Salmenes 94
1 Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!
E KE Akua nona ka hoopai ana, e Iehova; E ke Akua nona ka hoopai ana, e hoomalamalama mai.
2 Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!
E ku mai hoi oe, e ka lunakanawai o ka honua; E hoopai oe i ka poe hookiekie.
3 Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?
Pehea la ka loihi, e Iehova, o ka poe hewa? Pehea la ka loihi o ka akola ana mai o ka poe hewa?
4 Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.
Pane mai no lakou me ka olelo iho i na mea howa, Kaena wale ka poe hana hewa a pau.
5 Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.
Ua paopao mai no lakou i kou poo kanaka, e Iehova. A ua hookaumaha hoi i kou hooilina.
6 Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.
Pepehi no lakou i ka wahinekanemake, a me ka malihini, A ulupa hoi i na keiki makua ole.
7 Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»
Olelo no hoi lakou, Aole e ike mai o Iehova, Aole e manao mai ke Akua o Iakoba.
8 Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?
E hoomaopopo oukou, e ka poe manao ole iwaena o na kanaka; O oukou hoi ka poe naaupo, Pehea la ka loihi a lilo oukou i poe naauao?
9 Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?
O ka mea i hana mai i ka pepeiao, Aole anei e lohe mai ia? O ka mea i hooponopono i ka maka, Aole anei oia e ike mai?
10 Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?
O ka mea hahau i ko na aina e, Aole auei oia e hoopai mai? O ka mea hoi i ao mai i kanaka i ka ike?
11 Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.
Ua ike mai no o Iehova i ka manao o kanaka, He lapuwale ia.
12 Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,
Pomaikai ke kanaka au e ao mai ai, e Iehova, A hoonaauao hoi ma kou kanawai;
13 til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.
I hoomaha'i oe ia ia mai na la o ka ino, A eliia ka lua no ka poe hewa.
14 For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.
Aole haalele o Iehova i kona poe kanaka, Aole hoi e kuu wale aku i kona hooilina iho.
15 For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.
E hiki hou mai no ka hooponopono ana ma ka pololei; A malaila no e hahai aku ai ka poe a pau i pono ma ka naau.
16 Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?
Owai la ka mea e ala mai no'u e ku e i ka poe hewa? Owai hoi ka mea e ku mai iluna nou, e ku e i ka poe lawehala?
17 Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.
Ina aole o Iehova i kokua mai ia'u, Ina ua kokoke e noho kuu uhane ma kahi ekemu ole.
18 Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»
Ia'u i olelo ai, Ua pahee ko'u wawae. Alaila, na kou lokomaikai, e Iehova, i hooikaika ia'u.
19 Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.
I ka nui loa o ko'u mau manao iloko o'u, O kou aloha ka mea e hoohauoli ai i ko'u uhane.
20 Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?
E kukakuka pa anei ka nohoalii o ka hewa me oe? Ka mea hoi i hana i ke kolohe ma ke kanawai?
21 Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.
Alu mai la lakou i ka uhane o ka poe pono, A hoohewa lakou i ke koko hala ole.
22 Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.
O Iehova no ko'u wahi kiekie, a me ko'u Akua, O ko'u pohaku puuhonua hoi.
23 Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.
E hoopai mai oia i ko lakou hewa maluna o lakou, A e hooki hoi oia ia lakou maloko o ko lakou hewa; Na Iehova, ko kakou Akua, e hooki ia lakou.
