Salmenes 91
1 Den som sit i gøymsla hjå den Høgste, den som bur i skuggen hjå den Allmegtige,
Sæll er sá sem nýtur verndar hins hæsta og hvílir í skjóli hins almáttuga,
2 han segjer til Herren: «Mi livd og mi borg, min Gud som eg set mi lit til.»
sá sem getur sagt við Drottin: „Þú ert skjól mitt og vörn! Þú ert minn Guð, ég treysti þér!“
3 For han frelser deg frå snara til fuglefangaren, frå tynande sott.
Hann frelsar þig úr snörunni og bjargar þér undan plágunni.
4 Med sine fjører løyner han deg, og under hans vengjer finn du livd; skjold og vern er hans truskap.
Hann mun skýla þér undir vængjum sínum. Þar muntu finna öruggt skjól! Hann hefur lofað að vernda þig og frelsa.
5 Du skal ikkje ræddast for skræmsl um natti, for pil som flyg um dagen,
Nú þarftu ekki lengur að óttast ógnir myrkursins, né örina sem þýtur að morgni.
6 for pest som fer fram i myrker, for sott som tyner um middagen.
Heldur ekki drepsótt næturinnar né skelfingu um hábjartan dag.
7 Um tusund fell attmed sida di, og ti tusund attmed di høgre hand, so skal det ikkje nå til deg.
Þótt þúsund falli mér við hlið og tíu þúsund mér til hægri handar, þá mun hið illa ekki ná til mín.
8 Du skal berre skoda det med augo dine, og sjå korleis dei ugudlege fær si løn.
Ég mun horfa á þegar óguðlegum er refsað en sjálfur vera óhultur,
9 «For du, Herre, er mi livd, » segjer du. Den Høgste hev du gjort til din bustad.
því að Drottinn er skjól mitt! Ég hef valið hinn hæsta Guð mér til varnar.
10 Inkje vondt skal timast deg, og ingi plåga skal koma nær til ditt tjeld.
Hvernig ætti þá ógæfa að yfirbuga mig eða plága að nálgast hús mitt?
11 For han skal bjoda sine englar um deg, at dei skal vara deg på alle dine vegar.
Eins skipar hann englum sínum að vernda þig, hvar sem þú ert.
12 Dei skal bera deg på hender, so du ikkje skal støyta foten din på nokon stein.
Þeir munu styðja þig á göngunni og forða þér frá hrösun.
13 På løva og eiterorm skal du treda, du skal trakka ned ungløvor og drakar.
Þótt þú mætir ljóni eða snák, þá er ekkert að óttast – þú munt jafnvel troða þau fótum!
14 «Av di han heng fast ved meg, vil eg fria honom ut; eg vil frelsa honom, av di han kjenner mitt namn.
Hefur Drottinn ekki sagt: „Vegna þess að þú elskar mig, mun ég frelsa þig. Ég bjarga þér af því að þú þekkir mig og veist að mér er óhætt að treysta.
15 Han skal kalla på meg, og eg skal svara honom, eg er med honom i naud, eg vil fria honom ut og føra honom til æra.
Þegar þú kallar á mig, svara ég þér. Ég er með þér á hættustund, frelsa þig og held uppi heiðri þínum.
16 Med eit langt liv vil eg metta honom og lata honom sjå mi frelsa.»
Ég mun gefa þér langa og góða ævi og láta þig sjá hjálpræði mitt.“
