Salmenes 94

1 Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!

Ya Ubangiji, Allahn da yake ramuwa, Ya Allah wanda yake ramuwa, ka haskaka.

2 Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!

Ka tashi, ya Alƙalin duniya; ka sāka wa masu girman kai abin da ya dace da su.

3 Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?

Har yaushe mugaye, ya Ubangiji har yaushe mugaye za su yi ta murna?

4 Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.

Suna ta yin maganganun fariya; dukan masu aikata mugunta sun cika da fariya.

5 Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.

Suna murƙushe mutanenka, ya Ubangiji; suna danne gādonka.

6 Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.

Suna kashe gwauraye da kuma baƙi; suna kisan marayu.

7 Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»

Suna ce, “Ubangiji ba ya gani; Allah na Yaƙub bai kula ba.”

8 Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?

Ku mai da hankali, ku marasa azanci a cikin mutane; ku wawaye, yaushe za ku zama masu hikima?

9 Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?

Shi da ya sa kunne ba don a ji ba ne? Shi da ya yi ido ba don yă gani ba ne?

10 Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?

Shi da yake yi wa al’ummai horo ba ya hukunci ne? Shi da yake koya wa mutum ba shi da sani ne?

11 Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.

Ubangiji ya san tunanin mutum; ya san cewa tunaninsu banza ne.

12 Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,

Mai albarka ne mutumin da ka yi masa horo, ya Ubangiji, mutumin da ka koyar daga dokarka;

13 til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.

kana ba shi sauƙi a lokacin wahala, sai har an haƙa rami wa mugaye.

14 For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.

Gama Ubangiji ba zai ƙi mutanensa ba; ba zai taɓa yashe gādonsa ba.

15 For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.

Za a sāke kafa hukunci a kan adalci, kuma dukan masu adalci a zuciya za su bi shi.

16 Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?

Wane ne zai yi gāba da mugaye domina? Wane ne zai ɗauki matsayi ya yi gāba da masu aikata mugunta domina?

17 Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.

Da ba don Ubangiji ya yi mini taimako ba, da tuni na zauna shiru a wurin mutuwa.

18 Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»

Sa’ad da na ce, “Ƙafata na santsi,” ƙaunarka, ya Ubangiji, ta riƙe ni.

19 Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.

Sa’ad da alhini ya yi yawa a cikina, ta’aziyyarka ta kawo farin ciki wa raina.

20 Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?

Zai yiwu kursiyin da ya cika da lalaci yă haɗa kai da kai, wanda yake kawo azaba ta wurin abin da ya zartar?

21 Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.

Sun yi ƙungiya tare a kan mai adalci suka yanke wa marar laifi hukuncin mutuwa.

22 Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.

Amma Ubangiji ya zama kagarata, Allahna kuma dutsen da nake samun mafaka.

23 Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.

Zai sāka musu saboda zunubansu yă kuma hallaka su saboda muguntarsu; Ubangiji Allahnmu zai hallaka su.