مرۆڤ دەزانێت، کە پووچە.

12 Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,

ئەی یەزدان، خۆزگە دەخوازرێ بەو کەسەی تۆ تەمبێی دەکەیت، لە تەوراتی خۆت فێری دەکەیت،

13 til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.

لە ڕۆژی سەختدا ئارامی بکەیتەوە، هەتا گۆڕ بۆ بەدکار هەڵبکەنرێت،

14 For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.

چونکە یەزدان واز لە گەلی خۆی ناهێنێ، میراتی خۆی ڕەت ناکاتەوە.

15 For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.

دادوەری بۆ ڕاستودروستی دەگێڕێتەوە، هەموو دڵڕاستەکان شوێنی دەکەون.

16 Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?

کێ بۆم لە دژی بەدکاران هەڵدەستێتەوە؟ کێ بۆم لە دژی خراپەکاران بوەستێتەوە؟

17 Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.

یەزدان هاریکارم بوو، ئەگینا هێندەی نەمابوو گیانم لەنێو بێدەنگی مردووان نیشتەجێ بێت.

18 Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»

کاتێک گوتم: «پێم دەخلیسکێت،» ئەی یەزدان، خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت پشتی گرتم.

19 Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.

کە خەم لە ناخم زۆر بوو، دڵنەوایی تۆ گیانی منی شاد کرد.

20 Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?

ئایا تەختی گەندەڵی هاوڕێیەتی لەگەڵ تۆ دەبەستێت، ئەوانەی بەگوێرەی زۆرداری خۆیان، شێوەی یاسا دادەڕێژن؟

21 Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.

لە دژی گیانی ڕاستودروست کۆدەبنەوە، خوێنێکی بێگەرد تاوانبار دەکەن.

22 Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.

بەڵام یەزدان بۆم دەبێتە قەڵا، خودا بۆم بووە بە تاشەبەردی پەناگام.

23 Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.

ئەو خراپەیەی دەیکەن بەسەر خۆیانیدا دەداتەوە و لە سزای بەدکاری خۆیان کڕیان دەکات، یەزدانی پەروەردگارمان کڕیان دەکات.