Salmenes 91

1 Den som sit i gøymsla hjå den Høgste, den som bur i skuggen hjå den Allmegtige,

I mpimoneñe am-pipalira’ i Andindimoneñeiy, ty hitoetse añ’alo’ i El-Sadai ao,

2 han segjer til Herren: «Mi livd og mi borg, min Gud som eg set mi lit til.»

Hanoako ty hoe t’Iehovà: Ty fiampirako, ty rova fitsolohako, i Andrianañahare fiatoakoy.

3 For han frelser deg frå snara til fuglefangaren, frå tynande sott.

Ie ty mpañaha azo boak’ am-bitsom-pamandri-boroñe ao, naho boak’ amy biloka mahahomakey.

4 Med sine fjører løyner han deg, og under hans vengjer finn du livd; skjold og vern er hans truskap.

Haholonkolo’e am-bolon-ela’e ao irehe, ambane’ o ela’eo ty hipalira’o; fikalan-defo naho fikala-meso ty hatò’e.

5 Du skal ikkje ræddast for skræmsl um natti, for pil som flyg um dagen,

Tsy hahahembañ’ azo ty hetraketrak’ an-kaleñe, ndra ty ana-pale mihirirìñe an-tariñandroke.

6 for pest som fer fram i myrker, for sott som tyner um middagen.

Ndra ty kiria mitingañe añ’ieñe ao ndra ty angorosy mamotsake naho antoandro.

7 Um tusund fell attmed sida di, og ti tusund attmed di høgre hand, so skal det ikkje nå til deg.

Arivo ty mete hikorovok’ añ’ ila’o eo, le rai-ale ty am-pitàn-kavana’o eo, f’ie tsy hitotok’ azo.

8 Du skal berre skoda det med augo dine, og sjå korleis dei ugudlege fær si løn.

O fihaino’oo avao ro hisamba, hahaisake ty ­fandilovañe o lo-tserekeo.

9 «For du, Herre, er mi livd, » segjer du. Den Høgste hev du gjort til din bustad.

Amy te Iehovà, fitsolohako, i Andindimoneñey, ty nanoe’o fimoneñañe,

10 Inkje vondt skal timast deg, og ingi plåga skal koma nær til ditt tjeld.

Tsy hidoiñe ama’o ty hankàñe, tsy hitotofan-angorosy ty akiba’o,

11 For han skal bjoda sine englar um deg, at dei skal vara deg på alle dine vegar.

Fa hafanto’e ama’o o anjeli’eo, hañambeñe azo amo lia’o iabio;

12 Dei skal bera deg på hender, so du ikkje skal støyta foten din på nokon stein.

hañotrotroa’e am-pità’e ao, tsy mone hadasi’o ami’ty vato ty fandia’o.

13 På løva og eiterorm skal du treda, du skal trakka ned ungløvor og drakar.

Ho lià’o ty liona naho ty fandrefeala; ho hitsakitsahe’o ambanem-pandia’o eo ty liona-tora’e naho i mereñey.

14 «Av di han heng fast ved meg, vil eg fria honom ut; eg vil frelsa honom, av di han kjenner mitt namn.

Kanao ifahara’e koko, ho hahako, havotrako an-kaboañe ey amy te fohi’e ty añarako.

15 Han skal kalla på meg, og eg skal svara honom, eg er med honom i naud, eg vil fria honom ut og føra honom til æra.

Ho kanjie’e, le ho toiñeko; hindrezako te am-poheke, ho votsorako vaho ho tolorako asiñe.

16 Med eit langt liv vil eg metta honom og lata honom sjå mi frelsa.»

Heneñeko halava’ havelon-dre; vaho hampahaoniñeko aze ty fandrombahako.