Salmenes 94
1 Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!
Kasakkung: Panuekhoeh Oe BAWIPA Cathut, moipathungnae katawnkung, Oe Cathut moipathungnae katawnkung, ang haw.
2 Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!
Talai taminaw lawkcengkung, thaw haw, ka kâoupnaw hah moipathung haw.
3 Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?
Oe BAWIPA, tamikathoutnaw teh nâtotouh ne, nâtotouh ne a lunghawi awh han vai.
4 Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.
A ngai patetlah lawk a dei awh teh, a lawk a hram awh teh, nâtotouh ne a kâoup awh han vai.
5 Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.
Oe BAWIPA, na taminaw hah a pacekpahlek awh teh, nange râw hah a rektap awh.
6 Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.
Lahmainu hoi imyinnaw hah a thei awh teh, na pa kaawm hoeh e naw hah ouk a thei awh.
7 Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»
BAWIPA ni hmawt mahoeh, Jakop Cathut ni hai panuek mahoeh ati awh.
8 Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?
Maya thung dawk e tamipathunaw, panuek awh haw, Nâtuek maw na lungang awh han vai.
9 Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?
Thainae hnâ kasakkung ni thai mahoeh ou. Mit kasakkung ni hmawt mahoeh ou.
10 Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?
Miphunnaw kacangkhaikung hoi panuenae kacangkhaikung ni panuek mahoeh ou.
11 Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.
BAWIPA ni taminaw e pouknae banghai bang hoeh e hah a panue.
12 Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,
Oe BAWIPA, na kâlawk dawk hoi na cangkhai teh, na yue e naw teh a yawkahawi e lah ao.
13 til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.
Tamikathout hanelah tangkom tai hoehroukrak, runae dawk hoi na kâhat sak thai mahoeh.
14 For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.
Bangkongtetpawiteh, BAWIPA ni a taminaw hah hnoun mahoeh, a râw takhoe mahoeh.
15 For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.
Hatei, tamikalan koe lawkcengnae ban vaiteh, a lungthin kalan e pueng ni a tarawi awh han.
16 Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?
Yonnae kasaknaw taran hanelah apimouh kai hanlah ka thaw han. Payonnae kasaknaw taran hanelah apimaw kai yueng lah kangdout han.
17 Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.
BAWIPA teh kabawmkung lah awm hoeh pawiteh, duem onae koe ka hringnae yout kahmat han doeh toe.
18 Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»
Kangduenae hawihoeh ka tet pawiteh, Oe BAWIPA, na lungmanae ni na kuet han.
19 Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.
Ka lung mak pathu navah, lung na pahawinae ni ka lung ahawi sak.
20 Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?
Payonnae bawitungkhung, hawihoehnae phung hai a sak awh e teh, nang hoi kâhuiko thai han vaimoe.
21 Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.
Ayânaw hringnae taranlahoi a kâhmo teh, yonnae ka tawn hoeh naw hah yon a pen awh.
22 Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.
Hatei, BAWIPA teh ka kânguenae doeh. Ka Cathut teh ka lungsong doeh.
23 Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.
A payonnae hah amamouh lathueng phat sak nateh, hawihoehnae a sak awh lahun nah koung a tâtueng awh han. BAWIPA maimae Cathut ni koung a tâtueng awh han.
